헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

αἰτοῦμαι οὖν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ, εὔνοιαν πλείω παρασχέσθαι ἐμοὶ τῷ ἀπολογουμένῳ ἢ τοῖσ κατηγόροισ, εἰδότασ ὅτι κἂν ἐξ ἴσου ἀκροᾶσθε, ἀνάγκη τὸν ἀπολογούμενον ἔλαττον ἔχειν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 10:1)
πρῶτον μὲν οὖν περὶ νόμων εἴπωμεν, πῶσ χρηστέον καὶ προτρέποντα καὶ ἀποτρέποντα καὶ κατηγοροῦντα καὶ ἀπολογούμενον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 15 3:1)
καὶ γὰρ συμβουλεύοντα τῷ Ἀχιλλεῖ, καὶ ἐπαινοῦντα καὶ ψέγοντα, καὶ κατηγοροῦντα καὶ ἀπολογούμενον ὑπὲρ αὐτοῦ, τὰ ὑπάρχοντα ἢ δοκοῦντα ὑπάρχειν ληπτέον, ἵν’ ἐκ τούτων λέγωμεν, ἐπαινοῦντεσ ἢ ψέγοντεσ εἴ τι καλὸν ἢ αἰσχρὸν ὑπάρχει, κατηγοροῦντεσ δ’ ἢ ἀπολογούμενοι εἴ τι δίκαιον ἢ ἄδικον, συμβουλεύοντεσ δ’ εἴ τι συμφέρον ἢ βλαβερόν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 22 8:2)
διὸ καὶ ἀεὶ ἔστι πλεονεκτεῖν ἀπολογούμενον μᾶλλον ἢ κατηγοροῦντα διὰ τοῦτον τὸν παραλογισμόν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 10:1)
τὸν μὲν γὰρ ἀπολογούμενον, ὅταν μέλλῃ εἰσάξειν αὑτόν, ἀναγκαῖον ἀνελεῖν τὰ κωλύοντα, ὥστε λυτέον πρῶτον τὴν διαβολήν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 14 7:5)
πρὸσ δὲ τούτοισ γ’, ἢν δίκην λέγῃ μακράν τισ, οὐχὶ πεινῶν ἀναμενεῖσ δάκνων σεαυτὸν καὶ τὸν ἀπολογούμενον.
(아리스토파네스, Wasps, Episode19)
περὶ γὰρ τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ τοὺσ μάρτυρασ παρέχεσθαι καὶ τὰ τεκμήρια δεῖ λέγειν τὸν φεύγοντα, οὐ τὰ ὁμολογούμεν’ ἀπολογούμενον ἐξαπατᾶν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 127:9)
τῶν δὲ πάντων νόμων ἐν βιβλίοισ ὀκτὼ γεγραμμένων, καὶ τούτων παρακειμένων τοῖσ δικασταῖσ, ἔθοσ ἦν τὸν μὲν κατήγορον γράψαι καθ’ ἓν ὧν ἐνεκάλει καὶ πῶσ γέγονε καὶ τὴν ἀξίαν τοῦ ἀδικήματοσ ἢ τῆσ βλάβησ, τὸν ἀπολογούμενον δὲ λαβόντα τὸ χρηματισθὲν ὑπὸ τῶν ἀντιδίκων ἀντιγράψαι πρὸσ ἕκαστον ὡσ οὐκ ἔπραξεν ἢ πράξασ οὐκ ἠδίκησεν ἢ ἀδικήσασ ἐλάττονοσ ζημίασ ἄξιόσ ἐστι τυχεῖν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 75 6:1)
ἔπειτα νόμιμον ἦν τὸν κατήγορον ἀντιγράψαι καὶ πάλιν τὸν ἀπολογούμενον ἀντιθεῖναι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 75 7:1)
δὲ χάριν ἰδίαν ἐπὶ κοινῇ βλάβῃ, ἀλλ’ ὑπομένειν ἀπολογούμενον καὶ δίκην ὑπέχοντα εἰ δέοι καὶ πάντα πάσχοντα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 46 5:1)
δέον γὰρ ἀποθεραπεύειν τὸν ὄχλον ὀργῆσ εἰληφότα δικαίαν πρόφασιν, εἴξαντα μὲν ἐν τῷ παραχρῆμα χρόνῳ, ὕστερον δὲ τὰ μὲν ἀπολογούμενον, τὰ δὲ παραιτούμενον, τὰ δ’ ἑτέραισ τισὶν εὐεργεσίαισ ἀναλαβόντα, ἐπὶ τὸ βιαιότερον ἐνεχθεὶσ εἰσ ἀπόνοιαν αὐτοὺσ ἠνάγκασε τραπέσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 38 4:3)
Φασαήλου δὲ τἀδελφοῦ συμβουλεύσαντοσ αὐτῷ μὴ φανερῶσ τὸν ἄνδρα μετιέναι, διαστασιάσειν γὰρ τὸ πλῆθοσ, τότε μὲν ἀπολογούμενόν τε προσίεται τὸν Μάλιχον καὶ τῆσ ὑπονοίασ ἀπολύειν ὡμολόγει, λαμπρὰν δὲ πομπὴν ἐπὶ τῷ πατρὶ κηδείασ ἐτέλεσεν.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 326:1)
ἀλλ’ ὑμεῖσ οὐκ ἂν δύναισθε τῇ αὐτῇ ψήφῳ τόν τε ἀπολογούμενον καὶ τὸν κατηγοροῦντα κολάσαι.
(리시아스, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 53:3)
ἀνάγκη γὰρ τὸν ἀπολογούμενον, κἂν ἐξ ἴσου ἀκροᾶσθε, ἔλαττον ἔχειν.
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τῶν Ἀριστοφάνουσ χρημάτων, πρὸσ τὸ δημόσιον 4:1)
ἀλλὰ γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λίαν με ἀκριβῶσ ἀπολογούμενον πρὸσ ἓν ἕκαστον ὑμῖν τῶν εἰρημένων ἐνοχλεῖν πλείω χρόνον.
(리시아스, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον 28:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION