헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦ μὲν οὖν ἐμοῦ βίου καὶ τῆσ καθ’ ἡμέραν διαίτησ ὑμᾶσ δοκιμαστὰσ ἱκανοὺσ εἶναι νομίζω·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1463)
δεῖ δὴ τούσ γε βουλομένουσ ὀρθῶσ τὴν κατ’ ἀξίαν τῶν πεπραγμένων παρὰ τούτου δίκην λαμβάνειν, οὐχ ὡσ ὑπὲρ ἐμοῦ μόνον ὄντοσ τοῦ λόγου τὴν ὀργὴν ἔχειν, ἀλλ’ ὡσ ἐν ταὐτῷ τῶν νόμων, τοῦ θεοῦ, τῆσ πόλεωσ, ὁμοῦ πάντων ἠδικημένων, οὕτω ποιεῖσθαι τὴν τιμωρίαν, καὶ τοὺσ βοηθοῦντασ καὶ τοὺσ συνεξεταζομένουσ μετὰ τούτου μὴ συνηγόρουσ μόνον, ἀλλὰ καὶ δοκιμαστὰσ τῶν τούτῳ πεπραγμένων ὑπολαμβάνετ’ εἶναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 169:1)
δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀκούσαντασ ἀμφοτέρων ἡμῶν καὶ αὐτοὺσ δοκιμαστὰσ τοῦ πράγματοσ γενομένουσ μάλιστα μὲν διαλλάξαντασ ἀποπέμψαι καὶ εὐεργέτασ ἡμῶν ἀμφοτέρων ὑμᾶσ γενέσθαι, ἐὰν δ’ ἄρα μὴ ἐπιτυγχάνητε τούτου, ἐκ τῶν ὑπολοίπων τῷ τὰ δίκαια λέγοντι, τούτῳ τὴν ψῆφον ὑμᾶσ προσθέσθαι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 4:1)
οὐ γὰρ ἅπασιν, ὦ πάτερ, ὁ νομοθέτησ οὐδὲ πάντασ υἱέασ οὐδὲ ὁσάκισ ἂν ἐθέλωσιν ἀποκηρύττειν συγκεχώρηκεν οὐδ’ ἐπὶ πάσαισ αἰτίαισ, ἀλλ’ ὥσπερ τοῖσ πατράσιν τὰ τηλικαῦτα ὀργίζεσθαι ἐφῆκεν, οὕτω καὶ τῶν παίδων προὐνόησεν, ὡσ μὴ ἀδίκωσ αὐτὸ πάσχωσιν καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐλευθέραν ἐφῆκε γίγνεσθαι οὐδὲ ἄκριτον τὴν τιμωρίαν, ἀλλ’ ἐσ δικαστήριον ἐκάλεσε καὶ δοκιμαστὰσ ἐκάθισε τοὺσ μήτε πρὸσ ὀργὴν μήτε διαβολὴν ^ τὸ δίκαιον κρινοῦντασ.
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 8:2)
εἰ δ’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ δοκιμαστὰσ καὶ ἐξεταστὰσ ἐπιστήσετε τοῖσ ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸσ ὑπομένοντοσ ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ’ αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ τῶν ὅλων κινδυνεύειν.
(루키아노스, Phalaris, book 2 13:1)
καίτοιγε αὐτὸν ἀκούω λέξειν ὡσ οὐ περὶ αὐτοῦ μόνον ἡ δοκιμασία ἐστίν, ἀλλὰ περὶ πάντων τῶν ἐν ἄστει μεινάντων, καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ ὑμᾶσ ὑπομνήσειν, ὡσ ἐκ τούτων προσληψόμενον αὐτὸν δοκιμαστὰσ τοὺσ ἐν ἄστει μείναντασ.
(리시아스, Speeches, Περὶ τῆσ Εὐάνδρου δοκιμασίας 20:1)
δοκιμαστὰσ δὲ τούτων ἑλομένουσ τὴν ἐκλογὴν ποιεῖσθαι μὴ νεωτέρουσ πεντήκοντα ἐτῶν, καὶ ὅτι μὲν ἂν ἱκανὸν εἶναι δόξῃ τῶν παλαιῶν ποιημάτων, ἐγκρίνειν, ὅτι δ’ ἂν ἐνδεὲσ ἢ τὸ παράπαν ἀνεπιτήδειον, τὸ μὲν ἀποβάλλεσθαι παντάπασιν, τὸ δ’ ἐπανερόμενον ἐπιρρυθμίζειν, ποιητικοὺσ ἅμα καὶ μουσικοὺσ ἄνδρασ παραλαβόντασ, χρωμένουσ αὐτῶν ταῖσ δυνάμεσιν τῆσ ποιήσεωσ, ταῖσ δὲ ἡδοναῖσ καὶ ἐπιθυμίαισ μὴ ἐπιτρέποντασ ἀλλ’ ἤ τισιν ὀλίγοισ, ἐξηγουμένουσ δὲ τὰ τοῦ νομοθέτου βουλήματα, ὅτι μάλιστα ὄρχησίν τε καὶ ᾠδὴν καὶ πᾶσαν χορείαν συστήσασθαι κατὰ τὸν αὐτῶν νοῦν.
(플라톤, Laws, book 7 88:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION