헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰπεῖν δὲ ἡμᾶσ ὅτι δεδογμένον ἡμῖν εἰή δύο μὲν τάλαντα ἀργυρίου διδόναι οἱ ἀντὶ τῶν ἑκατὸν μνῶν τῶν ἐκ τοῦ δημοσίου, ἐὰν δὲ κατάσχωμεν ἡμεῖσ ἃ βουλόμεθα, ἕνα αὐτὸν ἡμῶν εἶναι, πίστιν δὲ τούτων δοῦναί τε καὶ δέξασθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 74:7)
οἶμαι γὰρ ἔγωγε καὶ Πλάτωνα καὶ Πυθαγόραν αὐτοὺσ ἀναστάντασ καὶ λαβόντασ σοφιστὴν πόρρω που οὕτω δὲ ἂν κελεύειν τούτουσ καθέζεσθαι καὶ νομίζεσθαι κάλλιστ’ ἂν οὕτωσ αὐτοῖσ ὑπὲρ φιλοσοφίασ εἶναι δεδογμένον ὂν καὶ τοὺσ κωμάζοντασ ἐπ’ αὐτὴν ἀποκρίναιεν, ὥσπερ οἱ τοὺσ τῷ ὄντι κωμάζοντασ ἐπ’ αὐτὴν ἀποκρίνοντεσ, καὶ ἡμεῖσ οὐχ ἅπαντασ δή που λέγομεν κακῶσ, οὐδ’ εἰρήκαμεν, ἀλλ’ οἷσ τοῦτο προσήκει τῶν σκηπτούχων καὶ οἵτινεσ ἂν γνωρίζωσι τὰ λεγόμενα, οὔθ’ ὅστισ αὐτῶν πρῶτοσ αἰτιάσεται, πρὸσ τοῦτον εἴρηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:9)
δεδογμένον τὸ πρᾶγμ’ ἀνερρίφθω κύβοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 8 3:6)
ἐφ’ ἅπασι δὲ τούτοισ, ἐπειδὰν καὶ δεδογμένον ᾖ καὶ συμφέρον ἤδη φαίνηται, χρόνον δεῖ δοθῆναι τῇ τῶν πολλῶν ἀδυναμίᾳ, ἐν ᾧ καὶ ποριοῦνται ταῦθ’ ὧν ἂν δέωνται, ὅπωσ τὰ δόξαντα καὶ δυνηθῶσι ποιῆσαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 245:1)
διατεταγμέναι δ’ ἦσαν αἵ τε τῆσ ἡμέρασ καὶ τῆσ νυκτὸσ ὡρ͂αι, καθ’ ἃσ ἐκ παντὸσ τρόπου καθῆκον ἦν τὸν βασιλέα πράττειν τὸ συντεταγμένον, οὐ τὸ δεδογμένον ἑαυτῷ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 70 3:1)
ὁ δ’ αἱρεθεὶσ διαίτῃ τε χρῆται τῇ τεταγμένῃ κατὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τἄλλα πράττει κατὰ τὸ πάτριον ἔθοσ, οὔτ’ εὐεργεσίαν οὔτε τιμωρίαν ἀπονέμων οὐδενὶ παρὰ τὸ δεδογμένον ἐξ ἀρχῆσ παρ’ αὐτοῖσ νόμιμον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 5 2:1)
ἐν ταύτῃ δὲ γεγραμμένον ἦν ὅτι Συρακοσίοισ δεδογμένον εἰή πολεμεῖν πρὸσ Καρχηδονίουσ, ἐὰν μὴ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ἐκχωρήσωσιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 45 19:1)
εἰ δέ γε τούτων μηδὲν ἀληθὲσ ἦν, ἀλλὰ πάντασ εἰσῆλθεν Ἀλβανοὺσ καὶ τοὺσ ἐνθάδε ὄντασ ὑμᾶσ καὶ τοὺσ ἐν τῇ πόλει καταλειπομένουσ ἡ τοῦ κακῶσ ποιεῖν ἡμᾶσ ἐπιθυμία, καὶ τοῦτο οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ’ ἐκ πολλοῦ πάνυ χρόνου δεδογμένον ὑμῖν ἦν, τῆσ συγγενείασ ἕνεκα πολλὴ Ῥωμαίοισ ἀνάγκη καὶ ταῦθ’ ὑμῶν τἀδικήματα φέρειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 29 4:1)
ὡσ δ’ ἐπύθοντο ἀπεληλυθότασ ἐπὶ τὰσ σκηνὰσ λήξαντά τε καὶ παυσάμενον τὸν θόρυβον, ἀγνοοῦντεσ, ὅτι τῶν ἑκατοντάρχων τοῖσ πλείοσι δεδογμένον ἦν δι’ ἀπορρήτων συνωμοσιῶν ἀπόστασιν πράττειν καὶ συνελευθεροῦν τὴν πατρίδα, ἔκριναν, ἐπειδὰν ἡμέρα τάχιστα γένηται, τὸν μὲν ἐκταράττοντα τοὺσ ὄχλουσ Οὐεργίνιον συλλαβόντασ ἔχειν ἐν φυλακῇ, τὰσ δὲ δυνάμεισ ἀναστήσαντασ ἐκ τοῦ χάρακοσ ἄγειν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, καὶ τὴν κρατίστην αὐτῶν τῆσ χώρασ ἐγκαθημένουσ δῃοῦν, περὶ τῶν ἐν τῇ πόλει πραττομένων μηδὲν τοὺσ σφετέρουσ ἔτι ἐῶντασ πολυπραγμονεῖν, τὰ μὲν διὰ τὰσ ὠφελείασ, τὰ δὲ διὰ τοὺσ ἐσομένουσ ὑπὲρ αὐτῶν ἑκάστοτε ἀγῶνασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 42 4:1)
Εἴχετο δὲ Χαιρέασ, καὶ τῶν θεωριῶν ἐπελθουσῶν τῇ πρώτῃ δεδογμένον ἅπτεσθαι τῆσ πράξεωσ ἰσχυρότερον ἦν τοῦ κατ’ ἐκείνουσ προβεβουλευκότοσ τὸ τῆσ τύχησ συγχωροῦν ὑπερβολάσ, καὶ τὰσ τρεῖσ ὑπερβαλλομένου ταῖσ νομίμοισ ἡμέραισ μόλισ κατὰ τὴν τελευταίαν αὐτοῖσ ἐπράχθη τὸ ἔργον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 90:1)
πυθόμενοσ δὲ πρὸσ αὐτοῦ ὡσ εἰή δεδογμένον ἀνάγειν τὰσ νέασ πρὸσ τὸν Ἰσθμὸν καὶ πρὸ τῆσ Πελοποννήσου ναυμαχέειν, εἶπε "οὔτ’ ἄρα, ἤν ἀπαείρωσι τὰσ νέασ ἀπὸ Σαλαμῖνοσ, περὶ οὐδεμιῆσ ἔτι πατρίδοσ ναυμαχήσεισ·
(헤로도토스, The Histories, book 8, chapter 57 2:2)
καὶ νῦν ἤν τισ ὑβρίζῃ εἰσ ἐμὲ ἢ περισυλῶν μου τὸν νεὼν ἢ ἀνατρέπων τὸ ἄγαλμα, ἢν μὴ ταῖσ Μοίραισ πάλαι δεδογμένον ᾖ, οὐκ ἐπιτρίψω αὐτόν;
(루키아노스, Juppiter trageodeus, (no name) 32:7)
Ἀθηναῖοι, οὐδ’ ὑμᾶσ ἀτιμάζων, ἀλλ’ εἰ μὲν θαρραλέωσ ἐγὼ ἔχω πρὸσ θάνατον ἢ μή, ἄλλοσ λόγοσ, πρὸσ δ’ οὖν δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ ὅλῃ τῇ πόλει οὔ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ’ οὖν ἀληθὲσ εἴτ’ οὖν ψεῦδοσ, ἀλλ’ οὖν δεδογμένον γέ ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 170:1)
τοῦτο μὲν τοίνυν οὕτω κείσθω δεδογμένον καὶ λεγόμενον, ὡσ τοῖσ ταῦτ’ ἀμαθαίνουσι τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἐπιτρεπτέον ἀρχῆσ ἐχόμενον καὶ ὡσ ἀμαθέσιν ὀνειδιστέον, ἂν καὶ πάνυ λογιστικοί τε ὦσι καὶ πάντα τὰ κομψὰ καὶ ὅσα πρὸσ τάχοσ τῆσ ψυχῆσ πεφυκότα διαπεπονημένοι ἅπαντα, τοὺσ δὲ τοὐναντίον ἔχοντασ τούτων ὡσ σοφούσ τε προσρητέον, ἂν καὶ τὸ λεγόμενον μήτε γράμματα μήτε νεῖν ἐπίστωνται, καὶ τὰσ ἀρχὰσ δοτέον ὡσ ἔμφροσιν.
(플라톤, Laws, book 3 80:2)
τὸ δὲ κῦροσ τούτων γνῶναί τε καὶ ἅμα γνόντα δικάσαι, ζημιοῦν τε αὖ τὸν μὴ πειθόμενον, οὐ σῦριγξ ἦν οὐδέ τινεσ ἄμουσοι βοαὶ πλήθουσ, καθάπερ τὰ νῦν, οὐδ’ αὖ κρότοι ἐπαίνουσ ἀποδιδόντεσ, ἀλλὰ τοῖσ μὲν γεγονόσι περὶ παίδευσιν δεδογμένον ἀκούειν ἦν αὐτοῖσ μετὰ σιγῆσ διὰ τέλουσ, παισὶ δὲ καὶ παιδαγωγοῖσ καὶ τῷ πλείστῳ ὄχλῳ ῥάβδου κοσμούσησ ἡ νουθέτησισ ἐγίγνετο.
(플라톤, Laws, book 3 146:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION