헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ τῇ πόλει ἁπάσῃ αἱ τῶν ὑμετέρων προγόνων ἀρεταὶ πλείστου ἄξιαι ἐγένοντο.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 228:1)
αἵδε κριθῆσ ἐάσι ἀρεταί· δευτέρην δὲ χώρην ἔχουσι οἱ χόνδροι, ὀλίγοισί τισι τῆσ πτισάνησ ἀγαθοῖσι καὶ αὐτοὶ ἄριστοι ἐόντεσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.362)
τρόπον μέν τινα αἱ τρεῖσ ἀρεταὶ τοῦ λόγου, ἥ τε σφοδρότησ καὶ ἡ ἔμφασισ καὶ ἡ τραχύτησ, εἰ καὶ τῇ προσηγορίᾳ διεστήκασι, τῇ γοῦν δυνάμει καὶ σφόδρα ἐπικοινωνοῦσιν ἀλλήλαισ ἐπὶ πλείστοισ, καὶ ἥ τε σφοδρότησ ἐμφαντικὸσ λόγοσ ἐστὶν καὶ ἡ τραχύτησ σφοδρότητα δύναται·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 2:1)
ἡ μὲν γὰρ γυμναστικὴ καὶ ἰατρικὴ οὐκ ἀρεταὶ δή που τοῦ σώματόσ εἰσιν, ἀλλ’ ἐπιστῆμαι περὶ τὴν τοῦ σώματοσ χρείαν, ἡ δὲ δικαιοσύνη τῆσ περὶ τὴν ψυχὴν ἀρετῆσ ἄντικρυσ μόριόν ἐστιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 176:1)
διὸ οὐδ’ αἱ ἀρεταὶ αἱ τοῦ θρεπτικοῦ καὶ αὐξητικοῦ ἀνθρώπου·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 29:4)
εἰλημμένων δὲ τούτων, μετὰ ταῦτα λεκτέον ὅτι ἐπειδὴ δύο μέρη τῆσ ψυχῆσ, καὶ αἱ ἀρεταὶ κατὰ ταῦτα διῄρηνται, καὶ αἱ μὲν τοῦ λόγον ἔχοντοσ διανοητικαί, ὧν ἔργον ἀλήθεια, ἢ περὶ τοῦ πῶσ ἔχει ἢ περὶ γενέσεωσ, αἱ δὲ τοῦ ἀλόγου, ἔχοντοσ δ’ ὄρεξιν οὐ γὰρ ὁτιοῦν μέροσ ἔχει τῆσ ψυχῆσ ὄρεξιν, εἰ μεριστὴ ἐστίν, ἀνάγκη δὴ φαῦλον τὸ ἦθοσ καὶ σπουδαῖον εἶναι τῷ διώκειν καὶ φεύγειν ἡδονάσ τινασ καὶ λύπασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 73:1)
ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
δῆλον τοίνυν ὅτι αἱ ἀρεταὶ ἢ πᾶσαι ἢ τούτων τινὲσ ἔσονται τῶν μεσοτήτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 94:2)
πᾶσαι δ’ αὗται αἱ μεσότητεσ ἐπαινεταὶ μέν, οὐκ εἰσὶ δ’ ἀρεταί, οὐδ’ αἱ ἐναντίαι κακίαι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 140:1)
εἰ δὴ πᾶσαι αἱ ἀρεταὶ ἐπιστῆμαι, εἰή ἂν καὶ τῇ δικαιοσύνῃ ὡσ ἀδικίᾳ χρῆσθαι, ἀδικήσει ἄρα ἀπὸ δικαιοσύνησ τὰ ἄδικα πράττων, ὥσπερ καὶ τὰ ἀγνοητικὰ ἀπὸ ἐπιστήμησ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 5:1)
εἰ δὲ τοῦτ’ ἀδύνατον, φανερὸν ὅτι οὐκ ἂν εἰε͂ν ἐπιστῆμαι αἱ ἀρεταί.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 5:2)
τὰ γὰρ περιμάχητα καὶ μέγιστα εἶναι δοκοῦντα ἀγαθά, τιμὴ καὶ πλοῦτοσ καὶ σώματοσ ἀρεταὶ καὶ εὐτυχίαι καὶ δυνάμεισ, ἀγαθὰ μὲν φύσει ἐστίν, ἐνδέχεται δ’ εἶναι βλαβερά τισι διὰ τὰσ ἕξεισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 53:4)
καλὰ δ’ ἐστὶν αἵ τε ἀρεταὶ καὶ τὰ ἔργα τὰ ἀπὸ τῆσ ἀρετῆσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 55:1)
ἔτι δ’ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶσ λέγεται τῷ ὄντι καὶ γὰρ ἐν τῷ τί λέγεται, οἱο͂ν ὁ θεὸσ καὶ ὁ νοῦσ, καὶ ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ ἐν τῷ πρόσ τι τὸ χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρόσ, καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα τοιαῦτα, δῆλον ὡσ οὐκ ἂν εἰή κοινόν τι καθόλου καὶ ἕν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 36:2)
εἰ δ’ οὕτω, τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆσ ἐνέργεια γίνεται κατ’ ἀρετήν, εἰ δὲ πλείουσ αἱ ἀρεταί, κατὰ τὴν ἀρίστην καὶ τελειοτάτην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 69:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION