헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

κρατὶ δ’ ἐπ’ ἀθανάτῳ στεφάνην εὔτυκτον ἔθηκαν καλήν, χρυσείην·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀφροδίτην 2:3)
οἱ μὲν τοίνυν χαρακώματα καὶ τείχη προσλαμβάνοντεσ μικροῖσ τισι καὶ θνητοῖσ ὡσ ἀληθῶσ ἐπαύξουσι τὰσ ἀρχὰσ, οἱ δὲ ἀρετῆσ καὶ δικαιοσύνησ καὶ φιλίασ, οὕτω λαμπρὰ καὶ θαυμαστὰ πᾶσιν ἐξενεγκόντεσ ὁρᾶν παραδείγματα, οὗτοι τὴν νίκην ὡσ ἀληθῶσ ἐκ θεῶν κέκτηνται, οὗτοι τῷ ἀθανάτῳ στεφάνῳ κεκόσμηνται, τούτουσ καὶ θεῶν φίλουσ ὥσπερ ἀλλήλων εἰκὸσ εἶναι καὶ ἀνθρώπων εὐεργέτασ καθαρῶσ νομίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 10:1)
"ἔχει γὰρ τὸ ἰὴ παιὰν ἐπίφθεγμα, ὥσ φησιν Γόργων ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν, ἐπ’ Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ Δημητρίῳ φησὶν Φιλόχοροσ Ἀθηναίουσ ᾄδειν παιᾶνασ τοὺσ πεποιημένουσ ὑπὸ Ἑρμοκλέουσ τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν παιᾶνασ ποιησάντων πάντων καὶ τοῦ Ἑρμοκλέουσ προκριθέντοσ, ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτὸσ Ἀριστοτέλησ ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ τῆσ ἀσεβείασ, εἰ μὴ κατέψευσται ὁ λόγοσ, φησίν οὐ γὰρ ἄν ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡσ ἀθανάτῳ προαιρούμενοσ ὡσ θνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον καὶ ἀθανατίζειν τὴν φύσιν βουλόμενοσ ἐπιταφίοισ ἂν τιμαῖσ ἐκόσμησα τὸ σῶμα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 5113)
τὺ δ’, ὦ μάκαιρα, μειδιάσαισ’ ἀθανάτω προσώπω ἤρε’, ὄττι δἦν τὸ πέπονθα κὤττι δηὖτε κάλημι, κὤττ’ ἔμω μάλιστα θέλω γενέσθαι μαινόλᾳ θύμω·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2323)
τὰ μέν νυν ἱστορημένα δηλοῖ σαφέωσ παλαιὸν θεὸν Ἡρακλέα ἐόντα, καὶ δοκέουσι δέ μοι οὗτοι ὀρθότατα Ἑλλήνων ποιέειν, οἳ διξὰ Ἡράκλεια ἱδρυσάμενοι ἔκτηνται, καὶ τῷ μὲν ὡσ ἀθανάτῳ Ὀλυμπίῳ δὲ ἐπωνυμίην θύουσι, τῷ δὲ ἑτέρῳ ὡσ ἡρ́ωι ἐναγίζουσι.
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 44 6:1)
ὡσ δὲ ἐκ τῆσ Φρυγίησ ἐσέβαλε ἐσ τὴν Λυδίην, σχιζομένησ τῆσ ὁδοῦ καὶ τῆσ μὲν ἐσ ἀριστερὴν ἐπὶ Καρίησ φερούσησ τῆσ δὲ ἐσ δεξιὴν ἐσ Σάρδισ, τῇ καὶ πορευομένῳ διαβῆναι τὸν Μαίανδρον ποταμὸν πᾶσα ἀνάγκη γίνεται καὶ ἰέναι παρὰ Καλλάτηβον πόλιν, ἐν τῇ ἄνδρεσ δημιοεργοὶ μέλι ἐκ μυρίκησ τε καὶ πυροῦ ποιεῦσι, ταύτην ἰὼν ὁ Ξέρξησ τὴν ὁδὸν εὑρ͂ε πλατάνιστον, τὴν κάλλεοσ εἵνεκα δωρησάμενοσ κόσμῳ χρυσέῳ καὶ μελεδωνῷ ἀθανάτῳ ἀνδρὶ ἐπιτρέψασ δευτέρῃ ἡμέρῃ ἀπίκετο ἐσ τῶν Λυδῶν τὸ ἄστυ.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 31 2:1)
ὦ πέπον εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντε αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τ’ ἀθανάτω τε ἔσσεσθ’, οὔτέ κεν αὐτὸσ ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην οὔτέ κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐσ κυδιάνειραν·
(호메로스, 일리아스, Book 12 22:11)
ἆ δειλώ, τί σφῶϊ δόμεν Πηλῆϊ ἄνακτι θνητῷ, ὑμεῖσ δ’ ἐστὸν ἀγήρω τ’ ἀθανάτω τε;
(호메로스, 일리아스, Book 17 46:1)
Ἔτι γὰρ μέλει σοι τῶν προβάτων ἀθανάτῳ γεγενημένῳ καὶ ἐνταῦθα συνεσομένῳ μεθ̓ ἡμῶν;
(루키아노스, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 4:3)
σκόπει δή, ἔφη, ὦ Κέβησ, εἰ ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων τάδε ἡμῖν συμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ νοητῷ καὶ μονοειδεῖ καὶ ἀδιαλύτῳ καὶ ἀεὶ ὡσαύτωσ κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον εἶναι ψυχή, τῷ δὲ ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ πολυειδεῖ καὶ ἀνοήτῳ καὶ διαλυτῷ καὶ μηδέποτε κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον αὖ εἶναι σῶμα.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 433:1)
τὸ δὲ λοιπὸν ὑμεῖσ, ἀθανάτῳ θνητὸν προσυφαίνοντεσ, ἀπεργάζεσθε ζῷα καὶ γεννᾶτε τροφήν τε διδόντεσ αὐξάνετε καὶ φθίνοντα πάλιν δέχεσθε.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 150:1)
τεκόντι δὲ ἀρετὴν ἀληθῆ καὶ θρεψαμένῳ ὑπάρχει θεοφιλεῖ γενέσθαι, καὶ εἴπέρ τῳ ἄλλῳ ἀνθρώπων ἀθανάτῳ καὶ ἐκείνῳ;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 430:2)
εἰσ τὴν φιλοσοφίαν αὐτῆσ, καὶ ἐννοεῖν ὧν ἅπτεται καὶ οἱών ἐφίεται ὁμιλιῶν, ὡσ συγγενὴσ οὖσα τῷ τε θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ τῷ ἀεὶ ὄντι, καὶ οἱά ἂν γένοιτο τῷ τοιούτῳ πᾶσα ἐπισπομένη καὶ ὑπὸ ταύτησ τῆσ ὁρμῆσ ἐκκομισθεῖσα ἐκ τοῦ πόντου ἐν ᾧ νῦν ἐστίν, καὶ περικρουσθεῖσα πέτρασ τε καὶ ὄστρεα ἃ νῦν αὐτῇ, ἅτε γῆν ἑστιωμένῃ, γεηρὰ καὶ πετρώδη πολλὰ καὶ ἄγρια περιπέφυκεν ὑπὸ τῶν εὐδαιμόνων λεγομένων ἑστιάσεων.
(플라톤, Republic, book 10 383:1)
ἀναγκάζονται, πολλάκισ ἀπαγορεύοντοσ οὐκ ἐνδιδόντεσ ἀλλὰ προσβιαζόμενοι θνητὸν ἀθανάτῳ καὶ γηγενὲσ Ὀλυμπίῳ συναμιλλᾶσθαι καὶ συνεξανύτειν.
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 27 2:1)
καί μοι δοκεῖ τὴν μειρακιώδη καὶ σοβαρὰν ἐκείνην προσωνυμίαν ἓν τοῦτο ποιεῖν ἀνεπίφθονον καὶ πρέπουσαν, οὕτωσ εὐμενὲσ ἦθοσ καὶ βίον ἐν ἐξουσίᾳ καθαρὸν καὶ ἀμίαντον Ὀλύμπιον προσαγορεύεσθαι, καθάπερ τὸ τῶν θεῶν γένοσ ἀξιοῦμεν αἴτιον μὲν ἀγαθῶν, ἀναίτιον δὲ κακῶν πεφυκὸσ ἄρχειν καὶ βασιλεύειν τῶν ὄντων, οὐχ ὥσπερ οἱ ποιηταὶ συνταράττοντεσ ἡμᾶσ ἀμαθεστάταισ δόξαισ ἁλίσκονται τοῖσ αὑτῶν μυθεύμασι, τὸν μὲν τόπον, ἐν ᾧ τοὺσ θεοὺσ κατοικεῖν λέγουσιν, ἀσφαλὲσ ἕδοσ καὶ ἀσάλευτον καλοῦντεσ, οὐ πνεύμασιν, οὐ νέφεσι χρώμενον, ἀλλ’ αἴθρᾳ μαλακῇ καὶ φωτὶ καθαρωτάτῳ τὸν ἅπαντα χρόνον ὁμαλῶσ περιλαμπόμενον, ὡσ τοιαύτησ τινὸσ τῷ μακαρίῳ καὶ ἀθανάτῳ διαγωγῆσ μάλιστα πρεπούσησ, αὐτοὺσ δὲ τοὺσ θεοὺσ ταραχῆσ καὶ δυσμενείασ καὶ ὀργῆσ ἄλλων τε μεστοὺσ παθῶν ἀποφαίνοντεσ οὐδ’ ἀνθρώποισ νοῦν ἔχουσι προσηκόντων.
(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 39 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION