헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔνθεν διώκουσ’ ἦλθον ἄτρυτον πόδα, πτερῶν ἄτερ ῥοιβδοῦσα κόλπον αἰγίδοσ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode2)
ταῦτα δ’ ὅπωσ ἐγένετο, συνέγραψα καὶ συνήγαγον, ἀξιοθαύμαστα ὄντα τοῖσ ἐθέλουσιν ἰδεῖν φιλοτιμίαν ἀνδρῶν ἄμετρον καὶ φιλαρχίαν δεινὴν καρτερίαν τε ἄτρυτον καὶ κακῶν ἰδέασ μυρίων, μάλιστα δ’, ὅτι μοι τῆσ Αἰγυπτίασ συγγραφῆσ τάδε προηγούμενα καὶ τελευτήσοντα εἰσ ἐκείνην ἀναγκαῖον ἦν προαναγράψασθαι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, PROOIMION 6:2)
εἰ δὴ τῶν μὲν κατὰ τὰσ ἀρετὰσ πράξεων αἱ πολιτικαὶ καὶ πολεμικαὶ κάλλει καὶ μεγέθει προέχουσιν, αὗται δ’ ἄσχολοι καὶ τέλουσ τινὸσ ἐφίενται καὶ οὐ δι’ αὑτὰσ αἱρεταί εἰσιν, ἡ δὲ τοῦ νοῦ ἐνέργεια σπουδῇ τε διαφέρειν δοκεῖ θεωρητικὴ οὖσα, καὶ παρ’ αὑτὴν οὐδενὸσ ἐφίεσθαι τέλουσ, καὶ ἔχειν τὴν ἡδονὴν οἰκείαν αὕτη δὲ συναύξει τὴν ἐνέργειαν, καὶ τὸ αὔταρκεσ δὴ καὶ σχολαστικὸν καὶ ἄτρυτον ὡσ ἀνθρώπῳ, καὶ ὅσα ἄλλα τῷ μακαρίῳ ἀπονέμεται, τὰ κατὰ ταύτην τὴν ἐνέργειαν φαίνεται ὄντα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 96:1)
]νέοσ χρ]υσέα[ν προσ]θέντα ϝιόπλοκον εὖ εἰπεῖν [κόραν, καὶ μ]ατ[έρ’ ἀγ]νάμπτων ἐρώτων κλε]ινὰν βροτο[ῖσ ]λέων νασι]ώταν ]ν ὕμνον, ] καὶ ἀποφθιμένῳ τὸν πάντ’ ἐσ ἄτ]ρυτον χρόνον, καὶ τοῖσ ἐπιγ]ιγνομένοισ αἰεὶ πιφαύσκοι σὰν Νε]μέᾳ νίκαν·
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 9 Αὐτομήδει Φλειάσιῳ Πεντάθλῳ Νέμεα 9:1)
ταῦτα βουλευσάμενοι κείνην μὲν τὴν ἡμέρην πᾶσαν προσκειμένησ τῆσ ἵππου εἶχον πόνον ἄτρυτον·
(헤로도토스, The Histories, book 9, chapter 52 2:1)
πέμπε δ’ Ἑρμᾶσ χρυσόραπισ διδύμουσ υἱοὺσ ἐπ’ ἄτρυτον πόνον, τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντασ ἥβᾳ, τὸν δ’ Ἔρυτον.
(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 4 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ 55:1)
ἡ δὲ φωνὴ μεγέθει μὲν ἀποχρῶσα Καὶ διαρκὴσ εἰσ τοσοῦτον ἐξικέσθαι δῆμον, ἰσχὺν δὲ Καὶ τόνον ἄρρηκτον εἶχε Καὶ ἄτρυτον·
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 5 2:2)
ἡίρει δὲ τοὺσ πολλοὺσ καὶ τὸ ἐνδελεχὲσ αὐτοῦ τῆσ ἐπιμελείασ καὶ ἄτρυτον, οὔτε γὰρ πρότερόσ τισ ἀνέβη τῶν συναρχόντων εἰσ τὸ ταμιεῖον Κάτωνοσ οὔτε ὕστεροσ ἀπῆλθεν, ἐκκλησίαν δὲ καὶ βουλὴν οὐδεμίαν παρῆκε, δεδιὼσ καὶ·
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 18 1:1)
"ἀλλ’ ὥσπερ εἰ διαποροῖεν αἱ Δαναΐδεσ τίνα βίον βιώσονται καὶ τί πράξουσιν ἀπαλλαγεῖσαι τῆσ περὶ τὸν πίθον λατρείασ καὶ πληρώσεωσ, οὕτω διαποροῦμεν ἡμεῖσ, εἰ γένοιτο παύσασθαι φοροῦντασ εἰσ τὴν σάρκα τὴν ἄτρυτον ἐκ γῆσ ἅμα καὶ θαλάττησ τοσαῦτα, τί πράξομεν ἀπειρίᾳ τῶν καλῶν τὸν ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ στέργοντεσ βίον.
(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 1625)

SEARCH

MENU NAVIGATION