헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ Πιττακὸσ ἢ Βίασ ὑπολαβών φησιν, εἶτα Λυδοὺσ μὲν ἤπειρον οἰκοῦντασ σπεύδειν ἀποφαίνῃ λαβεῖν ἐπὶ γῆσ νησιώτασ ἄνδρασ, τοὺσ δὲ νῆσον οἰκοῦντασ οὐκ οἰεί θεοῖσ εὔξασθαι λαβεῖν ἐν θαλάττῃ Λυδούσ, ἵν’ ὑπὲρ τῶν κατὰ τὴν ἤπειρον τοῖσ Ἕλλησι συμβάντων κακῶν κατὰ πέλαγοσ ἀμύνωνται τὸν τοὺσ συγγενεῖσ καταδεδουλωμένον;
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri ix, chapter 25 4:1)
τρίτον εἶδοσ τῆσ ῥητορείασ, ὅταν τισ φάσκῃ ἀδικεῖσθαι ὑπό τινοσ καὶ πολλῶν κακῶν αἴτιον ἀποφαίνῃ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 92:4)
τέταρτον εἶδοσ τῆσ ῥητορείασ [ἀπολογία καλεῖται], ὅταν ἀποφαίνῃ αὑτὸν μηθὲν ἀδικοῦντα μήτε ἄλλο ἄτοπον μηθὲν πράττοντα·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 92:6)
πέμπτον εἶδοσ ῥητορείασ, ὅταν τισ εὖ λέγῃ καὶ ἀποφαίνῃ καλὸν κἀγαθόν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 93:1)
ἕκτον εἶδοσ, ὅταν τισ ἀποφαίνῃ φαῦλον·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 93:3)
παπαί, οἱο͂ν χρῆμα ἀποφαίνῃ τὴν παρασιτικήν·
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 25:3)
ὑμεῖσ δ’ ἐνθυμεῖσθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ὁ νομοθέτησ οὐδεμίαν ὀργῇ συγγνώμην δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα, ἐὰν μὴ ἀποφαίνῃ ὡσ ἔστιν ἀληθῆ τὰ εἰρημένα.
(리시아스, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α 47:2)
ὅταν σὺ κρίνασ τι παρὰ σαυτῷ πρόσ με ἀποφαίνῃ περί τινοσ δόξαν, σοὶ μὲν δὴ τοῦτο κατὰ τὸν ἐκείνου λόγον ἀληθὲσ ἔστω, ἡμῖν δὲ δὴ τοῖσ ἄλλοισ περὶ τῆσ σῆσ κρίσεωσ πότερον οὐκ ἔστιν κριταῖσ γενέσθαι, ἢ ἀεὶ σὲ κρίνομεν ἀληθῆ δοξάζειν;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 174:3)
<τὴν> εἰ δεῖ μανθάνειν ἢ μὴ τῆσ μανθανομένησ καὶ διδασκούσησ ἄρα σύ γε ἀποφαίνῃ δεῖν ἡμῖν ἄρχειν;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 285:2)
νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ’ ἑκάστου ὧν λέγεισ πότερον αὐτὸσ ταῦτα λέγεισ καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷσ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 118:1)
ἐὰν δέ τισ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον πρῶτον μὲν διαιρῆται χωρὶσ αὐτὰ καθ’ αὑτὰ τὰ εἴδη, οἱο͂ν ὁμοιότητά τε καὶ ἀνομοιότητα καὶ πλῆθοσ καὶ τὸ ἓν καὶ στάσιν καὶ κίνησιν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, εἶτα ἐν ἑαυτοῖσ ταῦτα δυνάμενα συγκεράννυσθαι καὶ διακρίνεσθαι ἀποφαίνῃ, ἀγαίμην ἂν ἔγωγ’, ἔφη, θαυμαστῶσ, ὦ Ζήνων.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 39:3)
ταῦτα τοίνυν ὁ δοκῶν πλέον ἔχειν ἐν ἄλλοισ, ἂν μὴ κολούῃ μηδ’ ἐπικρύπτῃ μηδὲ πάντων ὥσπερ ἐν ἀγῶνι τὸν ἀδελφὸν ἐξωθῇ τῶν πρωτείων, ἀλλ’ ἀνθυπείκῃ καὶ ἀποφαίνῃ πρὸσ πολλὰ βελτίω καὶ χρησιμώτερον ἐκεῖνον, ὑφαιρῶν ἀεὶ τοῦ φθόνου τὴν πρόφασιν ὥσπερ ὕλην τοῦ πυρὸσ ἀποσβέσει, μᾶλλον δ’ ὅλωσ οὐκ ἐάσει λαβεῖν γένεσιν οὐδὲ σύστασιν.
(플루타르코스, De fraterno amore, section 13 1:3)
μὴ κολούῃ μηδ’ ἐπικρύπτῃ μηδὲ πάντων ὥσπερ ἐν ἀγῶνι τὸν ἀδελφὸν ἐξωθῇ τῶν πρωτείων, ἀλλ’ ἀνθυπείκῃ καὶ ἀποφαίνῃ πρὸσ πολλὰ βελτίω καὶ χρησιμώτερον ἐκεῖνον, ὑφαιρῶν ἀεὶ τοῦ φθόνου τὴν πρόφασιν ὥσπερ ὕλην τοῦ πυρὸσ ἀποσβέσει, μᾶλλον δ’ ὅλωσ οὐκ ἐάσει λαβεῖν γένεσιν οὐδὲ σύστασιν.
(플루타르코스, De fraterno amore, section 13 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION