헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀσινὲσ γὰρ τὸ ἧπαρ ἐσ γένεσιν, καὶ ἐκροὴν ἴσχει ἐπὶ ἔντερα χολῆσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.312)
Ἢν μὲν οὖν μὴ ξύν τινοσ σπλάγχνου θερμασίῃ φανῇ, ἀσινὲσ μὲν ὡσ ἐπίπαν, μακρότερον δέ· ἢν δὲ καὶ ἐγχρονίσῃ καὶ ἐπιφλεγμαίνῃ σπλάγχνον, ἐσ ὕδρωπα τὰ πολλὰ καὶ καχεξίην τελευτᾷ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.336)
ἢ γὰρ ἐν σπλάγχνῳ καιρίῳ νόσημα φωλεῦσαν ἔτρεψε ἐσ καχεξίην τὸ πᾶν, ἢ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ λοιμοῦ κατάρξαντοσ ἐσ κακοχυμίην ἤμειψε τὰ σπλάγχνα · εὖτε ἀλλήλοισι ἄμφω ἐσ τὸ κακὸν ξυντιμωρέει, ἀσινὲσ δὲ οὐδὲν, ἐξ οὗπερ καὶ σμικρὴ τῇ φύσι γίγνοιτο ἂν ἐπικουρίη· ἔστι δὲ ἐσ ἐπομβρίην Ῥεῦμα ψυχρὸν, παχὺ, ὁκοῖον ἡ ὀμίχλη τῷ παντί.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.3)
οὐ γὰρ ἀσινὲσ οὐδ’ ἀνώλεθρον τρωθὲν ἔντερον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.45)
ἢν δὲ καὶ ἐκδηθύνῃ, χρόνῳ καρτερὰ ἔσται καὶ ξυναποθνήσκειν γίγνεταί κοτε· καὶ τὰ σμικρὰ μεζόνων ποιέεται διαδέξιασ· κἢν τὸ πρόσθεν ἐσ κίνδυνον ἀσινὲσ ᾖ, ὁ τόκοσ τῶνδε γίγνεται ὀλέθριοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.4)
ὡσ δὲ ἡμέρη ἐγένετο, ἐσελθόντα τὸν βασιλέα ἐσ τὸ οἴκημα ἐκπεπλῆχθαι ὁρῶντα τὸ σῶμα τοῦ φωρὸσ ἐν τῇ πάγῃ ἄνευ τῆσ κεφαλῆσ ἐόν, τὸ δὲ οἴκημα ἀσινὲσ καὶ οὔτε ἔσοδον οὔτε ἔκδυσιν οὐδεμίαν ἔχον.
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 121C 1:1)
Καὶ ἀσινεστάτη μὲν αὕτη ἡ ἀνάγκη‧ ἀσινὲσ δὲ καὶ ἐπικαθίζεσθαί τινα ἐπὶ τὸ κύφωμα, αὐτοῦ ἅμα κατατεινομένου, καὶ ἐνσεῖσαι μετεωρισθέντα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.9)
Τάμνειν δὲ χρὴ τῶν ἑλκέων τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ γινομένων, καὶ ἐν τῷ μετώπῳ, ὅκου ἂν τὸ μὲν ὀστέον ψιλὸν ᾖ τῆσ σαρκὸσ, καὶ δοκέῃ τι σίνοσ ἔχειν ὑπὸ τοῦ βέλεοσ, τὰ ἕλκεα μὴ ἱκανὰ τὸ μέγεθοσ τοῦ μήκεοσ καὶ τῆσ εὐρύτητοσ ἐσ τὴν σκέψιν τοῦ ὀστέου, εἴ τι πέπονθεν ὑπὸ τοῦ βέλεοσ κακὸν, καὶ ὁκοῖόν τι πέπονθε, καὶ ὅσον μὲν ἡ σὰρξ πέφλασται, καὶ τὸ ὀστέον ἔχει τὸ σίνοσ, καὶ δ’ αὖ εἰ ἀσινέσ τέ ἐστι τὸ ὀστέον ὑπὸ τοῦ βέλεοσ, καὶ μηδὲν πέπονθε κακὸν, καὶ ἐσ τὴν ἰήσιν, ὁκοίησ τινὸσ δεῖται τό τε ἕλκοσ, ἥ τε σὰρξ, καὶ ἡ πάθη τοῦ ὀστέου.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 13.7)
"δεῖ γὰρ τὸ θύσιμον τῷ τε σώματι καὶ τῇ ψυχῇ καθαρὸν εἶναι καὶ ἀσινὲσ καὶ ἀδιάφθορον.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 493)

SEARCH

MENU NAVIGATION