헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εὐδαίμονεσ ἄρα, οὐκ ἄθλιοι, κατὰ τὸν Πλάτωνοσ λόγον οἱ ῥήτορεσ, εἴ γε ὁ μὲν τελέωσ ἀγαθὸσ εὐδαίμων, τὸ δ’ οὐκ ἔστι κτήσασθαι μὴ τελέωσ ἀγαθὸν γενόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 73:6)
εὐδαίμονεσ ἄρα, οὐκ ἄθλιοι, κατὰ τὸν Πλάτωνοσ λόγον οἱ ῥήτορεσ, εἴ γε ὁ μὲν τελέωσ ἀγαθὸσ εὐδαίμων, τοῦτο δὲ οὐκ ἔστι κτήσασθαι μὴ τελέωσ ἀγαθὸν γενόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 6:16)
τῶν Πυθαγοριστῶν δ’ ἔτυχον ἄθλιοί τινεσ ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντεσ ἅλιμα καὶ κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντεσ ἐν τῷ κωρύκῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 52 1:1)
τὸ μὴ γὰρ ἀποχρῆν ἀποθανεῖν αὐτοῖσ ἁλοῦσιν, εἶτα κατεδηδεσμένοισ εὐθὺσ ταφῆναι, παραδοθέντεσ ἄθλιοι τοῖσ ἰχθυοπώλαισ τοῖσ κακῶσ ἀπολουμένοισ σήπονθ’, ἑώλοι κείμενοι δύ’ ἡμέρασ ἢ τρεῖσ, μόλισ δ’ ἐὰν ποτ’ ὠνητὴν τυφλὸν λάβωσ1’, ἔδωκαν τῶν νεκρῶν ἀναίρεσιν τούτῳ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 7 1:1)
ἀποθανόντα δὲ πάντων σσσμάλιστα τιμῶσι καὶ θεὸν νομίζουσι καί φασιν Ἥβῃ συνοικεῖν, καὶ τούτῳ πάντεσ εὔχονται, ὅπωσ αὐτοὶ μὴ ἔσονται ἄθλιοι, τῷ πλεῖστα ἀθλήσαντι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 34:3)
ὁ δὲ Ἀντίνουσ καὶ ὁ Εὐρύμαχοσ, οὓσ Ὅμηροσ ὠνόμαζε βασιλέασ, ἄθλιοι καὶ δυστυχεῖσ ‐ ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὡσ ἔφην, ἀγνοοῦσι·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α. 35:2)
πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺσ γενομένουσ ἐᾶν εὐθὺσ ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν κακῶν, ἀλλὰ μὴ σπαργάνοισ ἐνειλοῦντασ καὶ λούοντασ καὶ τιθηνουμένουσ τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπωσ ἄθλιοι ἔσονται·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. 5:3)
οὐ γὰρ ὡσ ἅπαντεσ οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί φησιν, ἀλλ̓ ὅτι οὐθέν ἐστι ζῷον ἀνθρώπου ἀθλιώτερον τοῦ γε ἀθλίου, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖσ φαῖμεν ἄν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. 8:4)
καὶ τί δεῖ τούτουσ θαυμάζειν, ὅπου γε καὶ οἱ φιλοσοφίαν ἐπαγγελλόμενοι καὶ τὰσ διαλεκτικὰσ ἐκφέροντεσ τέχνασ οὕτωσ εἰσὶν ἄθλιοι περὶ τὴν σύνθεσιν τῶν ὀνομάτων ὥστε αἰδεῖσθαι καὶ λέγειν;
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 454)
οὐ γὰρ δὴ τούτου γ’ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται, ὅπωσ ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπωσ εὐδαίμονεσ.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ φιλοστοργίασ. 3:3)
‐ Ἡμῖν οὖν λόγοσ ἐπὶ ἀτυχίᾳ καὶ κακοδαιμονίᾳ δέδοται ὑπὸ τῶν θεῶν, ἵν’ ἄθλιοι, ἵνα πενθοῦντεσ διατελῶμεν;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ τοῦ μὴ δεῖν προσπάσχειν τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 7:3)
πάντεσ ἐξολώλαμεν Ἥρασ μιᾷ πληγέντεσ ἄθλιοι τύχῃ.
(에우리피데스, Heracles, episode, lyric 5:3)
ὤφθημεν οὐ νῦν πρῶτον ὄντεσ ἄθλιοι.
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, iambic 1:34)
ὦ πάτερ, ἐν οἱοίσ κείμεθ’ ἄθλιοι κακοῖσ.
(에우리피데스, Phoenissae, episode, iambic 3:7)
ἄθλιοι μὲν οἱ νέοι τῆσ ῥώμησ τῶν σωμάτων εἰσ πολλὰσ αἰκίασ ἀρκέσοντεσ, ἄθλιοι δὲ οἱ παρηβηκότεσ φέρειν τῆσ ἡλικίασ τὰσ συμφορὰσ οὐ δυναμένησ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 428:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION