헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δ’ αὖθισ ὑπὸ τοῦ Ἀπουληίου συγκαλούμενοι μετὰ ξύλων καὶ οἵδε τοῖσ ἀστικοῖσ ἐπῄεσαν καὶ βιασάμενοι τὸν νόμον ἐκύρωσαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4 4:3)
Παλαντίαν δὲ Πομπηίου περικαθημένου καὶ τὰ τείχη ξύλων κορμοῖσ ὑποκρεμάσαντοσ, ἐπιφανεὶσ ὁ Σερτώριοσ τὴν μὲν πολιορκίαν ἐξέλυσε, τὰ τείχη δ’ ἔφθασεν ὑποκαύσασ ὁ Πομπήιοσ καὶ ἐσ Μέτελλον ἀνεχώρει.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 13 6:10)
Σπάρτακοσ δὲ ἱππέασ ποθὲν προσιόντασ αὐτῷ περιμένων οὐκέτι μὲν ἐσ μάχην ᾔει τῷ στρατῷ παντί, πολλὰ δ’ ἠνώχλει τοῖσ περικαθημένοισ ἀνὰ μέροσ, ἄφνω τε καὶ συνεχῶσ αὐτοῖσ ἐπιπίπτων, φακέλουσ τε ξύλων ἐσ τὴν τάφρον ἐμβάλλων κατέκαιε καὶ τὸν πόνον αὐτοῖσ δύσεργον ἐποίει.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 14 4:3)
ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ νεκρῶν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 10 2:8)
ξύλων ἁμάξασ ἄγοντεσ, αἷσ βοῦσ ὑπέζευξαν, εἵποντο ταῖσ ἁμάξαισ ὡπλισμένοι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 5:2)
κάπρον τε αὐτοῖσ ἐπὶ ξύλων ἐπιθεὶσ ἧκε νυκτὸσ ἐπὶ τὰσ πύλασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6 1:5)
τῶν τε ξύλων αὐτοὺσ ἐσ τὴν ἕψησιν ἐπιλιπόντων τὰ ὅπλα κατέκαιον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 7:5)
καὶ τῶν ἀποθνησκόντων οὐδεὶσ οὔτ’ ἐξεφέρετο, Μασσανάσσου τὴν φυλακὴν οὐκ ἀνιέντοσ, οὔτ’ ἐξεκαίετο ξύλων ἀπορίᾳ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 7:6)
ἕτεροι δ’, ὡσ ἀπὸ τοσοῦδε ὕψουσ μετὰ λίθων καὶ ξύλων καὶ πυρὸσ ὠθούμενοι καὶ καταπίπτοντεσ, ἐσ πολλὰ σχήματα κακῶν διεσπῶντο ῥηγνύμενοί τε καὶ κατασπασσόμενοι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 19 3:4)
ὁ δὲ καὶ τὰ ἐν Καππαδοκίᾳ φρούρια τοῦ Μουρήνα πάντα ἐπιδραμών τε καὶ ἐξελάσασ ἔθυε τῷ στρατίῳ Διὶ πάτριον θυσίαν ἐπὶ ὄρουσ ὑψηλοῦ, κορυφὴν μείζονα ἄλλην ἀπὸ ξύλων ἐπιτιθείσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 6:2)
καὶ ξύλων γε, ὥσ φασιν, εὐφυῶν ἐκ τῆσ Μακεδονίασ, ἃ τοῖσ ὑπάρχοισ αὐτῶν προεῖτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 4:6)
ἀλλ’ ὅμωσ οὐδὲν ἦν πλέον τοῖσ Ὀλυνθίοισ, τῶν ἐκ Μακεδονίασ ξύλων ὡσ αὐτοὺσ ἐλθόντων, ἀλλ’ ἀνθ’ ὧν ἤρεψέ τισ αὐτῶν τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ, ἀντὶ τούτων ἡ πόλισ πᾶσα καθῃρεῖτο εἰσ ἔδαφοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 4:7)
ταῦτ’ ἐστὶν ἄνω βλεπόντων, οὐκ εἰσ ὀρύγματα καὶ πέτρασ, ταῦθ’ ὡσ ἀληθῶσ ἑορακότων τὴν φύσιν, οὐ τὴν τῶν λίθων οὐδὲ τῶν ξύλων, ἀλλ’ ὑφ’ ᾗ πάντα ἄγεται, ταῦτα ὃ τῆσ θείασ πολιτείασ μέροσ ἡμῖν ἐπιβάλλει μετειληφότων, ἐπεὶ καὶ τὸν πάντα οὐρανὸν καὶ κόσμον, ὃσ τὸ κάλλιστον ἁπάντων σχῆμα καὶ πρόσρημα εἴληφε, μία δή που γνώμη καὶ φιλίασ δύναμισ διοικεῖ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 21:4)
νῦν δ’ ἐκείνῳ μὲν καὶ τὰ ξύλα καὶ τοὺσ λίθουσ ἄγειν προστίθησιν ὁ μῦθοσ δι’ ὑπερβολῆσ, οἱ δ’ ἀντὶ ξύλων αὐτοὶ καὶ λίθων εἰσὶ τῷ μὴ κινεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:1)
οὐδὲ Ναυφάντησ γε τῆσ Ναύσωνοσ, οὐ δῆτ’ ὦ θεοί, εἴπερ ἐκ πεύκησ γε κἀγὼ καὶ ξύλων ἐπηγνύμην.
(아리스토텔레스, Parabasis, antepirrheme6)

SEARCH

MENU NAVIGATION