헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ δὲ καὶ θεῶν ὅσα φῦλα ἀπορροὴν τῆσ Διὸσ τοῦ πάντων πατρὸσ δυνάμεωσ ἕκαστα ἔχει καὶ ἀτεχνῶσ κατὰ τὴν Ὁμήρου σειρὰν ἅπαντα εἰσ αὐτὸν διήρτηται καὶ πάντα ἐξ αὐτοῦ ἐξῆπται, πολὺ καλλίων ἅλυσισ ἢ κατὰ χρυσῆν τε καὶ εἴ τινα ἄλλην τισ ἐπινοήσειεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 5:1)
κἂν ὡσ ἑτέρωσ συμβαίνῃ, πρὸσ τὴν ἐμὴν δύναμιν ὁρᾶν, καὶ μὴ πρὸσ τὸ τοῦ λόγου μέγεθοσ ἀμύθητον ὂν, καὶ ταῦτα ὂν ἀτεχνῶσ τὸ λέγειν τι περὶ τούτων καὶ ἐγχειρεῖν ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἐξαριθμεῖσθαι βούλοιτο τοὺσ χόασ τῆσ θαλάττησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 2:3)
ἐπὶ μὲν ταῖσ εἰσβολαῖσ τοῦ Εὐξείνου πόντου ᾗ τὸ στενότατον τῆσ θαλάττησ ἀναπετάννυσιν ἐξ αὑτοῦ τὴν πολλὴν θάλατταν, καὶ πέτρα τε κυανέα αὐτόθι ὠνόμασται καὶ πύλαι θαλάττησ πρότερον εἶναι κλεισταὶ δοκοῦσαι, ἱερά τε αὐτοῦ καὶ τεμένη καὶ βωμοὶ, ἄλλα τε καὶ ἡ καταίρουσα πρὸσ ἡμᾶσ ἐκεῖθεν θάλαττα, Λευκάτα τε οὕτωσ ἐπωνομασμένη κατὰ τὴν ἐνταυθοῖ Λευκάτα τὴν ἐπὶ τῷ Ἀκτίῳ, οὐ πέτρα τισ οὖσα ὥσπερ αὕτη, ἀλλὰ γῆ πολλὴ προχωροῦσα εἰσ θάλατταν, προχωννύουσα ἐπὶ πολὺ αὐτὴν σχήματι κυκλοτερεῖ ἐξ ἡμισείασ, δρεπάνησ τινὰ τρόπον ἀτεχνῶσ ὡσ καὶ τὸ ὄνομα εἶναι τοῦτο τῇ προχώσει, καὶ λέγεσθαί γε ἐπ’ αὐτῷ καὶ λόγον τινὰ καὶ μῦθον, ὡσ ἄρα ἐνταῦθα ἐπράχθη τὸ ἔργον τὸ περὶ τὸν Κρόνον ὑπὸ τῶν παίδων αὐτοῦ, τὸ περὶ τὴν ἐκτομήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 5:9)
καθάπερ τισ ὁδὸσ καὶ διέξοδοσ ἁπάντων ἀνθρώπων, ὅποι καὶ μόνον πορεύοιτό τισ, καὶ κοινὸν ἄστυ τῶν Ἑλλήνων, οἱο͂ν μητρόπολίσ τισ ἀτεχνῶσ καὶ μήτηρ αὐτὸ τοῦτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 7:5)
ὥστ’ οὐδὲ ἡ μνήμη ἐν καιρῷ ἂν ἐρρήθη τῶν τοιούτων, πανηγυριζόντων τε τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁμονοούντων ἐν τῇ καλλίστῃ τῶν πανηγύρεων τῇδε καὶ ὀνομαστοτάτῃ, διὰ δυοῖν δὶσ εἰσ ἓν συνιούσῃ, διπλασιαζομένῃ τε παρὰ τὰσ ἄλλασ καὶ προσιούσῃ, καὶ φθανούσῃ τὰσ λοιπὰσ καὶ αὖθισ ἐπικαταλαμβανούσῃ ἀτεχνῶσ ὥσπερ ἐν ἁρματηλασίαισ, εἴ πωσ ἦν ἰδεῖν ἀνθρώποισ οὖσι φερόμενον τὸ Ποσειδῶνοσ ἁρ́μα, καὶ ἐπὶ κοινὸν κρατῆρα συνιόντων καὶ σπενδόντων τε ἅμα καὶ θυόντων, καὶ θεωρίασ ἀπαγόντων τῷ τε Ποσειδῶνι καὶ τῇ Ἀμφιτρίτῃ καὶ τῷ Παλαίμονι καὶ τῇ Λευκοθέᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 9:4)
μάλιστα μὲν γὰρ κἀκείνων ἑκάστη, λέγω δ’ ὧν τισ καὶ λόγοσ ἐστὶ καὶ μέγα τοὔνομα, οὐκ ἀπέχονται μὴ οὐ πολίτην τιθέναι καὶ τῷ προσρήματι τούτῳ καλεῖν, ὅπου γε καὶ προστάτην ἀτεχνῶσ ὥσπερ τινὲσ μητέρεσ ἀντιποιούμεναι παιδὸσ, οἱο͂ν δὴ πάρεστιν ὁρᾶν τοῦτον, τὸ μὲν εἶναι μητρὶ διδοῦσαι τῇ φύσει λαχούσῃ, τὸ κεκλῆσθαι δὲ αὐτὰσ οὐκ ἀφαιρούμεναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 1:4)
προϊὼν δ’ ἤδη τῇ παιδιᾷ μαντεύεται τὸ μέλλον ἀτεχνῶσ τὴν ἑαυτοῦ τύχην γυμνάζων, καὶ δικαστὴσ ἤδη κάθηται, πάντωσ δ’ οὐκ ἠγνόηκεν ἡ φύσισ τὴν διὰ τῆσ παιδιᾶσ ὁδὸν ἐπὶ τὴν ἀληθῆ τύχην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 6:2)
ἐν ᾧ σε προσβλέψομεν οἰκεῖοί τε καὶ συγγενεῖσ καὶ διδάσκαλοι καὶ ἡλικιῶται καὶ πᾶν φίλιον γένοσ ἡδίω προσβάλλοντα τὴν ὄψιν ἀπὸ τῆσ ἁλουργίδοσ τῆσ ἱερᾶσ τοῦ σωτῆροσ, πρέποντά τε τῇ ὡρ́ᾳ τοῦ ἔτουσ τὴν τῆσ ἡλικίασ ὡρ́αν ἀτεχνῶσ ἀστέρι ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον καὶ κατ’ ἐκεῖνον τὴν αἴγλην ἀφιέντα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 7:7)
πρότερον μὲν οὖν τοὺσ καταφεύγοντασ ἐφ’ ὑμᾶσ τῶν Ἑλλήνων διεσώζετε, νυνὶ δ’ ἀτεχνῶσ πάντασ ἀνθρώπουσ καὶ πάντα γένη τῇ καλλίστῃ τῶν εὐεργεσιῶν ἀνέχετε, ἡγεμόνεσ παιδείασ καὶ σοφίασ ἁπάσησ γιγνόμενοι καὶ πάντασ ἁπανταχοῦ καθαίροντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 92:3)
καὶ μὲν δὴ οὐκ ἐπιπολῆσ γε κέχυται, ἀλλ’ ἀτεχνῶσ πολὺ ὑπὲρ τὸ παράδειγμα ἐπὶ πλεῖστον ἄνω ἥκει τοῦ ἀέροσ, ὡσ εἶναι μὴ χιόνοσ καταλήψει τὸ ὕψοσ προσεικάσαι, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοῖσ τοῖσ πρώοσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 3:4)
ἀτεχνῶσ δὲ ὅπερ Ἡσίοδοσ ἔφη περὶ τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ περάτων, εἶναι τόπον οὗ συντετρῆσθαι πάντα εἰσ μίαν ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν, εἰσ αὐτὴν συντέτρηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 5:4)
οὐ τοίνυν οὐδὲ μέχρι τούτων τῶν ὁρ́ων ἐκεῖνόσ γε κυρίωσ ἀεὶ βασιλεὺσ, ἀλλ’ ὅπωσ ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεωσ, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν τύχησ, νῦν μὲν ἑώσ Ιὤνων καὶ Αἰολέων καὶ θαλάττησ βασιλεὺσ, πάλιν δὲ οὐκέτι Ιὤνων, οὐδὲ ἑώσ θαλάττησ, ἀλλ’ ἄχρι Λυδῶν, οὐχ ὁρῶν θάλατταν ἐκ τῶν πρὸσ ἑσπέραν Κυανέων, ἀτεχνῶσ ὥσπερ ἐν παίδων παιδιᾷ βασιλεὺσ ὢν, ἄνω μένων, πάλιν κατιὼν, τῶν συγχωρησόντων βασιλεύειν δεόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 6:9)
ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεωσ ἀρχῆσ τε καὶ πρωτείων, ὑφ’ ὧν ἅπαντεσ οἱ πρότερον συνερρήγνυντο πόλεμοι, οἱ μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ κακῶν, μετεγνωκότεσ ὡσ ἄρα ἄλλωσ ἐσκιαμάχουν, οἱ δ’ οὐδ’ ἥν ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ’ ἀναμιμνήσκονται, ἀλλ’ ἀτεχνῶσ κατὰ τὸν Παμφύλου μῦθον, εἰ δὲ μὴ, Πλάτωνοσ, οἱο͂ν ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη κείμεναι αἱ πόλεισ ὑπὸ τῆσ πρὸσ ἀλλήλασ ἔριδοσ καὶ ταραχῆσ ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν καὶ ἐξαίφνησ ἀνεβίωσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 20:3)
πόλεμοι δὲ οὐδ’ εἰ πώποτε ἐγένοντο ἔτι πιστεύονται, ἀλλ’ ἐν ἄλλωσ μύθων τάξει τοῖσ πολλοῖσ ἀκούονται, εἰ δέ που καὶ συμπλακεῖεν ἐπ’ ἐσχατιαῖσ, οἱᾶ εἰκὸσ ἐν ἀρχῇ μεγάλῃ καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν περὶ τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν, ἀγαθοῖσ παροῦσι χρήσασθαι μὴ δυναμένων, ἀτεχνῶσ ὥσπερ μῦθοι ταχέωσ αὐτοί τε παρῆλθον καὶ οἱ περὶ αὐτῶν λόγοι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 20:5)
ὑπὲρ γὰρ τὸν ἐξωτάτω κύκλον τῆσ οἰκουμένησ ἀτεχνῶσ οἱο͂ν ἐν τειχισμῷ πόλεωσ δεύτερον ἀγαγόντεσ ἕτερον εὐκαμπέστερόν τε καὶ εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα τείχη τε προὐβάλεσθε καὶ πόλεισ ἐφορίουσ ἐδείμασθε, ἄλλασ ἐν ἄλλοισ μέρεσι πληρώσαντεσ οἰκητόρων, τέχνασ τε ὑπουργοὺσ δόντεσ αὐτοῖσ καὶ τἄλλα κοσμήσαντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 23:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION