헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ τοίνυν ἐνταῦθα μόνον σχετλιάζων φαίνεται, ἀλλ’ οὕτωσ αὐτὸν ἰσχυρῶσ ἐπένθησεν, ὥστε παρὰ Θέτιδοσ τῆσ αὑτοῦ μητρὸσ προακούσασ ὅτι μὴ μετελθὼν μὲν τοὺσ ἐχθρούσ, ἀλλ’ ἐάσασ ἀτιμώρητον τὸν τοῦ Πατρόκλου θάνατον, ἐπανελθὼν οἴκαδε γηραιὸσ ἐν τῇ αὑτοῦ πατρίδι ἀποθανεῖται, τιμωρησάμενοσ δὲ διὰ ταχέων μέλλοι τὸν βίον τελευτᾶν, εἵλετο τὴν τοῦ τεθνεῶτοσ πίστιν μᾶλλον ἢ τὴν σωτηρίαν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1451)
ὃ καὶ θαυμάζω, εἰ τὸν μηδὲ τοὺσ θεούσ, καθ’ ὃ πάτριον ἦν, τιμᾶσθαι ποιήσαντα, τοῦτον ἀτιμώρητον ἀφήσετε.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 117:2)
πρὸσ μὲν τοὺσ ἀστυγείτονασ καὶ ὁμολογουμένωσ ἀρίστουσ τῶν Ἑλλήνων εἰσ τὴν πόλιν γεγενημένουσ οὕτω καλῶσ καὶ ἀκριβῶσ διωρίσασθε περὶ ἑκάστου, ἐφ’ οἷσ δεῖ ἔχειν τὴν δωρεάν, τὴν δὲ περιφανῶσ ἐν ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι πεπορνευμένην οὕτωσ αἰσχρῶσ καὶ ὀλιγώρωσ ἐάσετε ὑβρίζουσαν εἰσ τὴν πόλιν καὶ ἀσεβοῦσαν εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἀτιμώρητον, ἣν οὔτε οἱ πρόγονοι ἀστὴν κατέλιπον οὔθ’ ὁ δῆμοσ πολῖτιν ἐποιήσατο;
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 157:2)
μὴ ἀφῆτε, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ ἀφῆτε τὸν ἐπὶ τοῖσ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀτυχήμασιν ἐπιγεγραμμένον ἀτιμώρητον, εἰλημμένον ἐπ’ αὐτοφώρῳ δῶρα ἔχοντα κατὰ τῆσ πόλεωσ, μηδὲ τῆσ ἀγαθῆσ τύχησ ὑμᾶσ ἐπὶ τὸ βέλτιον ἀγούσησ, καὶ τὸν μὲν ἕτερον τῶν τὴν πατρίδα λελυμασμένων ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐκβεβληκυίασ, τοῦτον δ’ ὑμῖν ἀποκτεῖναι παραδούσησ, αὐτοὶ τοῖσ πᾶσι συμφέρουσιν ἐναντιωθῆτε, ἀλλὰ μετοιωνίσασθε τὰσ τῆσ πόλεωσ πράξεισ, εἰσ τούτουσ τοὺσ ἡγεμόνασ τὰσ ἀποτυχίασ τρέψαντεσ.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 35:1)
αἰσχρὸν γὰρ καὶ δεινόν, ἑτέρουσ μὲν ὑπὸ τῶν Δημοσθένουσ ψηφισμάτων, οὐδὲν ὄντασ τούτου χείρουσ οὐδὲ τοσαῦτ’ ἠδικηκότασ ὅσαπερ οὗτοσ, ἀπολωλέναι, τουτονὶ δὲ καταφρονοῦντα ὑμῶν καὶ τῶν νόμων ἀτιμώρητον ἐν τῇ πόλει περιιέναι, αὐτὸν ὑφ’ ἑαυτοῦ καὶ τῶν ψηφισμάτων ὧν ἔγραψεν ἑαλωκότα.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 103:2)
διὸ καὶ σωφρόνων ἐστὶ δικαστῶν, ὦ Ἀθηναῖοι, μήθ’ ὑμῖν αὐτοῖσ ἐναντίαν ἐνεγκεῖν τὴν ψῆφον μήτε πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ Ἀθηναίοισ, ἀλλ’ ὁμοθυμαδὸν καταψηφισαμένουσ πάντασ παραδοῦναι τοῖσ ἐπὶ τοῦτο τεταγμένοισ θανάτῳ ζημιῶσαι, καὶ μὴ προέσθαι καὶ μὴ προδοῦναι τὴν ὁσίαν καὶ τὴν εὐόρκον ψῆφον, ἀναμνησθέντασ ὅτι τούτου κατέγνωκεν ἡ βουλὴ δῶρα λαμβάνειν καθ’ ὑμῶν, τούτου κατέγνωκεν ὁ πατὴρ καὶ ζῶν καὶ τελευτήσασ ἀδικεῖν ἑαυτόν, [καὶ] ἵνα τὸ πραότατον εἴπω τῶν ὀνομάτων, τούτου καταχειροτονήσασ ὁ δῆμοσ παραδέδωκεν ὑμῖν τιμωρήσασθαι, οὗτοσ πολλὰ κακὰ διαπεπραγμένοσ ἐπὶ τοιούτοισ εἴληπται πράγμασι νῦν ἀδικῶν, ἐφ’ οἷσ αἰσχρόν ἐστιν ὑμῖν τοῖσ δικάζουσιν ἀτιμώρητον ἐᾶσαι τοῦτον.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Ἀριστογείτονος 25:1)
ὑμεῖσ δ’ οἱ τῆσ δημοκρατίασ καὶ τῶν νόμων φύλακεσ, οἷσ ἡ τύχη καὶ ὁ κλῆροσ ὑπὲρ τοῦ δήμου δικάσοντασ ἐπέτρεψεν, φείσεσθε τοῦ τοιαῦτα διαπεπραγμένου, καὶ τὸ πέρασ ἔχοντεσ τῶν ἐν τῇ πόλει ἁπάντων δικαίων ἀτιμώρητον ἀφήσετε τὸν δωροδόκον καὶ πάντων τῶν γεγενημένων κακῶν αἴτιον, ὅσ, ὅπερ καὶ μικρῷ πρότερον εἶπον, μόνοσ τῶν πονηρῶν πάντων τρὶσ οὐχ ἅπαξ ἀποπέφανται, καὶ τρὶσ ἤδη δικαίωσ [ἂν] ἐζημιωμένοσ θανάτῳ κατὰ τὸ αὑτοῦ ψήφισμα.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Φιλοκλέους 19:1)
ἡ δὲ ἐκάλεσε τοὺσ οἰκείουσ, καὶ ἠξίου μὴ περιιδεῖν ἀτιμώρητον τὸν ἀσεβήσαντα εἰσ ξενίαν ἅμα καὶ συγγένειαν.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 20 5:3)
ἐπεὶ δὲ διήμαρτον τῆσ ἐλπίδοσ, ἐπιβουλὴν ἄφυκτον κατ’ αὐτοῦ ἐμηχανήσαντο, ἣν οὐκ εἰάσεν ἀτιμώρητον γενέσθαι τὸ δαιμόνιον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 72 2:1)
δίκασ σοι δοῦναι προσῆκε, πάντασ δὲ θεούσ τε καὶ ἡρ́ωασ καὶ δαίμονασ πόλιν τε καὶ χώραν ἀπολαῦσαι τῆσ τῶν δημάρχων ἀνοίασ, καὶ μηδὲν ἐξαίρετον μηδ’ ἀτιμώρητον ἀφεῖσθαι μέροσ ὑπὸ σοῦ, οὐχ ἱκανὰσ ἤδη παρὰ πάντων εἰσπέπραξαι δίκασ τοσοῦτον μὲν φόνον ἐργασάμενοσ ἀνθρώπων, τοσαύτην δὲ χώραν πυρὶ καὶ σιδήρῳ λωβησάμενοσ, τοσαύτασ δὲ πόλεισ ἐκ βάθρων ἀναστήσασ, ἑορτὰσ δὲ καὶ θυσίασ καὶ σεβασμοὺσ θεῶν καὶ δαιμόνων ἐν πολλοῖσ τόποισ ἀνεόρτουσ ἀναγκάσασ γενέσθαι καὶ ἀθύτουσ καὶ τιμῶν νομίμων ἀμοίρουσ;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 25 2:1)
ὡσ δὲ κατέμαθεν ὀλοφυρομένουσ τε πολλοὺσ καὶ δακρύοντασ, εἰσ ἱκεσίασ καὶ δεήσεισ αὐτῶν ἐτράπετο, μὴ περιιδεῖν μήτ’ αὐτὸν ἀτιμώρητον γενόμενον μήτε τὴν πατρίδα προπηλακιζομένην.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 40 4:2)
οὐ γὰρ ἦν εἰκὸσ ἀτιμώρητον μενεῖν τοσαύτησ αὐτῷ φιλίασ πρὸσ Ἀντώνιον γεγενημένησ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 196:2)
δεήσει μέντοι μὴ παντάπασιν αὐτὸν ἀτιμώρητον γενέσθαι μηδ’ ἐν τοῖσ μεγίστοισ φόβοισ καταζῆν, οὐδ’ ἐκείνοισ λυσιτελοῦντοσ ἐφ’ οἷσ ἐνεθυμήθησαν ὁρᾶν τὸν ἥλιον, εἰ νῦν διαφύγοιεν, ἔργῳ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων καὶ δράσαντασ καὶ πεισομένουσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 114:1)
Ιοὐδαῖοι δὲ ὡσ ὅλησ αὐτοῖσ τῆσ χώρασ καταφλεγείσησ συνεχύθησαν, καὶ καθάπερ ὀργάνῳ τινὶ τῇ δεισιδαιμονίᾳ συνελκόμενοι πρὸσ ἓν κήρυγμα πάντεσ εἰσ Καισάρειαν ἐπὶ Κουμανὸν συνέδραμον ἱκετεύοντεσ τὸν οὕτωσ εἰσ τὸν θεὸν καὶ τὸν νόμον αὐτῶν ἐξυβρίσαντα μὴ περιιδεῖν ἀτιμώρητον.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 302:1)
ὑμεῖσ δ’ αὐτὸ τὸ σῶμα τὸ προδεδωκὸσ τὴν πόλιν ζῶν καὶ ὑποχείριον ἔχοντεσ τῇ ψήφῳ, ἀτιμώρητον ἐάσετε;
(리쿠르고스, 연설, Κατὰ Λεωκράτους 156:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION