헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ ἤλθομέν γε καὶ ἡμεῖσ ἐν πεδίῳ βιώσοντεσ, οὐδ’ ἔστι βραδύνουσιν οὐδὲν αὔταρκεσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 3:9)
ἔπειτα ἐπὶ τὰσ περιόδουσ ἐλθὸν ἀπαιτεῖ τὸ αὔταρκεσ, ἁπάντων, οἶμαι, μέτρων χαλεπώτατον, καὶ ἐπὶ πᾶσιν ἂν δὴ τοῦθ’ ὃ προεῖπον, εἰ τὰ σύμπαντα συμμετρίαν ἔχει, καὶ τὸν σκοπὸν τὸν προτεθέντα εἰ πεπλήρωκεν ἐπισκοπεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:8)
οὐδὲν τῶν ἀνθρωπείων ἀσφαλὲσ οὐδ’ ὁμαλὸν οὐδ’ αὔταρκεσ, ἀλλ’ ἡττήσεται μὲν ὁ ἰσχυρὸσ τοῦ ἀσθενοῦσ, ὅταν καιρὸσ ᾖ τούτου, ἁλώσεται δὲ Βαβυλὼν αὐτοῖσ τείχεσι, πάλιν δὲ τοὺσ Πέρσασ πορθήσουσιν ἕτεροι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 144:4)
πόλισ μὲν οὖν οἰκιῶν πλῆθόσ ἐστι καὶ χώρασ καὶ κτημάτων αὔταρκεσ πρὸσ τὸ εὖ ζῆν.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 4:1)
θαυμαστὸν δ’ εἰ τῷ πρώτῳ καὶ ἀϊδίῳ καὶ αὐταρκεστάτῳ τοῦτ’ αὐτὸ πρῶτον οὐχ ὡσ ἀγαθὸν ὑπάρχει, τὸ αὔταρκεσ καὶ ἡ σωτηρία.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 99:2)
ἀλλὰ μὴν οὐ δι’ ἄλλο τι ἄφθαρτον ἢ διότι εὖ ἔχει, οὐδ’ αὔταρκεσ, ὥστε τὸ μὲν φάναι τὴν ἀρχὴν τοιαύτην εἶναι εὔλογον ἀληθὲσ εἶναι, τὸ μέντοι ταύτην εἶναι τὸ ἕν, ἢ εἰ μὴ τοῦτο, στοιχεῖόν γε καὶ στοιχεῖον ἀριθμῶν, ἀδύνατον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 99:3)
τὸ γὰρ τέλειον ἀγαθὸν αὔταρκεσ εἶναι δοκεῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 59:3)
τὸ δ’ αὔταρκεσ λέγομεν οὐκ αὐτῷ μόνῳ, τῷ ζῶντι βίον μονώτην, ἀλλὰ καὶ γονεῦσι καὶ τέκνοισ καὶ γυναικὶ καὶ ὅλωσ τοῖσ φίλοισ καὶ πολίταισ, ἐπειδὴ φύσει πολιτικὸν ὁ ἄνθρωποσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 59:4)
τὸ δ’ αὔταρκεσ τίθεμεν ὃ μονούμενον αἱρετὸν ποιεῖ τὸν βίον καὶ μηδενὸσ ἐνδεᾶ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 60:4)
τέλειον δή τι φαίνεται καὶ αὔταρκεσ ἡ εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν οὖσα τέλοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 62:1)
εἰ δὴ τῶν μὲν κατὰ τὰσ ἀρετὰσ πράξεων αἱ πολιτικαὶ καὶ πολεμικαὶ κάλλει καὶ μεγέθει προέχουσιν, αὗται δ’ ἄσχολοι καὶ τέλουσ τινὸσ ἐφίενται καὶ οὐ δι’ αὑτὰσ αἱρεταί εἰσιν, ἡ δὲ τοῦ νοῦ ἐνέργεια σπουδῇ τε διαφέρειν δοκεῖ θεωρητικὴ οὖσα, καὶ παρ’ αὑτὴν οὐδενὸσ ἐφίεσθαι τέλουσ, καὶ ἔχειν τὴν ἡδονὴν οἰκείαν αὕτη δὲ συναύξει τὴν ἐνέργειαν, καὶ τὸ αὔταρκεσ δὴ καὶ σχολαστικὸν καὶ ἄτρυτον ὡσ ἀνθρώπῳ, καὶ ὅσα ἄλλα τῷ μακαρίῳ ἀπονέμεται, τὰ κατὰ ταύτην τὴν ἐνέργειαν φαίνεται ὄντα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 96:1)
οὐ γὰρ ἐν τῇ ὑπερβολῇ τὸ αὔταρκεσ οὐδ’ ἡ πρᾶξισ, δυνατὸν δὲ καὶ μὴ ἄρχοντα γῆσ καὶ θαλάττησ πράττειν τὰ καλά·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 119:2)
αὐτάρκησ γὰρ ἡ πόλισ, τὸ δὲ δοῦλον οὐκ αὔταρκεσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 58:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ πόλισ ἡ μὲν ἐξ ὀλίγων λίαν οὐκ αὐτάρκησ ἡ δὲ πόλισ αὔταρκεσ, ἡ δὲ ἐκ πολλῶν ἄγαν ἐν μὲν τοῖσ ἀναγκαίοισ αὐτάρκησ ὥσπερ <δ’> ἔθνοσ, ἀλλ’ οὐ πόλισ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 79:1)
διὸ πρώτην μὲν εἶναι πόλιν ἀναγκαῖον τὴν ἐκ τοσούτου πλήθουσ ὃ πρῶτον πλῆθοσ αὔταρκεσ πρὸσ τὸ εὖ ζῆν ἐστι κατὰ τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 80:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION