헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ τούτῳ ἀντὶ τῶν πατρῴων περίεστι βδελυρία, συκοφαντία, θράσοσ, τρυφή, δειλία, ἀναίδεια, τὸ μὴ ἐπίστασθαι ἐρυθριᾶν ἐπὶ τοῖσ αἰσχροῖσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 105 1:3)
οὕτω δὲ ἁπάντων διακειμένων πρὸσ τὴν ἀκρόασιν, φθέγγεται τὸ θηρίον τοῦτο προοίμιον σκοτεινόν τι καὶ τεθνηκὸσ δειλίᾳ, καὶ μικρὸν προαγαγὼν ἄνω τῶν πραγμάτων, ἐξαίφνησ ἐσίγησε καὶ διηπορήθη, τελευτῶν δὲ ἐκπίπτει ἐκ τοῦ λόγου.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 343)
ἦθοσ δὲ ἀγαθὸν καὶ Σωκρατικὸν τὸ μὴ ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τὰ ἀναγκαῖα ἄγειν, οἱο͂ν αὐτὸσ δὲ περὶ τῶν ἀνθρωπείων διελέγετο, σκοπῶν τί εὐσεβέσ, τί ἀσεβέσ, εἶτα ἀπὸ τῶν οὐδετέρων ἐπὶ τὰ ὀνοματικά, τί σωφροσύνη, τί μανία, τί ἀνδρεία, τί δειλία, τί πόλισ, τί πολιτικόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 13:1)
δι’ ἣν ἀφροσύνη μὲν καὶ ἀσέλγεια καὶ δειλία καὶ ἀταξία καὶ στάσισ καὶ ὕβρισ καὶ ὑπερηφανία θεῶν καὶ πάνθ’ ὅσα τοιαῦτ’ ἂν εἴποι τισ ἐκχωρεῖ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 8:10)
ἀλλ’ ὅθεν ἀνδρεία τὸ πρῶτον ἐκλήθη καὶ ὅθεν δειλία ζητεῖν, καὶ πότερον ῥεῖ τὰ πάντα ἢ οὔ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 67:9)
δειλία ἀκολασία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 48:1)
ἀντίκειται μᾶλλον ἐφ’ ὧν μὲν ἡ ἔλλειψισ ἐφ’ ὧν δὲ ἡ ὑπερβολή, οἱο͂ν ἀνδρείᾳ μὲν οὐχ ἡ θρασύτησ ὑπερβολὴ οὖσα, ἀλλ’ ἡ δειλία ἔλλειψισ οὖσα, τῇ δὲ σωφροσύνῃ οὐχ ἡ ἀναισθησία ἔνδεια οὖσα, ἀλλ’ ἡ ἀκολασία ὑπερβολὴ οὖσα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 101:1)
οἱο͂ν ἐπεὶ ὁμοιότερον εἶναι δοκεῖ τῇ ἀνδρείᾳ ἡ θρασύτησ καὶ ἐγγύτερον, ἀνομοιότερον δ’ ἡ δειλία, ταύτην μᾶλλον ἀντιτίθεμεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 102:3)
δόξειε δ’ ἂν οὐχ ὁμοίωσ ἑκούσιον ἡ δειλία εἶναι τοῖσ καθ’ ἕκαστον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 159:4)
πᾶσα γὰρ ὑπερβάλλουσα καὶ ἀφροσύνη καὶ δειλία καὶ ἀκολασία καὶ χαλεπότησ αἳ μὲν θηριώδεισ αἳ δὲ νοσηματώδεισ εἰσίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 68:2)
δειλία δὲ τοὐναντίον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 8:2)
κατεψυγμένοι γάρ εἰσιν, οἱ δὲ θερμοί, ὥστε προωδοπεποίηκε τὸ γῆρασ τῇ δειλίᾳ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 13 7:3)
λογιστικοῦ ἡ ἀφροσύνη, τοῦ δὲ θυμοειδοῦσ ἥ τε ὀργιλότησ καὶ ἡ δειλία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἥ τε ἀκολασία καὶ ἡ ἀκράτεια, ὅλησ δὲ τῆσ ψυχῆσ ἥ τε ἀδικία καὶ ἀνελευθεριότησ καὶ μικροψυχία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 6:1)
δειλία δ’ ἐστὶ κακία τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν ἐκπλήττονται ὑπὸ φόβων, καὶ μάλιστα τῶν περὶ θάνατον.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 11:3)
ἀκολουθεῖ δὲ τῇ δειλίᾳ μαλακία, ἀνανδρία, ἀπονία, φιλοψυχία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 32:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION