헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐὰν δὲ κατὰ συγκριτικὰ ἀφαιρῇσ τοῦ μεγέθουσ, ἐπιμέλεια μᾶλλον γίνεται, ὡσ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ ὁ δὲ τῶν Περσῶν βασιλεὺσ νομίσασ ἁπάντων τούτων Τισσαφέρνην αἴτιον εἶναι, τοῦ κακῶσ φέρεσθαι τὰ αὑτοῦ, Τιθραύστην καταπέμψασ, ἀποκόπτει αὐτοῦ τὴν κεφαλήν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 26:1)
καὶ τοῦτο μὲν τῆσ ἀφελείασ τὸ ἀποκόπτει αὐτοῦ τὴν κεφαλήν, τὸ δὲ νομίσασ διάθεσίν τινα ἔχει τῶν ὑποκειμένων πραγμάτων·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 26:2)
Σπιθριδάτησ δὲ ἀνετέτατο μὲν ἤδη ἐπ̓ Ἀλέξανδρον ὄπισθεν τὴν κοπίδα, ὑποφθάσασ δὲ αὐτὸν Κλεῖτοσ ὁ Δρωπίδου παίει κατὰ τοῦ ὤμου καὶ ἀποκόπτει τὸν ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν τῇ κοπίδι·
(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 15 8:3)
"ἐν γάρ τοῖσ ὅπλοισ ἀγερθέντεσ σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀκροχειρίζονται, ποτὲ δὲ καὶ μέχρι τραύματοσ προίασιν καὶ ἐκ τούτου ἐρεθισθέντεσ, ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν οἱ παρόντεσ, καὶ ἑώσ ἀναιρέσεωσ ἔρχονται, τὸ δὲ παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ μηρίον ὁ κράτιστοσ ἐλάμβανεν εἰ δέ τισ ἕτεροσ ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο μονομαχήσοντεσ μέχρι θανάτου, ἄλλοι δ’ ἐν θεάτρῳ λαβόντεσ ἀργύριον ἢ χρυσίον, οἱ δὲ οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ φίλοισ διαδωρησάμενοι ὕπτιοι ἐκταθέντεσ ἐπὶ θυρεῶν κεῖνται, καὶ παραστάσ τισ ξίφει τὸν λαιμὸν ἀποκόπτει" Εὐφορίων δ’ ὁ Χαλκιδεὺσ ἐν ἱστορικοῖσ ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 402)
ἐνθάδε τισ τῶν ἐσχηκότων τὴν ὕπατον ἀρχήν, Μάρκοσ Μάλλιοσ, ἁρπάσασ τὰ ὅπλα καὶ συστὰσ τοῖσ βαρβάροισ τόν τε πρῶτον ἀναβάντα καὶ κατὰ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ τὸ ξίφοσ φέροντα φθάσασ παίει κατὰ τοῦ βραχίονοσ καὶ ἀποκόπτει τὸν ἀγκῶνα·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 8 2:1)
τούτων δὴ κράτιστα μέν ἐστι καὶ φωνὴν ἡδίστην ἀποτελεῖ τά τε μακρὰ καὶ τῶν διχρόνων ὅσα μηκύνεται κατὰ τὴν ἐκφοράν, ὅτι πολὺν ἠχεῖται χρόνον καὶ τὸν τοῦ πνεύματοσ οὐκ ἀποκόπτει τόνον·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1420)
"οὐ γάρ τι φαῦλον ἡ ψυχὴ καὶ μικρὸν οὐδ’ ἀγεννέσ ἐστιν οὐδ’ ὥσπερ οἱ πολύποδεσ ἄχρι τῶν ἐδωδίμων ἐκτείνει τὰσ ἐπιθυμίασ, ἀλλὰ ταύτην μὲν ὀξύτατοσ ἀποκόπτει κόροσ ἀκαρὲσ ὡρ́ασ μόριον ἀκμάσασαν, τῶν δὲ πρὸσ τὸ καλὸν ὁρμῶν καὶ τὴν ἐπὶ τῷ καλῷ τιμὴν καὶ χάριν οὐκ ἔστιν αὐτῶν μέτρον ὁ τοῦ βίου χρόνοσ, ἀλλὰ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ ἐπιδραττόμενον τὸ φιλότιμον καὶ φιλάνθρωπον ἐξαμιλλᾶται ταῖσ πράξεσι καὶ ταῖσ χάρισιν ἡδονὰσ ἀμηχάνουσ ἐχούσαισ, ἃσ οὐδὲ φεύγοντεσ οἱ χρηστοὶ διαφεύγειν δύνανται, πανταχόθεν αὐτοῖσ ἀπαντώσασ καὶ περιεχομένασ, ὅταν εὐφραίνωσι πολλοὺσ εὐεργετοῦντεσ·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 173)
τούτων μὲν γὰρ ἀποκόπτει τὴν ἄδηλον ἐλπίδα τοῦ πράξειν ἄμεινον, ἐκείνων δὲ βέβαιον ἀγαθόν, τὸ ἡδέωσ ζῆν, ἀφαιρεῖται.
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION