헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ μετὰ ταῦτα εἶπον περὶ Πτολεμαίου, ὃσ ἦν ἐπίτροποσ καθεστηκὼσ τῶν πραγμάτων, ὡσ ἀχάριστον καὶ δεινὸν ἔργον διεπράξατο, διδάσκων ὅτι πρῶτον μὲν ὑπὲρ Ἀμφιπόλεωσ ἀντέπραττε τῇ πόλει, καὶ πρὸσ Θηβαίουσ διαφερομένων Ἀθηναίων συμμαχίαν ἐποιήσατο, καὶ πάλιν ὡσ Περδίκκασ εἰσ τὴν ἀρχὴν καταστὰσ ὑπὲρ Ἀμφιπόλεωσ ἐπολέμησε τῇ πόλει.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 293)
οὕτωσ ἀχάριστον ἡ πονηρία συγγνώμησ τυγχάνουσα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16 6:25)
οὔτε γὰρ περιρρέει ἐσ τὸ τῶν στρωμάτων αἶσχοσ· ἀχάριστον γὰρ τοῖσι κάμνουσι τὸ τοιόνδε, καὶ προσίζεται τῷ σκήνεϊ, ἔσ τε τὰ ξυντακέντα ὑπό τε τῆσ ἀλέησ ἀνεπόθη.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.179)
ἀλλ’ ἐπειδὰν ὑμᾶσ ἀναμνήσω τόν τε καιρὸν ἐν ᾧ τὸ συμβόλαιον ἐγένετο, καὶ τὰ συμβάντα τούτῳ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, καὶ εἰσ ὅσην ἀπορίαν κατέστη οὗτοσ, τότε ἡγήσεσθε τὸν μὲν πατέρα τὸν ἐμὸν βέλτιστον γενέσθαι περὶ Τιμόθεον, τοῦτον δὲ οὐ μόνον ἀχάριστον εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἀδικώτατον πάντων ἀνθρώπων, ὅσ γε τυχὼν παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ ὅσων ἐδεήθη καὶ λαβὼν ἀργύριον ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, ἐν πολλῇ ἀπορίᾳ ὢν κἀν κινδύνοισ τοῖσ μεγίστοισ καθεστηκὼσ περὶ τῆσ ψυχῆσ, οὐ μόνον οὐκ ἀπέδωκε χάριν, ἀλλὰ καὶ τὸ δοθὲν ἀποστερεῖ με.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 2:2)
τάσ τ’ οὖν ἀγορὰσ διὰ φυλακῆσ ἔχετε, καὶ τῆσ τιμῆσ τῶν ὠνίων μηθὲν ἀνίετε, ἀλλ’ ὅσου πλείστου ποτὲ ἦν τὰ ὤνια, τοσούτου καὶ νῦν αὐτὰ πωλεῖν ψηφίσασθε δικαίασ ἀφορμὰσ ἔχοντεσ καὶ προφάσεισ εὐλόγουσ τήν τ’ ἀχάριστον τοῦ δήμου καταβοήν, ὡσ ὐφ’ ἡμῶν κατασκευασθείσησ τῆσ σιτοδείασ, ἣ διὰ τὴν ἀπόστασιν τὴν ἐκείνων ἐγένετο καὶ τὴν καταφθοράν, ἣν ἐποιήσαντο, τῆσ γῆσ, ἄγοντεσ αὐτὴν καὶ φέροντεσ ὥσπερ πολεμίαν, καὶ τὰσ ἐξαιρεθείσασ ἐκ τοῦ δημοσίου δαπάνασ εἰσ τοὺσ ἀποσταλέντασ ἐπὶ τὴν σιτωνίαν ἄνδρασ, καὶ ἄλλα πολλά τιν’, ἃ ἠδίκησθε ὑπ’ αὐτῶν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 24 3:1)
εἰ δὲ ἀχάριστον ὑπολήψεταί τισ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ λόγοισ τὴν ἐκ τῆσ συγκρίσεωσ ἐξέτασιν καὶ καθ’ ἑαυτὸν ἕκαστον ἀξιώσει σκοπεῖν, οὐδὲν κωλύσει τὸ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ποιεῖν, καὶ μήτε ποίησιν ἀντεξετάζειν ἑτέρᾳ ποιήσει μήθ’ ἱστορικὴν σύνταξιν ἑτέρᾳ συντάξει μήτε πολιτείαν πολιτείᾳ μήτε νόμον νόμῳ, μὴ στρατηγὸν στρατηγῷ, μὴ βασιλεῖ βασιλέα, μὴ βίῳ βίον, μὴ δόγματι δόγμα·
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1 8:1)
ἀνόητον, ἀσεβέσ, ἀχάριστον πρὸσ τὸν θεόν.
(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ τῆσ τοῦ λέγειν δυνάμεωσ. 23:5)
ἀχάριστον ὑμῶν σπέρμ’, ὅσοι δημηγόρουσ ζηλοῦτε τιμάσ·
(에우리피데스, Hecuba, episode 1:2)
βουλομένη γὰρ ἐμφῆναι τὴν ἄγνοιαν ὧν ἐκείνη τὰσ αἰτίασ εἶχεν, ἐκπηδήσασα καὶ λοιδορουμένη τῇ θυγατρὶ πάντων ἀκουόντων ἐβόα κακὴν πρὸσ τὸν ἄνδρα καὶ ἀχάριστον γενέσθαι καὶ δίκαια πάσχειν ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ τολμήσασαν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 279:1)
ἠπείλει δὲ δώσειν αὐτὸν δίκασ ἀχάριστον περὶ δεσπότασ τοὺσ ἑαυτοῦ γενόμενον, καὶ ῥύεσθαι τῶν βασιλέωσ αὐτὸν χειρῶν οὐδὲ τὸν θεὸν ὃν σέβει δυνήσεσθαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 20 106:1)
δεῖν τε, εἰ κληθεὶσ ἐπὶ δίκην παρώξυνται, καὶ περὶ τῆσ ἀφέσεωσ εὐχαριστεῖν καὶ μὴ πρὸσ μὲν τὸ σκυθρωπὸν ἀπαντᾶν, περὶ δὲ τῆσ σωτηρίασ ἀχάριστον εἶναι.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 305:4)
ὁ δὲ Πτολεμαῖοσ ὡσ ἂν καὶ τἆλλα οὐ κάρτα φρενήρησ τισ ὤν, ἀλλ’ ἐν κολακείᾳ δεσποτικῇ τεθραμμένοσ, οὕτωσ ἐξεκαύθη καὶ συνεταράχθη πρὸσ τῆσ παραδόξου ταύτησ διαβολῆσ, ὥστε μηδὲν τῶν εἰκότων λογισάμενοσ, μηδ’ ὅτι ἀντίτεχνοσ ἦν ὁ διαβάλλων μηδ’ ὅτι μικρότεροσ ἢ κατὰ τηλικαύτην προδοσίαν ζωγράφοσ, καὶ ταῦτα εὖ πεπονθὼσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ παρ’ ὁντινοῦν τῶν ὁμοτέχνων, τετιμημένοσ, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ παράπαν εἰ ἐξέπλευσεν Ἀπελλῆσ ἐσ Τύρον ἐξετάσασ, εὐθὺσ ἐξεμήνιεν καὶ βοῆσ ἐνεπίμπλα τὰ βασίλεια τὸν ἀχάριστον κεκραγὼσ καὶ τὸν ἐπίβουλον καὶ συνωμότην.
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 3:1)
πένησ τε ἀνὴρ τὴν ψυχὴν οὔτε ἀκούει, ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν, ὡσ οἰέται, πανταχόθεν ἀναιδῶσ ἁρπάζει πᾶν ὅτιπερ ἂν οἰήται, καθάπερ θηρίον, φαγεῖν ἢ πιεῖν ἢ περὶ τὴν ἀνδραποδώδη καὶ ἀχάριστον, ἀφροδίσιον λεγομένην οὐκ ὀρθῶσ, ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸσ ὢν καὶ οὐχ ὁρῶν, οἷσ συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων ἀνοσιουργία, κακὸν ἡλίκον ἀεὶ μετ’ ἀδικήματοσ ἑκάστου, ἣν ἀναγκαῖον τῷ ἀδικήσαντι συνεφέλκειν ἐπί τε γῇ στρεφομένῳ καὶ ὑπὸ γῆσ νοστήσαντι πορείαν ἄτιμόν τε καὶ ἀθλίαν πάντωσ πανταχῇ.
(플라톤, Epistles, Letter 7 78:1)
"ἢ καὶ τὸ λέγειν ταῦτα δεινόν ἐστι καὶ ἀχάριστον, ἀπολαύοντάσ γε τοῦ θείου τοῦ φιλανθρώπου πανταχόσε νενεμημένου καὶ μηδαμοῦ προλείποντοσ ἐν χρείαισ, ὧν ἀναγκαιότερον ἔνιαι τὸ τέλοσ ἢ κάλλιον ἔχουσιν;
(플루타르코스, Amatorius, section 15 1:3)
ὡσ ἄξιον μὲν ὄντα τῆσ ἀρχῆσ δι’ ἀρετήν, διὰ δὲ τὴν ἀρχὴν οὐκ ἂν ἀχάριστον καί πονηρὸν γενόμενον.
(플루타르코스, Caesar, chapter 62 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION