헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ζεῦ Ζεῦ, τί λέγω, πόθεν ἄρξωμαι τάδ’ ἐπευχομένη κἀπιθεάζουσ’, ὑπὸ δ’ εὐνοίασ πῶσ ἴσον εἰποῦσ’ ἀνύσωμαι;
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests1)
καίτοι ἀπορῶ γε διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἁμαρτημάτων πόθεν ἄρξωμαι, ἐμποδὼν ἁπάντων ὄντων.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 17:2)
χαρίεντέσ γέ εἰσιν οἱ τῶν σφετέρων ἀγαθῶν περὶ τοὺσ λόγουσ, ἵν’ εὐφήμωσ ἄρξωμαι, τοὺσ ἀκροατὰσ αἰτιώμενοι καὶ λέγοντεσ ὡσ ἄρα τούτου χάριν ἐκβαίνουσι τοῦ ῥυθμοῦ καὶ τῆσ ὀρθότητοσ, ἵν’ ὡσ πλείστουσ ἀρέσαι δυνηθῶσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 1:1)
εἰ μὲν οὖν ἔξεστιν εἰρήνην ἄγειν τῇ πόλει καὶ ἐφ’ ἡμῖν ἐστι τοῦτο, ἵν’ ἐντεῦθεν ἄρξωμαι, φήμ’ ἔγωγ’ ἄγειν ἡμᾶσ δεῖν, καὶ τὸν ταῦτα λέγοντα γράφειν καὶ πράττειν καὶ μὴ φενακίζειν ἀξιῶ·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 10:1)
πρῶτον μὲν τοίνυν οἱ περὶ τῆσ βλάβησ οὗτοι νόμοι πάντεσ, ἵν’ ἐκ τούτων ἄρξωμαι, ἂν μὲν ἑκὼν βλάψῃ, διπλοῦν, ἂν δ’ ἄκων, ἁπλοῦν τὸ βλάβοσ κελεύουσιν ἐκτίνειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 56:1)
καὶ πρῶτόν γε ἁπάντων, ἵνα, ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο πείσθητε βεβαίωσ, ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπ’ ἀγαθῷ πάνθ’ ὁμοίωσ ἐστὶ δαιμόνια,κἂν πλέων τισ ἐμπείρου τύχῃ κυβερνήτου κἂν ἔθνοσ ἢ πόλισ χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸσ ἐν καιρῷ παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ βοηθὸν ἥκειν παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων τισ ἀκούσῃ φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 19:1)
αὐτίκα τὴν ἡγεμονίαν, ἵν’ ἀπὸ ταύτησ ἄρξωμαι, πῶσ παρέλαβεν;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 80 2:1)
ἔσται δὲ βραχὺσ ὁ περὶ αὐτῶν, κἂν πρόσωθεν ἄρξωμαι, λόγοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 5 4:2)
πολλοὺσ δ’ ἐν μέσῳ λόγουσ ἔχων οὐκ οἶδ’ ὁποίου πρῶτον ἄρξωμαι τὰ νῦν.
(에우리피데스, Helen, episode, dialogue 4:4)
ἄρξωμαι πόθεν;
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 2:4)
νῦ]ν δὲ πόθεν ἄρξωμα[ι λέγων], ἢ τίνοσ πρῶτον μνησθῶ;
(히페레이데스, Speeches, [Ἐπιτάφιοσ] 6:2)
δέομαι δ’ ὑμῶν, ὦ Ἀθηναῖοι, ἀκοῦσαί μου τῆσ κατηγορίασ διὰ τέλουσ καὶ μὴ ἄχθεσθαι ἐὰν ἄρξωμαι ἀπὸ τῶν τῇ πόλει τότε συμβάντων, ἀλλὰ τοῖσ αἰτίοισ ὀργίζεσθαι δι’ οὓσ ἀναγκάζομαι νῦν μεμνῆσθαι περὶ αὐτῶν.
(리쿠르고스, 연설, Κατὰ Λεωκράτους 23:1)
ἢ βούλεσθε, ἐπειδήπερ δοκεῖ πραγματειώδη παιδιὰν παίζειν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἄρξωμαι καὶ τῆσ ἐμαυτοῦ ὑποθέσεωσ, περὶ τοῦ ἑνὸσ αὐτοῦ ὑποθέμενοσ, εἴτε ἕν ἐστιν εἴτε μὴ ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 206:1)
ἐὰν δ’ ἐπαινεῖν τὸν ἕτερον ἄρξωμαι, τί με οἰεί ποιήσειν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 103:2)
"λυπεῖ σε φιλοῦσαν ὁ ἀνὴρ καὶ σωφρονοῦσαν, τί οὖν, ἂν φαίησ, ἂν καὶ μισεῖν αὐτὸν ἄρξωμαι καὶ ἀδικεῖν;
(플루타르코스, Conjugalia Praecepta, chapter, section 40 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION