헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δ’ ἐκ ποταμοῖο ῥοάων αὐτῇ ἀφυσσάμενοσ κυνέῃ σβέσεν ὕδατι δίψαν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:54)
ἴτ’ ὦ νύμφαι, ἱερὸν γένοσ Ὠκεανοῖο, δείξατ’ ἐελδομένοισιν ἐνωπαδὶσ ἄμμι φανεῖσαι ἤ τινα πετραίην χύσιν ὕδατοσ, ἤ τινα γαίησ ἱερὸν ἐκβλύοντα, θεαί, ῥόον, ᾧ ἀπὸ δίψαν αἰθομένην ἄμοτον λωφήσομεν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 22:27)
βραδύνειν τε οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν δίψαν ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι τῶν βαλλόντων αὐτοὺσ ἐπεξῄεσαν, ἀλλ’ ἐτιτρώσκοντο ἀφυλάκτωσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12 6:3)
τόδε μέντοι τὸ πάθοσ οὔνομα μὲν πλευρίτιδοσ, τὸ δὲ πρῆγμα οὐκ ἴσχει· ἀλλὰ καὶ πνεῦμά κοτε, ξυνιστὰν ἐν πλευρῷ, δίψαν ἐνδιδοῖ καὶ ὀδύνην πονηρὴν, μαλθακήν τε θέρμην· καὶ τόδε ἐκάλεσαν ἄνδρεσ ἀί̈δριεσ πλευρῖτιν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.411)
ὁρᾷσ παρὰ ῥείθροισι χειμάρροισ ὅσα δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν βρέχεται, μέγεθοσ καὶ κάλλοσ οἱᾶ γίνεται, τὰ δ’ ἀντιτείνοντ’ οἱονεὶ δίψαν τινὰ ἢ ξηρασίαν σχόντ’ αὐτόπρεμν’ ἀπόλλυται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 41 3:1)
Στρατοκλῆσ δύ’ ἐρίφουσ προῖκ’ ἐδίδου τοῖσ γνωρίμοισ λοπάδασ δ’ ἐνάλμουσ ἐπισυνήρτυεν, δοκῶν καὶ διψᾶν ὑποδιπλοῦσθ’ ἂν εἰσ τὴν αὔριον τοῖσ ἐπισυνάπτειν βουλομένοισ τὸν ἑωθινόν, μακρὰσ δὲ πράττειν εἰσ τὰ λοιπὰ ξυμβολάσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 43 6:5)
ἀλλὰ μὴν καὶ διὰ τὴν φιλοποσίαν ὁ Νέστωρ καὶ παρἈχιλλέωσ φιάλην λαμβάνει δῶρον ἐν τῷ ἐπὶ Πατρόκλῳ ἐπιτελουμένῳ ἀγῶνι, οὐχ ὅτι ἀκονιτὶ τῷ νικηθέντι ἔδωκε δέπασ ὁ Ἀχιλλεύσ τοῖσ γὰρ φιλοπόταισ οὐ παρέπεται τὸ νικᾶν διὰ τὸ ῥᾴθυμον ἢ ὅτι διὰ δίψαν μάλιστα λείπονται οἱ πύκται διὰ τὸ βαρεῖσθαι τὰσ χεῖρασ ἀνατείνοντεσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 42 2:1)
τοῦ διψᾶν, δίψα καλῶσ·
(에픽테토스, Works, book 3, Πῶσ φέρειν δεῖ τὰσ νόσουσ. 8:3)
ἀλλὰ πιεῖν μὲν κωλύσει ὁ ἰατρόσ, καλῶσ δὲ διψᾶν οὐ δύναται·
(에픽테토스, Works, book 3, Πῶσ φέρειν δεῖ τὰσ νόσουσ. 9:3)
Καὶ ὁκόσα μὲν κρεηφαγίη πολλὴ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα ποιέει, ἢ σκόροδα, ἢ σίλφιον ἢ ὀπὸσ ἢ καυλὸσ, ἢ ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλασ δυνάμιασ ἔχοντα ἰδίασ, ἧσσον ἄν τισ θαυμάσειεν, εἰ τὰ τοιαῦτα πόνουσ ἐμποιέει τῇσι κοιλίῃσι μᾶλλον τῶν ἄλλων‧ ἀλλ’ εἰ καταμάθοισ ὁκόσον μᾶζα ὄχλον καὶ ὄγκον καὶ φῦσαν καὶ στρόφον τῇ κοιλίῃ παρέχει παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα τῷ μὴ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ, ἢ ὁκοῖον ἄρτοσ βάροσ καὶ τάσιν κοιλίησ τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ‧ ἢ αὐτόσ τε ὁ ἄρτοσ θερμὸσ βρωθεὶσ οἱήν δίψαν παρέχει, καὶ ἐξαπιναίην πληθώρην διὰ τὸ ξηραντικόν τε καὶ βραδύπορον‧ καὶ οἱ ἄγαν καθαροί τε καὶ ξυγκομιστοὶ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθέντεσ οἱᾶ διαφέροντα ἀλλήλων ποιεῦσι‧ καὶ μᾶζά τε ξηρὴ παρὰ τὸ ἔθοσ, ἢ ὑγρὴ, ἢ γλίσχρη‧ καὶ τὰ ἄλφιτα οἱο͂́ν τι ποιέει τὰ ποταίνια τοῖσι μὴ εἰωθόσι, καὶ τὰ ἑτεροῖα τοῖσι τὰ ποταίνια εἰωθόσι‧ καὶ οἰνοποσίη καὶ ὑδροποσίη παρὰ τὸ ἔθοσ ἐσ θάτερα μεταβληθέντα ἐξαπίνησ, καὶ ὑδαρήσ τε οἶνοσ καὶ ἄκρητοσ παρὰ τὸ ενοσ ἐξαπίνησ ποθείσ‧ ὁ μὲν γὰρ πλάδον τε ἐν τῇ ἄνω κοιλίῃ ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν τῇ κάτω‧ ὁ δὲ παλμόν τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην καὶ δίψαν‧ καὶ λευκοσ τε καὶμέλασ οἶνοσ παρὰ τὸ ἔθοσ μεταβάλλοντι, εἰ καὶ ἄμφω οἰνώδεεσ εἰε͂ν, ὅμωσ πολλὰ ἂν ἑτεροιώσειαν κατὰ τὸ σῶμα, ὡσ δὴ γλυκύν τε καὶ οἰνώδεα οἶνον ἧσσον ἄν τισ φαίη θαυμαστὸν εἶναι μὴ τωὐτὸ δύνασθαι ἐξαπίνησ μεταβληθέντα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 10.2)
Ἄλλωσ δὲ οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ’ ἐπιπικραίνει‧ χολῶδεσ γὰρ φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν‧ καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐσ κενεότητα ἐσέλθη‧ καὶ σπληνὸσ δὲ αὐξητικὸν καὶ ἤπατόσ ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ἦ‧ καὶ ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν‧ βραδύπορόν τε γάρ ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι‧ καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν‧ προσβλάπτει δέ τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει‧ ἢν δὲ δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων ποθῇ, πάντα ταῦτα πολλαπλασίωσ βλάπτει, ἐσ ὅ τι ἂν αὐτέων ὁρμήσῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 17.3)
Ἐν τοῖσι μὴ διαλείπουσι πυρετοῖσιν, ἢν τὰ μὲν ἔξω ψυχρὰ ᾖ, τὰ δὲ ἔνδον καίηται, καὶ δίψαν ἔχῃ, θανάσιμον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 83.46)
Ἔστι δὲ τὰ μὲν ἀγαθὰ τάδε‧ εὐπετέωσ φέρειν τὸ νούσημα, εὔπνοον εἶναι, τῆσ ὀδύνησ ἀπηλλάχθαι, τό τε πτύελον Ῥηϊδίωσ ἀναβήσσειν, τό τε σῶμα ὁμαλῶσ φαίνεσθαι θερμόν τε εἶναι καὶ μαλθακὸν, καὶ δίψαν μὴ ἔχειν, οὖρά τε καὶ διαχωρήματα καὶ ὕπνουσ καὶ ἱδρῶτασ, ὡσ διαγέγραπται ἕκαστα εἶναι ἀγαθὰ, ἐπιγίγνεσθαι‧ οὕτω μὲν γὰρ ἁπάντων τουτέων ἐπιγιγνομένων, οὐκ ἂν ἀποθάνοι ὁ ἄνθρωποσ‧ ἢν δὲ τὰ μέν τοι αὐτέων ἐπιγίγνοιτο, τὰ δὲ μὴ, οὐ πλείονα χρόνον ζήσασ ἢ τεσσαρεσκαίδεκα ἡμέρασ, ἀπόλοιτ’ ἂν ὁ ἄνθρωποσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 15.4)
Ἀπόλλυνται δὲ οὓσ ἂν ὅ τε πυρετὸσ μὴ ἀφῇ, ἢ δοκέων αὐτέουσ ἀφιέναι, αὖθισ φαίνηται ἀναθερμαινόμενοσ, καὶ δίψαν μὲν ἔχωσι, σιτίων δὲ μὴ ἐπιθυμέωσι, καὶ ἡ κοιλίη ὑγρὴ ᾖ, καὶ τὸ πῦον χλωρὸν ἢ πελιὸν πτύῃ, ἢ φλεγματῶδεσ καὶ ἀφρῶδεσ‧ ἢν ταῦτα πάντα γίγνηται, ἀπόλλυνται‧ ὁκόσοισι δ’ ἂν τουτέων τὰ μὲν ἐπιγένηται, τὰ δὲ μὴ, οἱ μὲν αὐτέων ἀπόλλυνται, οἱ δὲ ἐν πολλῷ χρόνῳ περιγίγνονται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 17.7)
τὼ δ’ ἐπεὶ οὖν πίνοντ’ ἀφέτην πολυκαγκέα δίψαν μύθοισιν τέρποντο πρὸσ ἀλλήλουσ ἐνέποντεσ, Πάτροκλοσ δὲ θύρῃσιν ἐφίστατο ἰσόθεοσ φώσ.
(호메로스, 일리아스, Book 11 61:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION