헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ ταῖσ γε διανοίαισ ἀποβλέψατ’ αὐτῶν εἰσ τὰσ συμφοράσ, καὶ νομίσαθ’ ὁρᾶν ἁλισκομένην τὴν πόλιν, τειχῶν κατασκαφάσ, ἐμπρήσεισ οἰκιῶν, ἀγομένασ γυναῖκασ καὶ παῖδασ εἰσ δουλείαν, πρεσβύτασ ἀνθρώπουσ, πρεσβύτιδασ γυναῖκασ ὀψὲ μεταμανθάνοντασ τὴν ἐλευθερίαν, κλαίοντασ, ἱκετεύοντασ ὑμᾶσ, ὀργιζομένουσ οὐ τοῖσ τιμωρουμένοισ, ἀλλὰ τοῖσ τούτων αἰτίοισ, ἐπισκήπτοντασ μηδενὶ τρόπῳ τὸν τῆσ Ἑλλάδοσ ἀλειτήριον στεφανοῦν, ἀλλὰ καὶ τὸν δαίμονα καὶ τὴν τύχην τὴν συμπαρακολουθοῦσαν τῷ ἀνθρώπῳ φυλάξασθαι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1571)
εἰ μὲν συμπλέξασ τὸ κατασκευαστικὸν νόημα ἐβούλετο ἐξενεγκεῖν, οὕτωσ ἂν ἐποίησεν, ὅτι ἐκεῖνοι μὲν τοὺσ παρὰ τῶν ἄρχειν βουλομένων ἢ διαφθείρειν τὴν Ἑλλάδα χρήματα λαμβάνοντασ ἅπαντεσ ἐμίσουν, οὗτοσ δὲ οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ διακόψασ τὴν συμπλοκὴν τῶν νοημάτων καὶ ἀποστήσασ ἀπὸ τοῦ συνῆφθαι αὐτὸν αὐτῷ, εἰσ ἀρχὴν ἀναγαγὼν λέγει ἦν τι τότε, ἦν ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι ἐν ταῖσ τῶν πολλῶν διανοίαισ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 12:9)
ὅτι ἐκεῖνοι μὲν οὐχ οὕτωσ διενοοῦντο, ἐάν τε καὶ ἀποστάσει χρησάμενοσ ἐπαναγάγω, ἦν τι τότ’, ἦν ἐν ταῖσ τῶν πολλῶν διανοίαισ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 12:13)
μάλιστα δὲ καὶ πράττειν λέγομεν κυρίωσ καὶ τῶν ἐξωτερικῶν πράξεων τοὺσ ταῖσ διανοίαισ ἀρχιτέκτονασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 60:2)
τὰ γὰρ τῶν πρεσβυτέρων ἔκγονα, καθάπερ τὰ τῶν νεωτέρων, ἀτελῆ γίγνεται καὶ τοῖσ σώμασι καὶ ταῖσ διανοίαισ, τὰ δὲ τῶν γεγηρακότων ἀσθενῆ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 293:3)
κᾆτ’ ἐκ τούτων ὧν ἂν λέξῃ ῥηματίοισιν καινοῖσ αὐτὸν καὶ διανοίαισ κατατοξεύσω.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, proagon 1:15)
ἀλλ’ οὐ μέλλειν, ἀλλ’ ἅπτεσθαι καὶ δὴ χρῆν ταῖσ διανοίαισ, ὡσ τὸ ταχύνειν χαρίτων μετέχει πλεῖστον παρὰ τοῖσι θεαταῖσ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, κατακελευσμενος1)
τοιαῦτ’ ἀφελὼν κακὰ καὶ φόρτον καὶ βωμολοχεύματ’ ἀγεννῆ ἐποίησε τέχνην μεγάλην ἡμῖν κἀπύργωσ’ οἰκοδομήσασ ἔπεσιν μεγάλοισ καὶ διανοίαισ καὶ σκώμμασιν οὐκ ἀγοραίοισ, οὐκ ἰδιώτασ ἀνθρωπίσκουσ κωμῳδῶν οὐδὲ γυναῖκασ, ἀλλ’ Ἡρακλέουσ ὀργήν τιν’ ἔχων τοῖσι μεγίστοισ ἐπεχείρει, διαβὰσ βυρσῶν ὀσμὰσ δεινὰσ κἀπειλὰσ βορβοροθύμουσ, καὶ πρῶτον μὲν μάχομαι πάντων αὐτῷ τῷ καρχαρόδοντι, οὗ δεινόταται μὲν ἀπ’ ὀφθαλμῶν Κύννησ ἀκτῖνεσ ἔλαμπον, ἑκατὸν δὲ κύκλῳ κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων ἐλιχμῶντο περὶ τὴν κεφαλήν, φωνὴν δ’ εἶχεν χαράδρασ ὄλεθρον τετοκυίασ, φώκησ δ’ ὀσμήν, Λαμίασ ὄρχεισ ἀπλύτουσ, πρωκτὸν δὲ καμήλου.
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, parabasis5)
τοιόνδ’ εὑρόντεσ ἀλεξίκακον τῆσ χώρασ τῆσδε καθαρτήν, πέρυσιν καταπροὔδοτε καινοτάταισ σπείραντ’ αὐτὸν διανοίαισ, ἃσ ὑπὸ τοῦ μὴ γνῶναι καθαρῶσ ὑμεῖσ ἐποιήσατ’ ἀναλδεῖσ·
(아리스토파네스, Wasps, Parabasis, parabasis10)
ἦν τι τότ’, ἦν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐν ταῖσ τῶν πολλῶν διανοίαισ, ὃ νῦν οὐκ ἔστιν, ὃ καὶ τοῦ Περσῶν ἐκράτησε πλούτου καὶ ἐλευθέραν ἦγε τὴν Ἑλλάδα καὶ οὔτε ναυμαχίασ οὔτε πεζῆσ μάχησ οὐδεμιᾶσ ἡττᾶτο, νῦν δ’ ἀπολωλὸσ ἅπαντα λελύμανται καὶ ἄνω καὶ κάτω πεποίηκε τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 43:3)
ὁπόσουσ γὰρ ἄν τισ ᾖ κεκτημένοσ ἑταίρουσ, τοσούτοισ μὲν ὀφθαλμοῖσ ἃ βούλεται ὁρᾷ, τοσαύταισ δὲ ἀκοαῖσ ἃ δεῖ ἀκούει, τοσαύταισ δὲ διανοίαισ διανοεῖται περὶ τῶν συμφερόντων.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 38:1)
πολλὰ δὲ λέγοντεσ ἐν ὑπερβολαῖσ ἐπ’ αὐξήσει μὲν ἑαυτῶν, μειώσει δὲ τῶν ἄλλων, ἀπειληταί τε καὶ ἀνατατικοὶ καὶ τετραγῳδημένοι ὑπάρχουσι, ταῖσ δὲ διανοίαισ ὀξεῖσ καὶ πρὸσ μάθησιν οὐκ ἀφυεῖσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 31 1:2)
πιστευθείσησ δὲ τῆσ ἐπιστολῆσ διὰ τὴν συνήθειαν τὴν προϋπάρχουσαν τοῖσ σατράπαισ ὁ μὲν Εὐμενὴσ ἐκέλευσε περιενεγκεῖν καὶ δεῖξαι τοῖσ τε ἡγεμόσι καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν τοῖσ πλείστοισ, τὸ δὲ στρατόπεδον ἅπαν μετετέθη ταῖσ διανοίαισ καὶ πάντεσ ἀπέβλεπον πρὸσ τὰσ Εὐμενοῦσ ἐλπίδασ, ὡσ τούτου δυνησομένου καὶ προάγειν διὰ τῶν βασιλέων οὓσ ἂν βούληται καὶ δίκασ λαβεῖν παρὰ τῶν ἀδικούντων.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 23 3:2)
εὐθὺσ γὰρ ἐν τῷ προοιμίῳ τῆσ ὅλησ νομοθεσίασ ἔφη δεῖν τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τῇ πόλει πάντων πρῶτον ὑπολαβεῖν καὶ πεπεῖσθαι θεοὺσ εἶναι, καὶ ταῖσ διανοίαισ ἐπισκοποῦντασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν διακόσμησιν καὶ τάξιν κρίνειν οὐ τύχησ οὐδ’ ἀνθρώπων εἶναι ταῦτα κατασκευάσματα, σέβεσθαί τε τοὺσ θεούσ, ὡσ πάντων τῶν ἐν τῷ βίῳ καλῶν καὶ ἀγαθῶν αἰτίουσ ὄντασ τοῖσ ἀνθρώποισ, ἔχειν δὲ καὶ τὴν ψυχὴν καθαρὰν πάσησ κακίασ, ὡσ τῶν θεῶν οὐ χαιρόντων ταῖσ τῶν πονηρῶν θυσίαισ τε καὶ δαπάναισ, ἀλλὰ ταῖσ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν δικαίαισ τε καὶ καλαῖσ ἐπιτηδεύσεσι.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 17 19:1)
ὑπὲρ ἅπαντα δὲ ταῦτα ἡ τῶν ἐπιτηδείων συγκομιδὴ κρατουμένησ ὑπὸ τῶν πολεμίων τῆσ γῆσ ἀδύνατοσ οὖσα φοβεῖ τε ἤδη λιμόν, ἐπειδάν τ’ ἐν τῷ ἀπόρῳ γενώμεθα ἔτι μᾶλλον φοβήσει, χωρὶσ δὲ τούτων ὁ μηδένα χρόνον ἡμᾶσ εὐσταθεῖν ταῖσ διανοίαισ ἐῶν πόλεμοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 51 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION