헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦ δ’ αὐτοῦ φρονήματόσ ἐστι καὶ ἡ στήλη, ἣν ὕστερον τούτων ἔστησαν λέγουσαν τάδε, Ἄρθμιον τὸν Πυθώνακτοσ τὸν Ζελείτην ἄτιμον καὶ πολέμιον εἶναι τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων αὐτὸν καὶ γένοσ, ὅτι τὸν ἐκ Μήδων χρυσὸν εἰσ Πελοπόννησον ἤγαγεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 102:8)
καὶ Θεμιστοκλῆσ μὲν Ἄρθμιον ἐστηλίτευσεν, ὅτι τὸν ἐκ Μήδων χρυσὸν εἰσ Πελοπόννησον ἤνεγκε, Πλάτων δὲ Θεμιστοκλέα καὶ Μιλτιάδην καὶ οὓσ μετ’ αὐτῶν ἠξίωσε καταλέξαι στηλίτασ οὑτωσὶ πεποίηκε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 188:2)
καὶ τότε μὲν Ἄρθμιον τὸν Ζελείτην καὶ προσέτι τὸν ἑρμηνεύσαντα τὰ γράμματα τὸν μὲν ἔξω πάσησ ᾠήθημεν ἀποκτεῖναι συγγνώμησ, Ἄρθμιον δ’ ἐψηφισάμεθα πολέμιον τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων, αὐτόν τε καὶ τὸ γένοσ ἀτίμουσ, ὅτι ὁ μὲν τῷ βασιλεῖ διακονῶν χρυσίον εἰσ Πελοπόννησον ἤγαγεν, ὁ δ’ ἔχρησε τὴν γλῶτταν κατὰ τῶν Ἑλλήνων τῷ βασιλεῖ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 41:2)
ἐκεῖνοι Ζελείτην τινά, Ἄρθμιον, δοῦλον βασιλέωσ ἡ γὰρ Ζέλειά ἐστι τῆσ Ἀσίασ, ὅτι τῷ δεσπότῃ διακονῶν χρυσίον ἤγαγεν εἰσ Πελοπόννησον, οὐκ Ἀθήναζε, ἐχθρὸν αὑτῶν ἀνέγραψαν καὶ τῶν συμμάχων αὐτὸν καὶ γένοσ, καὶ ἀτίμουσ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 51:2)
Στήλη ἀκούετ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν γραμμάτων λεγόντων Ἄρθμιον τὸν Πυθώνακτοσ τὸν Ζελείτην ἐχθρὸν εἶναι καὶ πολέμιον τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων καὶ τῶν συμμάχων αὐτὸν καὶ γένοσ πᾶν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 352:6)
καλῶσ γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, καλῶσ οἱ πρόγονοι περὶ τούτων ψηφισάμενοι στήλην εἰσ ἀκρόπολιν ἀνήνεγκαν, ὅτε φασὶν Ἄρθμιον τὸν Πυθώνακτοσ τὸν Ζελείτην κομίσαι τὸ χρυσίον ἐκ Μήδων ἐπὶ διαφθορᾷ τῶν Ἑλλήνων.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Ἀριστογείτονος 29:1)
Ἄρθμιον τὸν Πυθώνακτοσ τὸν Ζελείτην πολέμιον εἶναι τοῦ δήμου καὶ τῶν συμμάχων, αὐτὸν καὶ γένοσ, καὶ φεύγειν Ἀθήνασ ὅτι τὸν ἐκ Μήδων χρυσὸν ἤγαγεν εἰσ Πελοπόννησον.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Ἀριστογείτονος 30:2)
ἔτι δὲ καὶ τὸ περὶ Ἄρθμιον τὸν Ζελείτην·
(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 6 3:1)
ὦ τόξον φίλον, ὦ φίλων χειρῶν ἐκβεβιασμένον, ἦ που ἐλεινὸν ὁρᾷσ, φρένασ εἴ τινασ ἔχεισ, τὸν Ἡράκλειον ἄρθμιον ὧδέ σοι οὐκέτι χρησόμενον τὸ μεθύστερον, ἄλλου δ’ ἐν μεταλλαγᾷ πολυμηχάνου ἀνδρὸσ ἐρέσσει, ὁρῶν μὲν αἰσχρὰσ ἀπάτασ, στυγνὸν δὲ φῶτ’ ἐχθοδοπόν, μυρί’, ἀπ’ αἰσχρῶν ἀνατέλλονθ’, ὃσ ἐφ’ ἡμῖν κάκ’ ἐμήσατ’, ὦ Ζεῦ.
(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 22)

SEARCH

MENU NAVIGATION