헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἰὼ παῖ Διόσ, ἐπίκλοποσ πέλῃ, ‐ νέοσ δὲ γραίασ δαίμονασ καθιππάσω, ‐ τὸν ἱκέταν σέβων, ἄθεον ἄνδρα καὶ τοκεῦσιν πικρόν·
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, antistrophe 11)
ὅτε καὶ πρὸσ Λυσίμαχον εἰσ τὸ συμπόσιον ἦλθεν, ἔνθα Θεόδωρον τὸν ἐπίκλην Ἄθεον ἐπήλεγξε, σόφισμα προτείνασα τοιοῦτον·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. z'. IPPARXIA 2:2)
τὸν δ’ φαῦλον ἄθεον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 119:3)
διττὸν δὲ εἶναι τὸν ἄθεον, τόν τ’ ἐναντίωσ τῷ θείῳ λεγόμενον καὶ τὸν ἐξουθενητικὸν τοῦ θείου·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 119:4)
ἴτω δίκα φανερόσ, ἴτω ξιφηφόροσ φονεύουσα λαιμῶν διαμπὰξ τὸν ἄθεον ἄνομον ἄδικον Ἐχίονοσ γόνον γηγενῆ.
(에우리피데스, choral, strophe 16)
ἴτω δίκα φανερόσ, ἴτω ξιφηφόροσ φονεύουσα λαιμῶν διαμπὰξ τὸν ἄθεον ἄνομον ἄδικον Ἐχίονοσ τόκον γηγενῆ.
(에우리피데스, choral, antistrophe 17)
στέγαι δ’ ἔρημοι φίλων, τὰν δ’ ἀνόστιμον τέκνων Χάρωνοσ ἐπιμένει πλάτα βίου κέλευθον ἄθεον ἄδι‐ κον·
(에우리피데스, Heracles, choral, antistrophe 33)
οὐκέτι τὸν τοιοῦτον οὔτε στέγῃ τισ ἐδέχετο οὔτε πυρὸσ ἢ ὕδατοσ ἐκοινώνει, ἀλλ’ ἔδει γῆν πρὸ γῆσ ἐλαύνεσθαι ὡσ ἀσεβῆ καὶ ἄθεον καὶ Ἐπικούρειον, ἥπερ ἦν ἡ μεγίστη λοιδορία.
(루키아노스, Alexander, (no name) 46:2)
ἀδίκωσ δέ γε πράττοντεσ, εἰσ τὸ ἄθεον καὶ σκοτεινὸν βλέποντεσ, ὡσ τὰ εἰκότα, ὅμοια τούτοισ πράξετε ἀγνοοῦντεσ ὑμᾶσ αὐτούσ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 193:3)
"τὸ μὲν παθητικόν, ὦ Πεμπτίδη, καὶ πολεμικὸν καὶ ἀντίπαλον θεὸν ἔχει, τὸ δὲ φιλητικὸν καὶ κοινωνικὸν καὶ συνελευστικὸν ἄθεόν ἐστι;
(플루타르코스, Amatorius, section 14 1:2)
οὐ γὰρ ἄθεον ποιοῦμεν οὐδ’ ἄλογον τὴν μαντικήν, ὕλην μὲν αὐτῇ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου τὸ δ’ ἐνθουσιαστικὸν πνεῦμα καὶ τὴν ἀναθυμίασιν οἱο͂ν ὄργανον ἢ πλῆκτρον ἀποδιδόντεσ·
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 486)
τυφλὰ τῆσ προνοίασ εἰσ τὸν ἄθεον καὶ τιτανικὸν ἀπέρριπται τόπον ὥσπερ ἀσεβῶν χῶρον, οὗ τὸ λογικὸν καὶ νοερὸν ἐγκατέσβεσται τῆσ ψυχῆσ, ἐσχάτῳ δέ τινι συμπεφυρμένησ καὶ κατακεκλυσμένησ αἰσθήσεωσ μορίῳ, σπαίρουσι μᾶλλον ἢ ζῶσιν ἐοίκεν.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 22 7:1)
ὁ δὲ τὴν τῶν θεῶν ἀρχὴν ὡσ τυραννίδα φοβούμενοσ σκυθρωπὴν καὶ ἀπαραίτητον ποῖ μεταστῇ ποῖ φύγῃ, ποίαν γῆν ἄθεον εὑρ́ῃ, ποίαν θάλασσαν;
(플루타르코스, De superstitione, section 4 2:1)
αὐλὸν μὲν γὰρ ἑτέρων ἑορτῶν καὶ στέφανον ἀφαιροῦμεν, θεοῦ δὲ θυσίᾳ μὴ παρόντοσ, ὥσπερ ἱερὸν δοχῆσ, ἄθεόν ἐστι καὶ ἀνεόρταστον καὶ ἀνενθουσίαστον τὸ λειπόμενον, μᾶλλον δ’ ὅλον ἀτερπὲσ αὐτῷ καὶ λυπηρόν·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 21 13:1)
ὧν μηδὲν ἄθεον μηδ’ ἄμουσον εἶναι ἄμοιρον κρείττονοσ καὶ ἡγεμονίασ ἀξιοῦντεσ, εἰκότωσ ἰσαρίθμουσ τὰσ Μούσασ οὐκ ἐποίησαν ἀλλ’ οὔσασ ἀνεῦρον.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Περὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Μουσῶν ὅσα λέγεται μὴ κοινῶσ. 7:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION