헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἃ Ῥωμαῖοι καλοῦσιν ὑσσούσ, ξύλου τετραγώνου τὸ ἥμισυ, καὶ τὸ ἄλλο σιδήρου, τετραγώνου καὶ τοῦδε καὶ μαλακοῦ χωρίσ γε τῆσ αἰχμῆσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1:9)
χειροτέχνασ τε εἶχον ἐπ’ ἔργοισ δεδεμένουσ, καὶ ὕλην ξύλου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου συμφέροντεσ οὔποτε ἐπαύοντο·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 14 2:7)
ἢν ἑρ́πον τὸ κακὸν εἰσ τὴν κεφαλὴν ἵκηται, πάταγοσ τουτέοισι γίγνεται ὡσ ἀπὸ πληγῆσ ἢ ξύλου, ἢ λίθου.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.7)
ἀλλ’ οὖν τό γε τῆσ παροιμίασ ἐξ ἀξίου τοῦ ξύλου καὶ πάσχειν ὑπῆρχεν, εἴ τῳ συμβαίνοι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 7:13)
ἐν μὲν οὖν ταῖσ μικραῖσ ὑπεροχαῖσ εἰκότωσ γίνονται ἀμφισβητήσεισ τὸ γὰρ μικρὸν ἐνιαχοῦ οὐδὲν ἰσχύει, ὥσπερ ἐν ξύλου σταθμῷ, ἀλλ’ ἐν χρυσίῳ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 103:3)
διὸ ὥσπερ οὐδ’ ἐκεῖ ἐξ οὗ τοῦτο, ἐκεῖνο οὐ λέγεται, οὐδ’ ἐνταῦθα ὁ ἀνδριὰσ ξύλον, ἀλλὰ παράγεται ξύλινοσ, οὐ ξύλον, καὶ χαλκοῦσ ἀλλ’ οὐ χαλκόσ, καὶ λίθινοσ ἀλλ’ οὐ λίθοσ, καὶ ἡ οἰκία πλινθίνη ἀλλ’ οὐ πλίνθοι, ἐπεὶ οὐδὲ ὡσ ἐκ ξύλου γίγνεται ἀνδριὰσ ἢ ἐκ πλίνθων οἰκία, ἐάν τισ ἐπιβλέπῃ σφόδρα, οὐκ ἂν ἁπλῶσ εἴπειεν, διὰ τὸ δεῖν μεταβάλλοντοσ γίγνεσθαι ἐξ οὗ, ἀλλ’ οὐχ ὑπομένοντοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 103:1)
ἐνδέχεται δὲ μιᾶσ τῆσ ὕλησ οὔσησ ἕτερα γίγνεσθαι διὰ τὴν κινοῦσαν αἰτίαν, οἱο͂ν ἐκ ξύλου καὶ κιβωτὸσ καὶ κλίνη.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 51:4)
ἐνίων δ’ ἑτέρα ἡ ὕλη ἐξ ἀνάγκησ ἑτέρων ὄντων, οἱο͂ν πρίων οὐκ ἂν γένοιτο ἐκ ξύλου, οὐδ’ ἐπὶ τῇ κινούσῃ αἰτίᾳ τοῦτο·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 52:1)
οὐ γὰρ ποιήσει πρίονα ἐξ ἐρίου ἢ ξύλου.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 52:2)
οὐδ’ οἱ πρυτάνεισ ἥκουσιν, ἀλλ’ ἀωρίαν ἥκοντεσ, εἶτα δ’ ὠστιοῦνται πῶσ δοκεῖσ ἐλθόντεσ ἀλλήλοισι περὶ πρώτου ξύλου, ἁθρόοι καταρρέοντεσ·
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 1:12)
τί δῆτ’, ἐπειδὴ τοὺσ ἀλεκτρυόνασ ἅπαντα μιμεῖ, οὐκ ἐσθίεισ καὶ τὴν κόπρον κἀπὶ ξύλου καθεύδεισ;
(아리스토파네스, Clouds, Agon, antepirrheme24)
ἰδὼν δὲ τάδ’ οὐκ εἰρηνικὸσ ἔσθ’, ἵνα μή ποτε κἀποδυθῇ μεθύων ἄνευ ξύλου βαδίζων.
(아리스토파네스, Frogs, Parabasis, antistrophe2)
καὶ κατορθώσασι γὰρ εὔλογον, κἄν τι σφαλῆτ’, ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου, ἤν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖσ σοφοῖσ δοκήσετε.
(아리스토파네스, Frogs, Parabasis, antepirrheme5)
τίσ ξυλλάβοιτ’ ἂν τοῦ ξύλου τῶν ἐν Σάμῳ στρατη γῶν;
(아리스토파네스, Lysistrata, Parodos, tetrameters6)
ἆρ’ οἶσθ’ ὅσοι γ’ αὐτῶν ἔχονται τοῦ ξύλου, μόνοι προθυμοῦντ’·
(아리스토파네스, Peace, Choral, strophe 2 1:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION