헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦ μὲν μηδὲν ἀδικεῖν ὑμᾶσ κύριοσ ἦν, τοῦ δὲ μὴ ἔχειν αἰτίαν ἡ τύχη, ἣ συνεκλήρωσέ με ἀνθρώπῳ συκοφάντῃ καὶ βαρβάρῳ, ὃσ οὔτε ἱερῶν οὔτε σπονδῶν οὔτε τραπέζησ φροντίσασ, ἀλλὰ τοὺσ εἰσ τὸν μέλλοντα αὑτῷ χρόνον ἀντεροῦντασ ἐκφοβῶν, ἥκει ψευδῆ συντάξασ καθ’ ἡμῶν κατηγορίαν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1832)
μουσικόσ τε ἀνὴρ εἵπετο, βαρβάρῳ μουσικῇ τὸν βασιλέα Βιτοῖτον, εἶτ’ Ἀλλόβριγασ, εἶτα τὸν πρεσβευτὴν αὐτὸν ἔσ τε γένοσ καὶ ἀνδρείαν καὶ περιουσίαν ὑμνῶν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5:63)
Τοσόσδε ἔρωσ ἐλευθερίασ καὶ ἀνδραγαθίασ ἦν ἐν πόλει βαρβάρῳ τε καὶ σμικρᾷ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 6:1)
ἐπεὶ δ’ ἐκεῖθεν αὐτῷ ἀντέπιπτε, μὴ πολεμῶμεν οὖν τῷ κοινῷ ἐχθρῷ καὶ βαρβάρῳ;
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 11:2)
ἀρξάμενοσ δὲ ἀφ’ ἑστίασ ἐκάθηρε τὴν Ἑλλάδα, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ κοινὸν γένοσ τῶν ἀνθρώπων, πάντασ ἐφεξῆσ ἐπιὼν, τούσ τε ἐν ταῖσ νήσοισ καὶ τοὺσ κατ’ ἤπειρον, οὐδὲν τῶν εἰσ εὐεργεσίαν φερόντων ἐλλείπων, ἀλλὰ τὰ μὲν θηρία χειρούμενοσ, ὧν ὑπὸ πλήθουσ καὶ μεγέθουσ ἀοίκητα ἦν τὰ πολλὰ τῆσ χώρασ, τοὺσ δὲ τυράννουσ ἀναιρῶν ὃν ἑκάστουσ αὐτῶν προσῆκε τρόπον, τὰσ δὲ πόλεισ σωφρονίζων τὰσ μὲν τοῖσ νόμοισ, τὰσ δὲ τοῖσ ὅπλοισ, λῃστὰσ δὲ χερσαίουσ τε καὶ θαλαττίουσ καὶ πάντασ ὅσοι ῥώμῃ σώματοσ θαρροῦντεσ ὕβριζον εἰσ τοὺσ ἐλάττουσ πανωλεθρίᾳ διαφθείρων, ὁμοίωσ ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ τῇ βαρβάρῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:1)
ἔπειτα πάντων ἀγγελλόντων τὰ δεινὰ δὴ ταῦτα, ὅτι πάντα χρήματα μίγνυται καὶ τῶν Ἑλλήνων κερδανοῦσιν οἱ τελευταῖοι, πάντεσ δὲ ὥσπερ ὑπὸ κύματοσ τοῦ πολέμου καλυφθήσονται, καὶ τοσαύτησ κατεχούσησ ἐκπλήξεωσ τοῦ βαρβάρου ὥστ’ εἰκάζειν θεῶν τινοσ εἶναι πορείαν μετὰ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐλαύνοντοσ, οὐδὲν μᾶλλον ὑφεῖτο οὐδὲ μετέγνω περὶ ὧν ἐβουλεύσατο, οὐδὲ ἐμέμψατο αὐτῇ τῆσ ἀποκρίσεωσ, ἀλλὰ τούσ τε Ἕλληνασ συνεκάλει πρὸσ τὸν ἀγῶνα τὸν κοινὸν, αἰσχυνομένη μοι δοκεῖν μόνη φανῆναι τῷ βαρβάρῳ, καθάπερ πρότερον Μαραθῶνι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 40:2)
καὶ παρὰ μὲν τούτων ταύτην ἔλαβε δίκην ἡ πόλισ ἀνθ’ ὧν τῷ βαρβάρῳ συνέστησαν ἐν τοῖσ κοινοῖσ τῆσ Ἑλλάδοσ κινδύνοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 66:17)
σκόπει δὴ καὶ τὰ τῶν πολέμων, τοῦτο μὲν τοὺσ ἰδίουσ ἀγῶνασ, τοῦτο δὲ τοὺσ ὑπὲρ τῶν ἄλλων, αὖθισ αὖ τὰ ἐν τῇ οἰκείᾳ κατορθώματα, καὶ πάλιν γε τὰ ἐν τῇ ὑπερορίᾳ ὁμοίωσ Ἑλλάδι καὶ βαρβάρῳ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 95:12)
νῦν γοῦν ἔξεστι καὶ Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ κομίζοντι καὶ χωρὶσ τῶν αὑτοῦ βαδίζειν ὅποι βούλεται ῥᾳδίωσ, ἀτεχνῶσ ὡσ ἐκ πατρίδοσ εἰσ πατρίδα ἰόντι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 29:9)
ἀλλὰ διῄρητο μὲν εἰσ τοσαῦτα μέρη τὸ Ἑλληνικὸν πᾶν καὶ προὔκειτο τριῶν τούτων αἱρ́εσισ ἐν μέσῳ πᾶσιν, ἔδει δὲ καὶ πόλιν καὶ ἰδιώτην πρὸσ ταῦτα βουλεύεσθαι, τὸ διάφορον δ’ οὐ μικρὸν ἦν, ἢ τῷ βαρβάρῳ προσθεμένουσ ἀκολουθεῖν ἐπὶ τοὺσ ἀντιτείνοντασ, ἢ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν αὐτοῖσ ἐξεῖναι δεηθέντασ, μὴ τί τοῖσ ἄλλοισ συμβήσεται ζητεῖν, ἀλλ’ εἰ μηδὲν αὐτοὶ πείσονται κέρδοσ ἡγεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 68:8)
οἶδα δὲ ὑπὲρ Θεμιστοκλέουσ ὅτι κἂν εἰ τὸν Δαίδαλον οἱο͂́σ τ’ ἦν μιμήσασθαι καὶ πτερώσασ ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων ἐπιθέσθαι τῷ βαρβάρῳ, οὐδὲ τοῦτο ἂν ὤκνησεν, ἢ κἂν εἰ μάχην πεζὴν μέλλων συνάψειν ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων ἐπῄει, δειλίαν ὀφλήσειν ἔμελλε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 95:6)
εἰ δέ, ὅτι ἐν τῇ βαρβάρῳ γῇ οἱ λόγοι γίγνονται, βαρβαρικὰ χρὴ ἔχειν τὰ φρονήματα, καὶ ἐγὼ τῆσ Ἑλλάδοσ μεμνῆσθαί σε ἀξιῶ, ὦ Αλέξανδρε, ἧσ ἕνεκα ὁ πᾶσ στόλοσ σοι ἐγένετο, προσθεῖναι τὴν Ἀσίαν τῇ Ἑλλάδι.
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 11 7:2)
πηκτὶσ δὲ Μούσῃ γαυριῶσα βαρβάρῳ δίχορδοσ εἰσ σὴν χεῖρά πωσ κατεστάθη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 81 1:4)
"προσγελῶσά τε λοπὰσ παφλάζει βαρβάρῳ λαλήματι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1414)
εὑρίσκει γάρ, οἶμαι, καὶ ἀκούει τοὺσ μὲν ὑμετέρουσ προγόνουσ, ἐξὸν αὐτοῖσ τῶν λοιπῶν ἄρχειν Ἑλλήνων ὥστ’ αὐτοὺσ ὑπακούειν βασιλεῖ, οὐ μόνον οὐκ ἀνασχομένουσ τὸν λόγον τοῦτον, ἡνίκ’ ἦλθεν Ἀλέξανδροσ ὁ τούτων πρόγονοσ περὶ τούτων κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ τὴν χώραν ἐκλιπεῖν προελομένουσ καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντασ, καὶ μετὰ ταῦτα πράξαντασ ταῦθ’ ἃ πάντεσ ἀεὶ γλίχονται λέγειν, ἀξίωσ δ’ οὐδεὶσ εἰπεῖν δεδύνηται, διόπερ κἀγὼ παραλείψω, δικαίωσ ἔστι γὰρ μείζω τἀκείνων ἔργα ἢ ὡσ τῷ λόγῳ τισ ἂν εἴποι, τοὺσ δὲ Θηβαίων καὶ Ἀργείων προγόνουσ τοὺσ μὲν συστρατεύσαντασ τῷ βαρβάρῳ, τοὺσ δ’ οὐκ ἐναντιωθέντασ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 13:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION