헬라어 문장 내 검색 Language

στίλβει δέ τ’ ἀλάμπετοσ ἀὴρ χρυσέου ἀπὸ στεφάνου, ἀκτῖνεσ δ’ ἐνδιάονται, εὖτ’ ἂν ἀπ’ Ὠκεανοῖο λοεσσαμένη χρόα καλόν, εἵματα ἑσσαμένη τηλαυγέα δῖα Σελήνη, ζευξαμένη πώλουσ ἐριαύχενασ, αἰγλήεντασ, ἐσσυμένωσ προτέρωσ’ ἐλάσῃ καλλίτριχασ ἵππουσ, ἑσπερίη, διχόμηνοσ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Σελήνην 2:3)
τὸ γὰρ φαινόμενον σχῆμα τῆσ σελήνησ, ὅταν ᾖ διχόμηνοσ, οὐ σφαιροειδὲσ ἀλλὰ φακοειδέσ ἐστι καὶ δισκοειδέσ, ὡσ δ’ Ἐμπεδοκλῆσ οἰέται, καὶ τὸ ὑποκείμενον.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 101 2:4)
τῆσ σελήνησ, ὅταν ἦ διχόμηνοσ, οὐ σφαιροειδὲσ ἀλλὰ φακοειδέσ ἐστι καὶ δισκοειδέσ, ὡσ δ’ Ἐμπεδοκλῆσ οἰέται, καὶ τὸ ὑποκείμενον.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 101 7:1)
"λέγεται δὲ καὶ πρὸσ εὐτοκίαν συνεργεῖν, ὅταν ᾖ διχόμηνοσ, ἀνέσει τῶν ὑγρῶν μαλακωτέρασ παρέχουσα τὰσ ὠδῖνασ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον. 6:18)
καὶ τὰσ μὲν ἡμέρασ ἀνεπαύοντο κοίλουσ προβαλλόμενοι καὶ ὑλώδεισ τόπουσ, ὥδευον δὲ νύκτωρ πρὸσ τὴν σελήνην καὶ γὰρ ἦν διχόμηνοσ.
(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 4 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION