헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειτα τί κωλύει κἀμὲ τῶν αὐτῶν τούτων λόγων ἐχόμενον φάσκειν ὅτι καὶ ἡ διαλεκτικὴ διττὴ καὶ οὐχὶ μία ἐστὶν ἁπλῶσ, ἀλλ’ ἡ μὲν οἱά παρακρούεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν καὶ χρόνουσ τρίβειν καὶ εἰσ ὑγιὲσ οὐδὲν πάντη τὴν γλῶτταν ἄγουσα, ψυχρά τισ καὶ ἀγεννὴσ καὶ κακοῦργοσ καὶ ἀπατηλὴ καὶ ἀνελεύθεροσ, ἡ δὲ οἱά χαρίεντασ παρέχεσθαι καὶ δεξιούσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 110:9)
ἀλλὰ μὴν ἡ ἐνταῦθα εὐτυχία καὶ τύχη διττή, κἀκεῖ ἡ αὐτή, ἢ πλείουσ αἱ εὐτυχίαι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 37:1)
ἐπεὶ δὲ καὶ ἄνθρωποσ φύσει συνέστηκεν ἐξ ἄρχοντοσ καὶ ἀρχομένου, καὶ ἕκαστον ἂν δέοι πρὸσ τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν ζῆν αὕτη δὲ διττή·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 69:3)
ἑκάστου γὰρ κτήματοσ διττὴ ἡ χρῆσίσ ἐστιν, ἀμφότεραι δὲ καθ’ αὑτὸ μὲν ἀλλ’ οὐχ ὁμοίωσ καθ’ αὑτό, ἀλλ’ ἡ μὲν οἰκεία ἡ δ’ οὐκ οἰκεία τοῦ πράγματοσ, οἱο͂ν ὑποδήματοσ ἥ τε ὑπόδεσισ καὶ ἡ μεταβλητική.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 111:2)
καὶ γὰρ ἡ ἀπάτη διττή.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 76:1)
καί ἐστιν ἡ παρασκευὴ τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ, καθάπερ ὁ Πολέμων ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 17 7:2)
οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι διττή ἐστιν ἡ παιδεία, ἡ μέν τισ δαιμόνιοσ, ἡ δὲ ἀνθρωπίνη;
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 34:1)
πάλιν δὲ κἀνταῦθα διττὴ χορηγία πέφηνεν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 123:1)
διττὴ γὰρ θεραπεία κακίασ καὶ πρόνοια, καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 23:2)
διττὴ δ’ ἐστὶν αὕτη κατ’ αὐτόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS 32:2)
ἀλλ’ ὥσπερ τῆσ ἐν τοῖσ νοήμασιν οἰκονομίασ πολλὴν ἐποιεῖτο δόσιν, οὕτω καὶ τῆσ ἐν τοῖσ ὀνόμασιν ἁρμονίασ, ὁρῶν γε δὴ τούτουσ τοὺσ θαυμαζομένουσ ἐπὶ σοφίᾳ καὶ κρατίστων λόγων ποιητὰσ νομιζομένουσ Ἰσοκράτην καὶ Πλάτωνα γλυπτοῖσ καὶ τορευτοῖσ ἐοικότασ ἐκφέροντασ λόγουσ, ἐνθυμούμενοσ δ’, ὅτι τοῦ λέγειν εὖ διττὴ ἡ διαίρεσίσ ἐστιν, εἴσ τε τὸν πραγματικὸν τόπον καὶ εἰσ τὸν λεκτικόν, καὶ τούτων πάλιν ἀμφοτέρων εἰσ τὰσ ἴσασ διαιρεθέντων τομάσ, τοῦ πραγματικοῦ μὲν εἴσ τε τὴν παρασκευήν, ἣν οἱ παλαιοὶ καλοῦσιν εὑρ́εσιν, καὶ εἰσ τὴν χρῆσιν τῶν παρεσκευασμένων, ἣν προσαγορεύουσιν οἰκονομίαν, τοῦ λεκτικοῦ δὲ εἴσ τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων καὶ εἰσ τὴν σύνθεσιν τῶν ἐκλεγέντων, ἐν ἑκατέρῳ τούτων πλείω μοῖραν ἔχει τὰ δεύτερα τῶν προτέρων·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 51 1:1)
ἐπεποίητο δὲ αὐτοῖσ πάλαι καὶ κατεσκεύαστο κεφαλὴ δράκοντοσ ὀθονίνη ἀνθρωπόμορφόν τι ἐπιφαίνουσα, κατάγραφοσ, πάνυ εἰκασμένη, ὑπὸ θριξὶν ἱππείαισ ἀνοίγουσά τε καὶ αὖθισ ἐπικλείουσα τὸ στόμα, καὶ γλῶττα οἱά δράκοντοσ διττὴ μέλαινα προέκυπτεν, ὑπὸ τριχῶν καὶ αὐτὴ ἑλκομένη.
(루키아노스, Alexander, (no name) 12:2)
οὐκοῦν ἡμεῖσ ἀπεικάζοντεσ τῇ τῶν περιστερῶν κτήσει τε καὶ θήρᾳ ἐροῦμεν ὅτι διττὴ ἦν ἡ θήρα, ἡ μὲν πρὶν ἐκτῆσθαι τοῦ κεκτῆσθαι ἕνεκα, ἡ δὲ κεκτημένῳ τοῦ λαβεῖν καὶ ἔχειν ἐν ταῖσ χερσὶν ἃ πάλαι ἐκέκτητο.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 342:1)
ἐγὼ γοῦν σε πολλάκισ οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡσ ἄρα διττὴ αὕτη τισ ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν, καὶ ἡ μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ’ ὧν ἔρχεται σώματα εἰσ ἐπιθυμίαν·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 429:5)
διττὴ δ’ ἐστίν, ἡ μὲν ἁμαξεύεσθαι δυναμένη διὰ μήκουσ πλείονοσ ἡ διὰ Κεντρώνων, ἡ δὲ ὀρθία καὶ στενή, σύντομοσ δέ, ἡ διὰ τοῦ Ποινίνου.
(스트라본, 지리학, book 4, chapter 6 22:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION