헬라어 문장 내 검색 Language

ἆρ’ οὖν ᾗ τ’ ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖσ καὶ ὑπολαμβάνουσιν ἐπιεικεῖσ εἶναι, ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 50:2)
οὐκ ἀρέσκουσίν μ’ ὅτι ὄζουσι πίττησ καὶ παρασκευῆσ νεῶν.
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 6:22)
ἀλλ̓ ὅμωσ καὶ αὐτὸσ τούτοισ ἐχρῆτο πονηροῖσ τε οὖσι καὶ οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτῷ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΤΩΝ ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑΙ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. 6:2)
ὅταν ἰδίᾳ λόγον δέῃ δοῦναί τε καὶ δέξασθαι περὶ ὧν ψέγουσι, καὶ ἐθελήσωσιν ἀνδρικῶσ πολὺν χρόνον ὑπομεῖναι καὶ μὴ ἀνάνδρωσ φυγεῖν, τότε ἀτόπωσ, ὦ δαιμόνιε, τελευτῶντεσ οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτοὶ αὑτοῖσ περὶ ὧν λέγουσι, καὶ ἡ ῥητορικὴ ἐκείνη πωσ ἀπομαραίνεται, ὥστε παίδων μηδὲν δοκεῖν διαφέρειν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 214:3)
ἅμα δὲ καὶ νόμουσ τῶν τε αὐτόθι, εἴ τινεσ ἡμᾶσ ἀρέσκουσιν, τίθεσθαι κελεύει, καὶ εἴ τινεσ ἑτέρωθεν, μηδὲν ὑπολογιζομένουσ τὸ ξενικὸν αὐτῶν, ἂν βελτίουσ φαίνωνται.
(플라톤, Laws, book 3 158:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION