헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἄν τισ Ἀθηναίων, φησίν, ἑταιρήσῃ, μὴ ἐξέστω αὐτῷ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι, ὅτι οἶμαι στεφανηφόροσ ἡ ἀρχή, μηδ’ ἱερωσύνην ἱερώσασθαι, ὡσ οὐδὲ καθαρεύοντι τῷ σώματι, μηδὲ συνδικησάτω, φησί, τῷ δημοσίῳ, μηδὲ ἀρξάτω ἀρχὴν μηδεμίαν μηδέποτε, μήτ’ ἔνδημον μήτε ὑπερόριον, μήτε κληρωτὴν μήτε χειροτονητήν·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 192)
εἰ γὰρ ὁ μὲν πράξασ αἰσχυνεῖται καὶ προαιρήσεται χιλίασ μᾶλλον δραχμὰσ ἀποτεῖσαι τῷ δημοσίῳ, ὥστε μὴ δεῖξαι τὸ πρόσωπον τὸ ἑαυτοῦ ὑμῖν, ὁ δὲ πεπονθὼσ δημηγορήσει, σοφὸσ ὁ νομοθέτησ ὁ τοὺσ οὕτω βδελυροὺσ ἐξείργων ἀπὸ τοῦ βήματοσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 463)
οἱ μὲν ἀργύριον ὀφείλοντεσ τῷ δημοσίω, ὁπόσοι εὐθύνασ ὦφλον ἄρξαντεσ ἀρχάσ, ἢ ἐξούλασ ἢ γραφὰσ ἢ ἐπιβολὰσ ὦφλον, ἢ ὠνὰσ πριάμενοι ἐκ τοῦ δημοσίου μὴ κατέβαλον τὰ χρήματα, ἢ ἐγγύασ ἠγγυήσαντο πρὸσ τὸ δημόσιον, τούτοισ ἡ μὲν ἔκτεισισ ἦν ἐπὶ τῆσ ἐνάτησ πρυτανείασ, εἰ δὲ μή, διπλάσιον ὀφείλειν καὶ τὰ κτήματα αὐτῶν πεπρᾶσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 123:4)
τὰ δὲ ἄλλα πάντα ἐξαλεῖψαι τοὺσ πράκτορασ καὶ τὴν βουλὴν κατὰ τὰ εἰρημένα πανταχόθεν, ὅπου τι ἔστιν ἐν τῷ δημοσίῳ, καὶ εἴ <τι> ἀντίγραφόν που ἔστι, παρέχειν τοὺσ θεσμοθέτασ καὶ τὰσ ἄλλασ ἀρχάσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 132:1)
αἴτιον δ’ ἦν, ὅτι καὶ οἱ στρατηγοὶ ἀχειροτόνητοι ἦσαν οἱ πλείουσ ὡσ ἐν ἐμφυλίοισ καὶ οἱ στρατοὶ αὐτῶν οὐ τοῖσ πατρίοισ ἔθεσιν ἐκ καταλόγου συνήγοντο οὐδ’ ἐπὶ χρείᾳ τῆσ πατρίδοσ, οὐδὲ τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖσ συνάγουσιν αὐτοὺσ μόνοισ, οὐδὲ τούτοισ ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ’ ὑποσχέσεσιν ἰδίαισ, οὐδὲ ἐπὶ πολεμίουσ κοινούσ, ἀλλὰ ἰδίουσ ἐχθρούσ, οὐδὲ ἐπὶ ξένουσ, ἀλλὰ πολίτασ καὶ ὁμοτίμουσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 2 6:2)
καὶ πάλιν, οἱ μὲν δικάζοντεσ ὑμεῖσ ἥκετε μᾶλλον ἡμῶν τῶν κατηγόρων εἰδότεσ καὶ ὀφείλοντα τῷ δημοσίῳ τοῦτον, καὶ ἐγγεγραμμένον ἐν ἀκροπόλει, καὶ οὐκ ἐξὸν αὐτῷ λέγειν, ὥστε ἕκαστον ὑμῶν κατηγόρου τάξιν ἔχειν καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι, μὴ μαθεῖν δεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 5:2)
ἄξιον τοίνυν κἀκεῖνο προσθεῖναι, ὃ τοῖσ πολλοῖσ τῶν εἰωθότων λέγειν ἐπὶ τῷ τάφῳ τῷ δημοσίῳ παρεῖται, ὅτι οὐ μόνον ἡ κοινὴ τῆσ πόλεωσ προθυμία τε καὶ ῥώμη τοσαύτη περὶ πάντα ἃ δεῖ γεγένηται, ἀλλὰ καὶ ἰδίᾳ πεφήνασιν ἐνταῦθα βουλόμενοί τινεσ χρήσασθαι συμφοραῖσ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ, καὶ μάλα εὐλόγωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 28:5)
καὶ μὴ ὅτι ἐν τῷ δημοσίῳ τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ Νέστωρ, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖσ ἰδίαισ συνουσίαισ ἀλαζών τίσ σοι φανεῖται, ὅσ γε καὶ τὸν Πάτροκλον πεμφθέντα ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέωσ ὡσ αὐτὸν, ὅπωσ ἔροιτο ὅντινα ἄγει καὶ οὕτω σφόδρα ἠπειγμένον ὥστε μηδ’ ἀναπαύσασθαι βούλεσθαι διὰ τὸ ὀκνεῖν μὴ αἰτιάσαιτο αὐτὸν Ἀχιλλεὺσ, ἀλλ’ ἐξεπίτηδεσ καθέζεσθαί τε κελεύει καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν λόγων, καὶ πάλιν ἀπ’ ἀρχῆσ τινοσ ὁμοίασ ἀρξάμενοσ καὶ τὴν ἥβην τὴν ἀρχαίαν ποθήσασ τε καὶ ἀνακαλέσασ διήγησίν τινα περαίνει μακρὰν, ἧσ τὰ μὲν ἄλλα καὶ μνησθῆναι χαλεπὸν, τὸ δὲ ὑβριστικώτατον αὐτῷ τῶν ἐπῶν καὶ οὐδέν τι τοῖσ ἐμοῖσ ῥήμασι προσεοικὸσ, ἃ πρώην παρεφθεγξάμην, πάντεσ δ’ εὐχετόωντο θεῶν Διὶ, Νέστορί τ’ ἀνδρῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 9:9)
ὑμεῖσ τοίνυν ὅταν εἰσ ψαλτρίασ τάττησθε καὶ τὰ τῶν Μουσῶν ὄργια χραίνητε ἐν τῷ δημοσίῳ, πότερον φιλοτιμίασ δικαίωσ ἂν ἀμφισβητοίητε, ἢ ζῶντεσ ἂν κατορύττοισθε Περσιστί;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 14:8)
δικάζειν δ’ ἔξεστιν τοῖσ ὑπὲρ λ ἔτη γεγονόσιν, ὅσοι αὐτῶν μὴ ὀφείλουσιν τῷ δημοσίῳ ἢ ἄτιμοί εἰσιν.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 63 3:1)
εἶτα ξαίνειν ἐσ καλαθίσκον κοινὴν εὔνοιαν, ἅπαντασ καταμιγνύντασ τούσ τε μετοίκουσ κεἴ τισ ξένοσ ἢ φίλοσ ὑμῖν, κεἴ τισ ὀφείλει τῷ δημοσίῳ, καὶ τούτουσ ἐγκαταμεῖξαι·
(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, antepirrheme21)
ἐὰν δ’ ἁλῷ, ἔνοχοσ ἔστω τῷ νόμῳ ὃσ κεῖται, ἐάν τισ ὀφείλων ἄρχῃ τῷ δημοσίῳ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 209:4)
ὅτι καὶ γράμματ’ ἔχων ἐν τῷ δημοσίῳ κείμενα, ἐξ ὧν ταῦτ’ ἐπιδείξω σαφῶσ, καὶ ὑμᾶσ εἰδὼσ τὰ πεπραγμένα μνημονεύοντασ, ἐκεῖνο φοβοῦμαι, μὴ τῶν εἰργασμένων αὐτῷ κακῶν οὗτοσ ἐλάττων ὑποληφθῇ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 213:2)
τί γὰρ δή ποτ’, ἄν τισ ὀφλὼν δίκην μὴ ἐκτίνῃ, οὐκέτ’ ἐποίησ’ ὁ νόμοσ τὴν ἐξούλην ἰδίαν, ἀλλὰ προστιμᾶν ἐπέταξε τῷ δημοσίῳ;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 57:2)
καὶ πάλιν τί δή ποτ’, ἂν μὲν ἑκὼν παρ’ ἑκόντοσ τισ λάβῃ τάλαντον ἓν ἢ δύ’ ἢ δέκα καὶ ταῦτ’ ἀποστερήσῃ, οὐδὲν αὐτῷ πρὸσ τὴν πόλιν ἐστίν, ἂν δὲ μικροῦ πάνυ τιμήματοσ ἄξιόν τισ λάβῃ, βίᾳ δὲ τοῦτ’ ἀφέληται, τὸ ἴσον τῷ δημοσίῳ προστιμᾶν οἱ νόμοι κελεύουσιν ὅσον περ δὴ τῷ ἰδιώτῃ;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 57:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION