헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

κακουμένην γὰρ γνόντεσ ὑπ’ αὐτῆσ τὴν μητέρα ὡρ́μησαν ἐπ’ αὐτήν, ἡ δὲ φθάσασα εἰσ τὸ τῆσ Ἥρασ τέμενοσ κατέφυγε, Πελίασ δὲ ἐπ’ αὐτῶν τῶν βωμῶν αὐτὴν κατέσφαξε, καὶ καθόλου διετέλει τὴν Ἥραν ἀτιμάζων.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 8:7)
ταῦτα οὐ τὸ τῶν ποιητῶν ἀτιμάζων γένοσ εἶπον οὐδ’ ἀφαιρούμενοσ ἣν ἔχει τάξιν, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τῶν ἐκείνοισ συγκεχωρημένων ἀποδεικνὺσ ὅτι καὶ ταῦτα δικαίωσ ἂν προσνομίζοιμεν ὥσπερ ἱερεῖα πρὸσ τοῖσ οὖσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:3)
τοῦτον οὐκ ἀτιμάζων δή που φιλοσοφίαν ἐποίησε Πλάτων, ἀλλά τινασ ὑπὲρ αὐτῆσ κάλλιστ’ ἀνθρώπων εἰκάζων ἐνισταμένουσ, καὶ ῥᾳδίωσ αὐτοὺσ ἀξιοῦντασ τῶν μειζόνων ἢ κατ’ αὐτούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:5)
τὴν τοίνυν ἀξίαν ὅ τ’ Ἀπόλλων, ἅτε μάντισ καὶ ποιητὴσ ὢν καὶ κατ’ ἀμφότερα ἐξηγητὴσ τῆσ ἀληθείασ, παρακελεύεται τιμᾶν, σύ τ’ ἂν εὖ φρονῇσ καὶ μὴ θεοῖσ ἐχθρὸσ ᾖσ, σκέψει πανταχοῦ, σκέψει δ’ ὅπωσ ἁπάντων ὑπαρχόντων οὐ δείξεισ ἀτιμάζων, ἀλλ’ ἐπὶ παντὸσ ἀεὶ παραλαμβάνων, οὕτω κρινεῖσ ἀναφέρων ἐπ’ ἐκεῖνο τὴν γνώμην, τὸ ποῖόσ τισ ἕκαστοσ ἡμῶν καὶ πόσου τινὸσ ἄξιοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 4:10)
οἱο͂ν εἴ τισ ὕβρει καὶ ὑπερηφανίᾳ τοὺσ τοιούτουσ λόγουσ προαιρεῖται, ἢ τοὺσ πολλοὺσ ἐξεπίτηδεσ ἀτιμάζων καὶ τοῦ μηδενὸσ ἀξίουσ ἡγούμενοσ, ἢ καὶ ὅπερ ἀρτίωσ εἶπον, ἕνεκ’ οἰκείου τινὸσ, οἱούσ ἐγώ τινασ εἶδον ἤδη τὰσ ὀφρῦσ ἀνεσπακότασ καὶ βαδίζοντασ ὥσπερ δεσπότασ τῶν ἐντυγχανόντων, καὶ καταπεπλασμένουσ οὕτω τὸν βίον ὥστε πλήττειν εὐθέωσ τοὺσ ἀπαντῶντασ, τοῖσ μὲν τοιούτοισ δίκαιον οἶμαι νεμεσᾶν καὶ νομίζειν τῆσ Γοργείασ κεφαλῆσ ἀπογόνουσ τινὰσ εἶναι καὶ οὐ τὰ κάλλιστα ἀπολελαυκέναι τῶν λόγων οὓσ προί̈στανται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 24:16)
εἰ τοίνυν τοῖσ τὸ νόμισμα διαφθείρουσι κατὰ τὸν σὸν λόγον θάνατοσ ἡ ζημία, τίνοσ ποτ’ ἄρ’ αὐτὸσ δίκαιοσ ἂν ἡμῖν εἰήσ τιμᾶσθαι δι’ ὧν ἀτελείασ ἀντέχει, τά τε τῶν θεῶν ἀτιμάζων τήν τε πόλιν ἅπασαν διαφθείρων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 12:3)
ἀλλὰ λανθάνεισ τοὺσ μὲν οὐκ ἀξίωσ τιμῶν, ἐπειδὴ μὴ καὶ πάντασ, πάντασ δὲ ἀτιμάζων ἀδίκωσ, ἐπειδὴ μόνουσ ἐκείνουσ τιμᾶν ἀξιοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 77:3)
ὕβρεωσ δὲ ἀτιμία, ὁ δ’ ἀτιμάζων ὀλιγωρεῖ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 6:3)
τὸν δὲ ἐν πόλει βωμὸν καλούμενον Ἀντέρωτοσ ἀνάθημα εἶναι λέγουσι μετοίκων, ὅτι Μέλησ Ἀθηναῖοσ μέτοικον ἄνδρα Τιμαγόραν ἐρασθέντα ἀτιμάζων ἀφεῖναι κατὰ τῆσ πέτρασ αὑτὸν ἐκέλευσεν ἐσ τὸ ὑψηλότατον αὐτῆσ ἀνελθόντα·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 30 2:2)
καὶ οὐχ ὡσ ἀτιμάζων λέγω τὴν τοιαύτην ἐπιστήμην, εἴ τισ περὶ τῶν τοιούτων σοφόσ ἐστιν ‐ μή πωσ ἐγὼ ὑπὸ Μελήτου τοσαύτασ δίκασ φεύγοιμι ‐ ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ τούτων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 20:3)
Ἀθηναῖοι, οὐδ’ ὑμᾶσ ἀτιμάζων, ἀλλ’ εἰ μὲν θαρραλέωσ ἐγὼ ἔχω πρὸσ θάνατον ἢ μή, ἄλλοσ λόγοσ, πρὸσ δ’ οὖν δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ ὅλῃ τῇ πόλει οὔ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ’ οὖν ἀληθὲσ εἴτ’ οὖν ψεῦδοσ, ἀλλ’ οὖν δεδογμένον γέ ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 170:1)
ὧν οἱ λόγοι εἰσίν, καὶ τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ἀτιμάζων, ἀναγκάζομαι ἀπιστίαν ἔτι ἔχειν παρ’ ἐμαυτῷ περὶ τῶν εἰρημένων.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 858:1)
ἀλλὰ τὴν αὐτὴν δόξαν εἴληφα καὶ περὶ τῶν πάλαι γεγονότων καὶ περὶ τῶν νῦν ὄντων ποιητῶν, οὔτι τὸ ποιητικὸν ἀτιμάζων γένοσ, ἀλλὰ παντὶ δῆλον ὡσ τὸ μιμητικὸν ἔθνοσ, οἷσ ἂν ἐντραφῇ, ταῦτα μιμήσεται ῥᾷστα καὶ ἄριστα, τὸ δ’ ἐκτὸσ τῆσ τροφῆσ ἑκάστοισ γιγνόμενον χαλεπὸν μὲν ἔργοισ, ἔτι δὲ χαλεπώτερον λόγοισ εὖ μιμεῖσθαι.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 16:2)
χρῷο δ’ ἂν εἰσ τοὺσ φόβουσ τούτουσ ἄγων καὶ ἐλέγχων ἐν τοῖσ παθήμασιν, ὥστε ἀναγκάζειν ἄφοβον γίγνεσθαι, παρακελευόμενοσ καὶ νουθετῶν καὶ τιμῶν, τὸν δὲ ἀτιμάζων, ὅστισ σοι μὴ πείθοιτο εἶναι τοιοῦτοσ οἱο͂ν σὺ τάττοισ ἐν πᾶσιν;
(플라톤, Laws, book 1 144:5)
ἐὰν δέ τισ ἐκδοὺσ αὖ δημιουργῷ μὴ ἀποδῷ τοὺσ μισθοὺσ ὀρθῶσ κατὰ τὴν ἔννομον ὁμολογίαν γενομένην, Δία δὲ πολιοῦχον καὶ Ἀθηνᾶν κοινωνοὺσ πολιτείασ ἀτιμάζων, βραχὺ κέρδοσ ἀγαπῶν, λύῃ μεγάλασ κοινωνίασ, νόμοσ ὁ βοηθῶν ἔστω τῷ τῆσ πόλεωσ συνδέσμῳ μετὰ θεῶν·
(플라톤, Laws, book 11 54:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION