헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

φονέα τε τῶν φίλων οὐ διαλείπειν αὑτὸν ἀνακαλοῦντα, ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον καρτερεῖν ἔστε ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ, οὐδέ τινα ἄλλην θεραπείαν θεραπεῦσαι τὸ σῶμα.
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 9 4:1)
πικρὸν δὲ ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ καὶ ἄποτον ἦν οὐκ ἀνθρώποισ μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὑποζυγίοισ ἀφόρητον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 6:3)
τοῦ καὶ ὀλίγῳ τι πρότερον τούτων μνήμην εἶχον, φάμενοσ ἐν αὐτῷ κρήνην ὕδατοσ πικροῦ εἶναι, ἀπ’ ἧσ τὸ ὕδωρ ἀπορρέον τὸν Ὕπανιν ἄποτον ποιέειν.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 81 3:3)
ἐπειδὰν δὲ ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον ἡ νὺξ καταλάβῃ, λουσάμενοσ πονηρῶσ ἀωρὶ περὶ αὐτό που σχεδὸν τὸ μεσονύκτιον ἥκεισ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, οὐκέθ’ ὁμοίωσ ἔντιμοσ οὐδὲ περίβλεπτοσ τοῖσ παροῦσιν, ἀλλ’ ἤν τισ ἄλλοσ ἐπεισέλθῃ νεαλέστεροσ, εἰσ τοὐπίσω σύ καὶ οὕτωσ εἰσ τὴν ἀτιμοτάτην γωνίαν ἐξωσθεὶσ κατάκεισαι μάρτυσ μόνον τῶν παραφερομένων, τὰ ὀστᾶ, εἰ ἐφίκοιτο μέχρι σοῦ, καθάπερ οἱ κύνεσ περιεσθίων ἢ τὸ σκληρὸν τῆσ μαλάχησ φύλλον ᾧ τὰ ἄλλα συνειλοῦσιν, εἰ ὑπεροφθείη ὑπὸ τῶν προκατακειμένων, ἄσμενοσ ὑπὸ λιμοῦ παροψώμενοσ.
(루키아노스, De mercede, (no name) 26:1)
ἐξ ὧν τὸ τεττίγων γένοσ μετ’ ἐκεῖνο φύεται, γέρασ τοῦτο παρὰ Μουσῶν λαβόν, μηδὲν τροφῆσ δεῖσθαι γενόμενον, ἀλλ’ ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον εὐθὺσ ᾄδειν, ἑώσ ἂν τελευτήσῃ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐλθὸν παρὰ μούσασ ἀπαγγέλλειν τίσ τίνα αὐτῶν τιμᾷ τῶν ἐνθάδε.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 221:1)
ἐφοβήθη μὲν οὖν ὁ Κράσσοσ μὴ λάβοι τισ ὁρμὴ τὸν Σπάρτακον ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἐλαύνειν, ἐθάρρησε δὲ πολλῶν ἐκ διαφορᾶσ ἀποστάντων αὐτοῦ καὶ στρατοπεδευσαμένων καθ’ αὑτοὺσ ἐπὶ Λευκανίδοσ λίμνησ, ἥν φασι τρέπεσθαι διὰ χρόνου γινομένην γλυκεῖαν καὶ αὖθισ ἁλμυρὰν καὶ ἄποτον.
(플루타르코스, chapter 11 1:1)
τῆσ θαλάττησ τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι καὶ πονηρόν, ἀλλ’ ἰχθῦσ τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖσ κομιζομένοισ·
(플루타르코스, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 2 5:1)
"ὥσπερ οὖν εἰ, τῇ θαλάττῃ μὴ δυναμένων ἡμῶν προσελθεῖν μηδ’ ἅψασθαι μόνον δὲ τὴν θέαν αὐτῆσ πόρρωθεν ἀφορώντων καὶ πυνθανομένων ὅτι πικρὸν καὶ ἄποτον καὶ ἁλμυρὸν ὕδωρ ἐστίν, ἔλεγέ τισ ὡσ ζῷα πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ παντοδαπὰ ταῖσ μορφαῖσ τρέφει κατὰ βάθουσ καὶ θηρίων ἐστὶ πλήρησ ὕδατι χρωμένων ὅσαπερ ὑμεῖσ ἀέρι, μύθοισ ἂν ὅμοια καὶ τέρασιν ἐδόκει περαίνειν οὕτωσ ἐοίκαμεν ἔχειν καὶ ταὐτὸ πάσχειν πρὸσ τὴν σελήνην, ἀπιστοῦντεσ ἐκεῖ τινασ ἀνθρώπουσ κατοικεῖν.
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 2542)
ἢ γέγονεν ἄποτον καὶ πικρὸν τὸ ὕδωρ, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησίν, ἀναμίξει κατακεκαυμένησ γῆσ;
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 1 6:2)
διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἄποτόν ἐστι τὸ ὕδωρ.
(스트라본, 지리학, Book 11, chapter 14 13:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION