헬라어 문장 내 검색 Language

εἶτα Ἀλέξανδροσ μὲν ἐπεθύμησεν ἐν τῷ Κύδνῳ λούσασθαι καλόν τε καὶ διαυγῆ τὸν ποταμὸν ἰδὼν καὶ ἀσφαλῶσ βαθὺν καὶ προσηνῶσ ὀξὺν καὶ νήξασθαι ἡδὺν καὶ θέρουσ ὡρ́ᾳ ψυχρόν, ὥστε καὶ ἐπὶ προδήλῳ τῇ νόσῳ ἣν ἐνόσησεν ἀπ’ αὐτοῦ, δοκεῖ μοι οὐκ ἂν τοῦ λουτροῦ ἀποσχέσθαι·
(루키아노스, De Domo, (no name) 1:1)
ὡσ δ’ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸσ ἀέρα διαυγῆ καὶ καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν διὰ χρόνου συχνοῦ σιεινομένην τέωσ, καὶ πλείονα γίγνεσθαι τῆσ πρότερον ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον ἔπειτα κατακούειν ἀμαυρῶσ ῥοίζου τινὸσ ὑπὲρ κεφαλῆσ περιελαυνομένου φωνὴν ἡδεῖαν ἱέντοσ.
(플루타르코스, De genio Socratis, section 222)
"ἀναμίγνυται ἡμῖν, οἱο͂ν Ὅμηρόσ φησι πίνειν τοὺσ ἡρ́ωασ αἴθοπα γὰρ οὐ καλεῖ τὸν ζοφερόν, ἀλλὰ τὸν διαυγῆ καὶ λαμπρόν·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν. 5:3)
Πεντηκονταέτισ καὶ ἐπὶ πλέον ἡ φιλέραστοσ Νικιὰσ εἰσ νηὸν Κύπριδοσ ἐκρέμασεν σάνδαλα καὶ χαίτησ ἀνελίγματα, τὸν δὲ διαυγῆ χαλκόν, ἀκριβείησ οὐκ ἀπολειπόμενον, καὶ ζώνην πολύτιμον, ἅ τ’ οὐ φωνητὰ πρὸσ ἀνδρόσ·
(작자 미상, Greek Anthology, book 6, chapter 2101)

SEARCH

MENU NAVIGATION