헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εὐξύμβολον τόδ’ ἐστὶ παντὶ δοξάσαι.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode 7:7)
ἀλλὰ δοξάσαι μὲν εἰ ποιητέον ἢ μὴ ποιητέον οὐθὲν κωλύει πολλοῖσ ὑπάρχειν, τὸ δὲ διὰ λογισμοῦ οὐκέτι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 183:3)
δοξάσαι ἔστι κόραι, τὸ δ’ ἐτήτυμον ἄχθομαι ὑμῖν, ἡνίκ’ ἂν αἰτίζητ’ ἄρτον πάππαν με καλοῦσαι, ἔνδον δ’ ἀργυρίου μηδὲ ψακὰσ ᾖ πάνυ πάμπαν.
(아리스토파네스, Peace, Prologue, dactyls 1:3)
τούτουσ ὦν αἵ τε φυλακαὶ τῶν Θεσσαλῶν πρῶται ἰδοῦσαι ἐφοβήθησαν, δόξασαι ἄλλο τι εἶναι τέρασ, καὶ μετὰ τὰσ φυλακὰσ αὐτὴ ἡ στρατιὴ οὕτω ὥστε τετρακισχιλίων κρατῆσαι νεκρῶν καὶ ἀσπίδων Φωκέασ, τῶν τὰσ μὲν ἡμισέασ ἐσ Ἄβασ ἀνέθεσαν τὰσ δὲ ἐσ Δελφούσ·
(헤로도토스, The Histories, book 8, chapter 27 5:1)
λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆσ ὑπὲρ ἀληθείασ θεοῦ, εἰσ τὸ βεβαιῶσαι τὰσ ἐπαγγελίασ τῶν πατέρων, τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέουσ δοξάσαι τὸν θεόν·
(PROS RWMAIOUS, chapter 11 115:1)
ἀλλ’ οἶμαι πονηρᾶσ ψυχῆσ ἕξει δοξάζοντα συγγενῆ ἑαυτῆσ χρηστὴ ἐποίησε δοξάσαι ἕτερα τοιαῦτα, ἃ δή τινεσ τὰ φαντάσματα ὑπὸ ἀπειρίασ ἀληθῆ καλοῦσιν, ἐγὼ δὲ βελτίω μὲν τὰ ἕτερα τῶν ἑτέρων, ἀληθέστερα δὲ οὐδέν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 154:2)
ἐκτὸσ γὰρ τούτων ἀδύνατόν που δοξάζειν, ἐπείπερ πάντ’ ἢ ἴσμεν ἢ οὐκ ἴσμεν, ἐν δὲ τούτοισ οὐδαμοῦ φαίνεται δυνατὸν ψευδῆ δοξάσαι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 281:5)
οὐ φήσω ἡμᾶσ ὀρθῶσ ὁμολογῆσαι, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν ἅ τισ οἶδεν, ἀδύνατον δοξάσαι ἃ μὴ οἶδεν εἶναι αὐτὰ καὶ ψευσθῆναι·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 297:5)
ὁ τοίνυν ἐπιστάμενοσ μὲν αὐτά, σκοπῶν δέ τι ὧν ὁρᾷ ἢ ἀκούει, ἄθρει εἰ ἄρα τοιῷδε τρόπῳ ψευδῆ ἂν δοξάσαι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 301:2)
πάντα ταῦτα ὑπερβάλλει ἀδυναμίᾳ τοῦ ἐν αὐτοῖσ ψευδῆ τινα δοξάσαι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 305:4)
ἑπτά, λέγω δὲ μὴ ἀνθρώπουσ ἑπτὰ καὶ πέντε προθέμενον σκοπεῖν μηδ’ ἄλλο τοιοῦτον, ἀλλ’ αὐτὰ πέντε καὶ ἑπτά, ἅ φαμεν ἐκεῖ μνημεῖα ἐν τῷ ἐκμαγείῳ εἶναι καὶ ψευδῆ ἐν αὐτοῖσ οὐκ εἶναι δοξάσαι, ταῦτα αὐτὰ εἴ τισ ἀνθρώπων ἤδη πώποτε ἐσκέψατο λέγων πρὸσ αὑτὸν καὶ ἐρωτῶν πόσα ποτ’ ἐστίν, καὶ ὁ μέν τισ εἶπεν οἰηθεὶσ ἕνδεκα αὐτὰ εἶναι, ὁ δὲ δώδεκα, ἢ πάντεσ λέγουσί τε καὶ οἰόνται δώδεκα αὐτὰ εἶναι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 327:1)
τὸ πεῖσαι δ’ οὐχὶ δοξάσαι λέγεισ ποιῆσαι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 358:2)
εἰ τὸ λόγον, ὦ παῖ, προσλαβεῖν γνῶναι κελεύει, ἀλλὰ μὴ δοξάσαι τὴν διαφορότητα, ἡδὺ χρῆμ’ ἂν εἰή τοῦ καλλίστου τῶν περὶ ἐπιστήμησ λόγου.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 409:3)
συμφήσομεν ἐπ’ ἐλπίδι σοι ἴσωσ ταῦτ’, ὦ ξένε, τῇ μετὰ σοῦ κατὰ χρόνον ἂν γενομένῃ, δοξάσαι περὶ αὐτῶν εἰσ αὖθισ τὸ ἀληθέστατον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 9:3)
ἄνευ γὰρ ἑνὸσ πολλὰ δοξάσαι ἀδύνατον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 420:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION