헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ δὴ καὶ τότε τὴν ἐπιστολὴν τούτῳ δείκνυμεν, ἐντυχόντεσ πρώτῳ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 21:13)
εἰ δὲ δὴ καὶ ὅλωσ βοηθείασ ἕνεκα τῷ δικαίῳ τὴν ῥητορικὴν δείκνυμεν εὑρεθεῖσαν καὶ τὴν αὐτὴν καθαρῶσ τάξιν ἔχουσαν τοῖσ νόμοισ, οὐ μόνον, ὡσ ἐοίκεν, ὁ ῥήτωρ οὐ τὸ μὲν ἀδικεῖσθαι φεύξεται, τὸ δ’ ἀδικεῖν βεβαιώσει, ἀλλ’ οὐδὲν οὕτωσ ὡσ τὸ ἀδικεῖν κωλύσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 61:11)
φανήσεται γὰρ οὐχ ἁπλῶσ οὐδ’ ὡσ νῦν μόνον δείκνυμεν εἰσ τοὺσ ἐναντίουσ λόγουσ ἐληλυθὼσ αὐτὸσ αὑτῷ, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν ἐκείνουσ ᾐτίαται τοῦτον ἐπαινεῖν οὐκ ἔχων, ἢ εἴπερ ὀρθῶσ ἐπαινεῖ τοῦτον, δι’ αὐτὸ τοῦτο οὐδ’ ἐκείνουσ ἔχων αἰτιάσασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 88:6)
καίτοι εἰ τοσαῦτα Πλάτων ἐπέδειξεν ὑπὲρ τοῦ κολακείαν εἶναι ῥητορικὴν, ὅσα νῦν ἡμεῖσ ὑπὲρ παντὸσ τοῦ ἐναντίου δείκνυμεν, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἄμεινον ἐπιστώσατο τὸν λόγον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 93:14)
δείκνυμεν δὲ ὅτι τεττάρων ὄντων τοῖν δυοῖν μὲν οὐδὲ προσήψατο ὁ δῆμοσ, ὧν δ’ ἔδοξαν καταψηφίζεσθαι δυοῖν, οὐδὲ τούτων ἀδικεῖν κατεψηφίσαντο, ἀλλ’ ὥσπερ παῖδεσ διδάσκαλον αὐτοῖσ ἠξίωσαν ὑποχωρῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 139:1)
καὶ τῆσ ἀποδείξεωσ οὕτω συνεχοῦσ καὶ πυκνῆσ οὔσησ, ἐξέστω γὰρ εἰπεῖν, τὸ σχῆμα τῶν λόγων τῶν πρὸσ τὸν ἄνδρα οὐχ ἧττον ἀγαστόν ἐστιν, ὅτι οὐχ ἑτέρωσ μὲν τὴν κρηπῖδα ὑπέθηκα, ἑτέρωσ δὲ τὸ λοιπὸν ἐπήγαγον, ἀλλ’ ἀκολουθεῖ πανταχοῦ τῷ λόγῳ τὸ τοῦ ἀνδρὸσ προορώμενον, καὶ δείκνυμεν ὅτι ἀντιλέγοντεσ τὰ ἀναγκαῖα κοσμοῦμεν ἐκ περιουσίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 8:5)
ἀφομοιοῦντεσ γὰρ αὐτὸν κατ’ ἄλλον τρόπον ποιοῦμεν ἀνόμοιον καὶ δύο τὰ ἀτοπώτατα μίγνυμεν, θέντεσ μὲν οὐχ ὁμοίωσ ἔχειν τοῖσ ἄλλοισ, εἶθ’ ὅμοιον ἀποφαίνειν πειρώμεθα, ὅμοιον δ’ αὖ τιθέντεσ δείκνυμεν οὐχ ὁμοίωσ διακείμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 7:4)
ἔτι δὲ καθ’ οὓσ τρόπουσ δείκνυμεν ὅτι ἔστι τὰ εἴδη, κατ’ οὐθένα φαίνεται τούτων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 195:2)
τότε γὰρ τοῦτο ποιήσομεν, οὐ μὰ Δί’ οὐχὶ νῦν, ἡνίκα δεῖ σ’ ἑτέρων ὧν ἀδικεῖσ δοῦναι λόγον, ἀλλ’ ὅταν ᾖ προσῆκον ἐκ τοῦ νόμου, καὶ νῦν δὲ δείκνυμεν οὐκ ἐῶντα γράφειν σε, οὐδ’ ἃ τοῖσ ἄλλοισ ἔξεστι, τὸν νόμον.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 42:2)
τὰ μὲν οὖν πόλλ’ ὧν Ἀπολλόδωροσ ἐρεῖ, νομίζετ’ εἶναι λόγον καὶ συκοφαντίασ, κελεύετε δ’ αὐτὸν ἐπιδεῖξαι, ἢ ὡσ οὐ διέθετο ταῦθ’ ὁ πατήρ, ἢ ὡσ ἔστιν τισ ἄλλη μίσθωσισ πλὴν ἧσ ἡμεῖσ δείκνυμεν, ἢ ὡσ οὐκ ἀφῆκεν αὐτὸν διαλογισάμενοσ τῶν ἐγκλημάτων ἁπάντων, ἃ ἔγνω <θ’> ὁ κηδεστὴσ ὁ τούτου καὶ οὗτοσ αὐτὸσ συνεχώρησεν, ἢ ὡσ διδόασιν οἱ νόμοι δικάζεσθαι τῶν οὕτω πραχθέντων, ἢ τῶν τοιούτων τι δεικνύναι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 86:1)
καὶ πᾶν δὲ εἰσ τοῦτο τὸ μέροσ ἔνστημα ῥᾳδίωσ διαλυθήσεται, ἐάν τισ τοῖσ ἐναργήμασι προσέχῃ, ὅπερ ἐν τοῖσ Περὶ φύσεωσ βιβλίοισ δείκνυμεν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 91:7)
νῦν δὲ δείκνυμεν.
(에우리피데스, Ion, episode, iambics 2:26)

SEARCH

MENU NAVIGATION