헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

παλαίφατοσ δ’ ἐν βροτοῖσ γέρων λόγοσ τέτυκται, μέγαν τελε‐ σθέντα φωτὸσ ὄλβον τεκνοῦσθαι μηδ’ ἄπαιδα θνῄσκειν, ἐκ δ’ ἀγαθᾶσ τύχασ γένει βλαστάνειν ἀκόρεστον οἰζύν.
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, antistrophe 3 1:1)
"παρὰ τὸ ἐξορούειν καὶ βλαστάνειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 52142)
τὸν δ’ ἐν τῷ θερισμῷ παραλειφθέντα σῖτον ἐπὶ τὴν γῆν πεσόντα βλαστάνειν ἄσπορον ὄντα καὶ πρὸσ τὸ τέλοσ ἄγειν δαψιλῆ καρπόν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 74 13:2)
ἐκ δὲ τῶν ψευδῶν ἐπιγίνεσθαι τὴν διαστροφὴν ἐπὶ τὴν διάνοιαν, ἀφ’ ἧσ πολλὰ πάθη βλαστάνειν καὶ ἀκαταστασίασ αἴτια.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 110:4)
‐ Πόθεν γὰρ οὕτω τεταγμένωσ καθάπερ ἐκ προστάγματοσ τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνοσ εἴπῃ τοῖσ φυτοῖσ ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκφέρειν τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅταν πάλιν ἀποβάλλειν καὶ φυλλορροεῖν καὶ αὐτὰ εἰσ αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ’ ἡσυχίασ μένειν καὶ ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται;
(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι πάντασ ἐφορᾷ τὸ θεῖον. 3:2)
ἐπίθεμα δ’ αὐτῷ ἡμισφαίριον προσπέφυκεν ἀκριβῶσ ἂν εἴποι τισ τετορνευμένον, ὑπερανεστώσασ ἔχον τὰσ ἐντομάσ, ἃσ εἶπον τῇ ῥοᾷ παραπλησίωσ βλαστάνειν, ἀκανθώδεισ καὶ εἰσ ὀξὺ παντελῶσ ἀποληγούσασ τὸ ἄκρον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 220:1)
Ἥ τισ δ’ ὑπὸ τοῦ βέλεοσ ἐφλάσθη καὶ ἐκόπη σὰρξ, ταύτην δὲ ἰητρεύειν, ὅκωσ διάπυοσ ὡσ τάχιστα γένηται‧ ἧσσόν τε γὰρ φλεγμαίνει‧ καὶ ἀνάγκη τὰσ σάρκασ τὰσ φλασθείσασ καὶ κοπείσασ σαπείσασ καὶ πῦον γενομένασ ἐκτακῆναι, ἔπειτα βλαστάνειν νέασ σάρκασ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ., 1.8)
δεξάμενοσ γὰρ τοῦ κάλλουσ τὴν ἀπορροὴν διὰ τῶν ὀμμάτων ἐθερμάνθη ᾗ ἡ τοῦ πτεροῦ φύσισ ἄρδεται, θερμανθέντοσ δὲ ἐτάκη τὰ περὶ τὴν ἔκφυσιν, ἃ πάλαι ὑπὸ σκληρότητοσ συμμεμυκότα εἶργε μὴ βλαστάνειν, ἐπιρρυείσησ δὲ τῆσ τροφῆσ ᾤδησέ τε καὶ ὡρ́μησε φύεσθαι ἀπὸ τῆσ ῥίζησ ὁ τοῦ πτεροῦ καυλὸσ ὑπὸ πᾶν τὸ τῆσ ψυχῆσ εἶδοσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 168:1)
"αὐτίκα δεήσει σε καὶ περὶ τοῦ σελίνου καὶ περὶ τοῦ κυμίνου διδόναι λόγον, ὧν τὸ μὲν ἐν τῷ βλαστάνειν καταπατοῦντεσ καὶ συντρίβοντεσ οἰόνται τιον αὐξάνεσθαι, τὸ δ’ ἂν καταρώμενοι σπείρωσι καὶ λοιδοροῦντεσ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Τίσ ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι κερασβόλοσ, καὶ διὰ τί τῶν σπερμάτων ἀτεράμονα γίγνεται τὰ προσπίπτοντα τοῖσ κέρασι τῶν βοῶν. 10:1)
ἃ δ’ ἱστοροῦσιν ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ βλαστάνειν ὑλήματα καὶ φυτά, καρπὸν μὲν οὐδένα φέρει τρέφεται δὲ τοῖσ ποταμοῖσ πολλὴν ἐμβάλλουσιν ἰλύν·
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 1 7:1)
ἢ στυπτικὴν φύσιν ἔχων ὁ ἄκρατοσ ἐνδύεται ταῖσ ῥίζαισ, καὶ τοὺσ πόρουσ συναγαγὼν καὶ πυκνώσασ οὐ διίησι τὸ ὕδωρ εἰσ τὸ φυτόν, ᾧ εὐθαλεῖν καὶ βλαστάνειν πέφυκεν ἢ καὶ τοῦτο μᾶλλον εἰκὸσ εἶναι τῇ ἀμπέλῳ παρὰ φύσιν, τὸ ἐξ αὐτῆσ ἀπιὸν εἰσ αὐτὴν ἐπανιὸν πάλιν δέχεσθαι;
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 31 3:1)
Καὶ ἤρξατο θρὶξ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ βλαστάνειν, καθὼσ ἐξυρήσατο.
(70인역 성경, 판관기 16:22)
ἃ γοῦν πολλαχοῦ οὐδὲ βλαστάνειν δύναιτ’ ἂν ἐνθάδε καρποφορεῖ.
(크세노폰, Minor Works, Πόροι ἢ περὶ Προσόδων, chapter 1 5:2)
πολλῶν δὲ φυομένων βλαστῶν <κατὰ> τῆσ γῆσ ταχὺ ἂν καὶ ἰσχυρὸν τὸ φυτὸν ἡγοῦμαι βλαστάνειν.
(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 19 11:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION