헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνταῦθα λέγεται, μή τι εἶπεν, ἐνταῦθά ἐστι Μαρσύασ αὐλητήσ, Φρὺξ τὸ γένοσ, ᾧ τοσοῦτον ἐπῄει φρονεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 22:27)
κατ’ ἀρετὴν καὶ τὸ εὖ μὴ ἔχον ὑπερβολὴν πρὸσ τὸ γένοσ, οἱο͂ν τέλειοσ ἰατρὸσ καὶ τέλειοσ αὐλητὴσ ὅταν κατὰ τὸ εἶδοσ τῆσ οἰκείασ ἀρετῆσ μηθὲν ἐλλείπωσιν οὕτω δὲ μεταφέροντεσ καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν λέγομεν συκοφάντην τέλειον καὶ κλέπτην τέλειον, ἐπειδὴ καὶ ἀγαθοὺσ λέγομεν αὐτούσ, οἱο͂ν κλέπτην ἀγαθὸν καὶ συκοφάντην ἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 189:1)
ὥσπερ αὐλοποιὸσ γὰρ ὁ ἀρχόμενοσ, ὁ δ’ ἄρχων αὐλητὴσ ὁ χρώμενοσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 69:2)
κἂν αὐλητήσ γε δίκην νικᾷ, ταύτησ ἡμῖν ἐπίχειρα ἐν φορβειᾷ τοῖσι δικασταῖσ ἔξοδον ηὔλησ’ ἀπιοῦσι.
(아리스토파네스, Wasps, Agon, epirrheme 1:5)
καὶ γὰρ Τιμόθεοσ ὁ αὐλητὴσ πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει, καὶ ἐν ’ Ἀθήναισ διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον τὸν πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχειν Κόρσην.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 18 1:4)
ου’ κακῶσ δὲ καὶ Καφισίασ ὁ αὐλητήσ, ἐπιβαλλομένου τινὸσ τῶν μαθητῶν αὐλεῖν μέγα καὶ τοῦτο μελετῶντοσ, πατάξασ εἶπεν οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 266)
"καὶ πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνασ δύο, τὰ δὲ ψευδεπιχάρμεια ταῦτα ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρεσ ἔνδοξοι Χρυσόγονόσ τε ὁ αὐλητήσ, ὥσ φησιν Ἀριστόξενοσ ἐν ὀγδόῳ Πολιτικῶν Νόμων, τὴν Πολιτείαν ἐπιγραφομένην Φιλόχοροσ δ’ ἐν τοῖσ περὶ Μαντικῆσ Ἀξιόπιστον τὸν εἴτε Λοκρὸν γένοσ ἢ Σικυώνιον τὸν Κανόνα καὶ τὰσ Γνώμασ πεποιηκέναι φησίν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 59 1:3)
̓ ’ἴδε ἀπέχεισ, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆσ φώτιγγοσ μνημονεύοντα ὅτι δὲ ὁ μόναυλοσ ἦν ὁ νῦν καλούμενοσ καλαμαύλησ σαφῶσ παρίστησιν Ἡδύλοσ ἐν τοῖσ ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων τοῦτο Θέων ὁ μόναυλοσ ὑπ’ ἠρίον ὁ γλυκὺσ οἰκεῖ αὐλητήσ, μίμων ἡ ̓ν θυμέλῃσι Χάρισ, τυφλὸσ ὑπαὶ γήρωσ εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον ὅντ’ ἐκάλει Σκίρπαλον Εὐπαλάμου, ἀείδων αὐτοῦ τὰ γενέθλια·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 78 4:2)
οὐκ ἀνοήτωσ γε τοῦτο φήσασ ὁ αὐλητήσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 18 3:10)
’ Τέχνων ὁ παλαιὸσ αὐλητὴσ Χάρμου τοῦ αὐλητοῦ τελευτήσαντοσ ἦν δὲ φίλιχθυσ ἀποπυρίδασ ἐπὶ τοῦ μνήματοσ ἐνήγιζεν αὐτῷ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 32 2:1)
λέξω τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ’ εὑρ́εσιν ἐμὴν ἵνα μὴ ὁ αὐλητὴσ πληγὰσ λάβῃ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 26 2:1)
ἀλλ’ ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο, νὴ τὴν Ἑστίαν, οἴκοι ποθ’ ὡσ ὅσ1’ ἂν ὁ μάγειροσ ἐξαμάρτῃ, τύπτεται, ὥσ φασιν, αὑλητὴσ παρ’ ὑμῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 26 3:1)
καὶ εἰ μὴ Τηλεφάνησ ὁ αὐλητὴσ ἀνδρῶν βέλτιστοσ περὶ ἐμὲ τότ’ ἐγένετο, καὶ τὸ πρᾶγμ’ αἰσθόμενοσ τὸν ἄνθρωπον ἀπελάσασ αὐτὸσ συγκροτεῖν καὶ διδάσκειν ᾤετο δεῖν τὸν χορόν, οὐδ’ ἂν ἠγωνισάμεθ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀλλ’ ἀδίδακτοσ ἂν εἰσῆλθεν ὁ χορὸσ καὶ πράγματ’ αἴσχιστ’ ἂν ἐπάθομεν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 24:2)
καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁμοίωσ ἁπάντων, κἂν αὐλητήσ τισ ἐθέλῃ δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενοσ, κἂν μουσικὸσ οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆσ εἰδώσ, κἂν κιθαριστὴσ οὐδὲ ἅψασθαι τῆσ λύρασ ἐπιστημόνωσ δυνάμενοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 52:2)
Φέρε οὖν δοκεῖ σοι ἀγαθὸσ αὐλητὴσ ἥδεσθαι ἐπὶ τῇ τέχνῃ καὶ μέγα φρονεῖν ὑπὸ ἀμούσων καὶ ἀτέχνων ἐπαινούμενοσ, κἂν εἰ περιστάντεσ αὐτὸν παῖδεσ συφορβοὶ καὶ ποιμένεσ θαυμάζοιεν καὶ κροτοῖεν, ἐπαίρεσθαι ἐπ̓ αὐτῷ τούτῳ καὶ τοῦ παντὸσ ἄξιον ἡγεῖσθαι τὸν παῤ ἐκείνων ἔπαινον;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 31:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION