헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πολλαχοῦ δὲ ὁ Ξενοφῶν πολλαῖσ βίαισ καὶ Δημοσθενικαῖσ κατὰ τὰσ ἐννοίασ χρῆται, μόνῃ δὲ τῇ μεταχειρίσει διαλλάσσει, ὡσ καὶ ἐν τῇ Ἀναβάσει λογισμούσ τινασ λέγων περὶ τοῦ Τισσαφέρνουσ, ὅτι οὐκ ἐπιβουλεύει τοῖσ Ἕλλησιν, ἐπειδὴ ἄπιστόν ἐστι τὸ πρόσωπον πρὸσ τὸ βουληθῆναι ἐπιβουλεῦσαι, καὶ οὐκ ἔχει ἐκ τῆσ κρίσεωσ αὐτὸ συστῆσαι, μεταβὰσ ἐκ τῆσ δυνάμεωσ αὐτὸ πιστοῦται, εἰ δὲ δυνάμενοι κακῶσ ὑμᾶσ δρᾶν οὐ ποιοῦμεν, δῆλον ὅτι οὐδὲ βουλόμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 4:1)
τοῦτο πότερόν ἐστιν ταὐτὸν τῷ ἀλείσῳ καὶ τῷ δέπαι καὶ μόνον ὀνόματι διαλλάσσει ‐ τοὺσ μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοισ υἱε͂σ Ἀχαιῶν δειδέχατ’ ἄλλοθεν ἄλλοσ ἀνασταδὸν ἢ διάφοροσ ἦν ὁ τύποσ καὶ οὐχ ὥσπερ τὸ δέπασ καὶ τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω καὶ τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 652)
τοὺσ ἐπιεικεῖσ, ᾧ μάλιστα διαλλάσσει φύσισ Ἑλλὰσ βαρβάρου, μήτε τῶν ἄλλων συμβολαίων μηδ’ ὁτιοῦν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 89 7:1)
κατανεύει μόλισ Ἀρχέλαοσ διαλλάσσεταί τε καὶ διαλλάσσει τῷ νεανίσκῳ τὸν πατέρα·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 720:1)
βούλομαι δὲ περὶ τῆσ Ἀσίησ καὶ τῆσ Εὐρώπησ δεῖξαι ὁκόσον διαφέρουσιν ἀλλήλων ἐσ τὰ πάντα καὶ περὶ τῶν ἐθνέων τῆσ μορφῆσ, ὅτι διαλλάσσει καὶ μηδὲν ἐοίκεν ἀλλήλοισιν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xii.2)
Ὁ δὲ νότοσ τἀναντία τουτέῳ ἐργάζεται‧ πρῶτον μὲν γὰρ ἄρχεται τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ διαχέειν, καθότι καὶ οὐκ εὐθὺσ πνέει μέγασ, ἀλλὰ γαληνίζει πρῶτον, ὅτι οὐ δύναται ἐπικρατῆσαι τοῦ ἠέροσ αὐτίκα, τοῦ πρόσθεν πυκνοῦ τε ἐόντοσ καὶ ξυνεστηκότοσ, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ διαλύει‧ τὸ δ’ αὐτὸ τοῦτο καὶ τὴν γῆν ἐργάζεται καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τοὺσ ποταμοὺσ καὶ τὰσ κρήνασ καὶ τὰ φρέατα καὶ ὅσα φύεται καὶ ἐν οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν‧ ἔστι δὲ ἐν παντὶ, ἐν μὲν τῷ πλέον, ἐν δὲ τῷ ἔλασσον‧ ἅπαντα δὲ ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ πνεύματοσ τούτου, καὶ ἔκ τε λαμπρῶν δνοφερώδεα γίνεται, ἔκ τε ψυχρῶν θερμὰ, καὶ ἐκ ξηρῶν νοτώδεα‧ ὁκόσα τε ἐν οἰκήμασι κεράμια ἢ κατὰ γῆσ ἐστι μεστὰ οἴνου ἢ ἄλλου τινὸσ ὑγροῦ, πάντα ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ νότου καὶ διαλλάσσει τὴν μορφὴν ἐσ ἕτερον εἶδοσ‧ τὸν δὲ ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα πουλὺ ἀμβλυωπότερα καθίστησι τῆσ φύσιοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 13.4)

SEARCH

MENU NAVIGATION