헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

θατέρου γὰρ ἀποδημοῦντοσ ἅτεροσ ὤν τὸν ἐρώμενον αὐτοῦ ὑπεποιήσατο, πάλιν δ’ ἐκεῖνοσ τούτῳ χαλεπήνασ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἀνέπεισεν ὡσ αὑτὸν ἐλθεῖν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 59:2)
ἡ μέν γε μήτηρ ἔκαμνε καὶ ἐπιθάνατοσ ἦν ἐμοῦ ἀποδημοῦντοσ, ὥστε μὴ δύνασθαι ἂν ἔτι αὐτὴν βοηθῆσαι τοῖσ ἐμοῖσ πράγμασιν ἀνηλωμένοισ ἀλλ’ ἢ βραχέα.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Πολυκλέα περὶ τοῦ Ἐπιτριηραρχήματος 72:1)
καὶ συνεβεβήκει, ὡσ ᾠόμεθα ἡμεῖσ, αὕτη καλλίστη ἀναβολή, δημοσίᾳ τούτου ἀποδημοῦντοσ στρατευομένου.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 28:2)
κἀγὼ μὲν ἐπιδημῶν αὐτὸσ παρέδωκα ἀνάγκη γὰρ ἦν πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ, τὰ δὲ Ὀλυμπιοδώρου, ἀποδημοῦντοσ τούτου, ἅπαντα ᾤχοντο λαβόντεσ, πλὴν τοῦ ἀργυρίου οὗ εἶχεν αὐτὸσ παρὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ οἰκέτου, ὃν ἐβασάνισεν·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 31:2)
τῷ δ’ ὑστέρῳ ἔτει ἀφικομένου τοῦ Φιλώνδου ἐκ τῆσ Μακεδονίασ ἄγοντοσ τὰ ξύλα, ἀποδημοῦντοσ τούτου παρὰ βασιλεῖ, καὶ προσελθόντοσ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ καὶ κελεύοντοσ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρασχεῖν, ἵνα διαλύσῃ τὸν ναύκληρον, καθάπερ οὗτοσ ἐδεήθη ὅτε ἐξέπλει τοῦ πατρὸσ καὶ συνέστησε τὸν Φιλώνδαν, προσαγαγὼν πρὸσ τὴν τράπεζαν ὁ πατὴρ ἐκέλευσε δοῦναι Φορμίωνα τὸ ναῦλον τῶν ξύλων, χιλίασ ἑπτακοσίασ πεντήκοντα.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 34:1)
ἀπαιτοῦντοσ δὲ τοῦ Τιμοσθένουσ τὰσ φιάλασ τὸν Φορμίωνα, ἐπειδὴ ἧκεν, ἀποδημοῦντοσ Τιμοθέου παρὰ βασιλεῖ, πείθει αὐτὸν ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ τιμὴν ἀπολαβεῖν τῶν φιαλῶν, ὅσον ἦγον αἱ φιάλαι, διακοσίασ τριάκοντα ἑπτά.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 37:1)
σκέψασθε δὲ κἀκεῖνο, ὅτι πολλοὶ καὶ χρηστοὶ τῶν πολιτῶν οἰκεῖοι ὄντεσ τούτῳ ἐπεμελοῦντο τῶν τούτου, ἀποδημοῦντοσ παρὰ βασιλεῖ Τιμοθέου·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 44:1)
μαρτυρίαν τοίνυν οὐδενὸσ ἔχεισ παρασχέσθαι τῶν οἰκείων τῶν σαυτοῦ, ὡσ οὐκ ἐλήφθη σοῦ ἀποδημοῦντοσ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, ἀλλὰ δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδενὶ χρῇ τῶν οἰκείων οὐδὲ πιστεύεισ τῶν σαυτοῦ οὐδενί, ἢ εἰδὼσ ἀκριβῶσ τὸν Φιλώνδαν λαβόντα τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ᾧπερ αὐτὸν συνέστησασ ὅτε ἐξέπλεισ, οἰεί δεῖν ἀποστερήσασ ἡμᾶσ, ἐὰν δύνῃ, πλεονεκτεῖν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 48:1)
τοῦ δὲ ὑστέρου ἐνιαυτοῦ, ἐπὶ Ἀλκισθένουσ ἄρχοντοσ, ἀφικνεῖται ὁ Φιλώνδασ ἄγων τὰ ξύλα ἐκ τῆσ Μακεδονίασ, καὶ ἔλαβεν τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ἀποδημοῦντοσ τούτου παρὰ βασιλεῖ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 73:2)
μετὰ δὲ ταῦτα χρόνῳ ὕστερον παιδίων αὐτῇ δυοῖν ἤδη γεγενημένων, καὶ τοῦ μὲν πατρὸσ στρατευομένου καὶ ἀποδημοῦντοσ μετὰ Θρασυβούλου, αὐτὴ δ’ οὖσ’ ἐν ἀπορίαισ ἠναγκάσθη τὸν Κλεινίαν τὸν τοῦ Κλειδίκου τιτθεῦσαι, τῷ μὲν εἰσ ἔμ’ ἥκοντι κινδύνῳ νῦν μὰ τὸν Δι’ οὐχὶ συμφέρον πρᾶγμα ποιήσασα ἀπὸ γὰρ ταύτησ τῆσ τιτθείασ ἅπασ’ ἡ περὶ ἡμᾶσ γέγονεν βλασφημία, τῇ μέντοι ὑπαρχούσῃ πενίᾳ ἴσωσ καὶ ἀναγκαῖα καὶ ἁρμόττοντα ποιοῦσα.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 59:1)
αὕτη μέντοι σωφρονεῖν βουλομένη καὶ τὸν ἄνδρα τὸν ἑαυτῆσ φιλοῦσα, ὥσπερ ἀγαθῇ προσήκει γυναικί, ξενιζομένου παρ’ αὐτῇ Σέξτου διὰ τὴν συγγένειαν τῇ παρελθούσῃ νυκτί, Κολλατίνου δὲ τότ’ ἀποδημοῦντοσ ἐπὶ στρατοπέδου, τὴν ἀκόλαστον ὕβριν τῆσ τυραννίδοσ οὐκ ἐδυνήθη διαφυγεῖν, ἀλλ’ ὥσπερ αἰχμάλωτοσ ὑπ’ ἀνάγκησ κρατηθεῖσα ὑπέμεινεν ὅσα μὴ θέμισ ἐλευθέρᾳ γυναικὶ παθεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 82 1:2)
Ὅταν κλαίοντα ἴδῃσ τινὰ ἐν πένθει ἢ ἀποδημοῦντοσ τέκνου ἢ ἀπολωλεκότα τὰ ἑαυτοῦ, πρόσεχε μή σε ἡ φαντασία συναρπάσῃ ὡσ ἐν κακοῖσ ὄντοσ αὐτοῦ τοῖσ ἐκτόσ, ἀλλ’ εὐθὺσ ἔστω πρόχειρον ὅτι "τοῦτον θλίβει οὐ τὸ συμβεβηκόσ ἄλλον γὰρ οὐ θλίβει, ἀλλὰ τὸ δόγμα τὸ περὶ τούτου".
(에픽테토스, Works, chapter 16 1:1)
ἀποδημοῦντοσ δὲ οὐ μικρὸν μέροσ ἀπέστη τῆσ ἀρχῆσ τὸ περὶ τὸν Τράχωνα, καὶ τούτουσ οἱ καταλειφθέντεσ στρατηγοὶ χειρωσάμενοι πάλιν ὑπακούειν ἠνάγκασαν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 150:2)
καὶ Κόν[ων] μὲν ὁ Παιανιεύσ, [ὅτι] ὑπὲρ τοῦ ὑοῦ ἔλαβ[εν] τὸ θεωρικὸν ἀπ[οδη]μοῦντοσ, πέντ[ε δρα]χμῶν ἕνεκεν [ἱκε]τεύων ὑμᾶσ τάλαντον ὦφλεν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τούτων κατηγορούντων·
(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 6:10)
οὐ γὰρ ἕνεκα ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἀλλ’ ἕνεκα ἡμῶν τῶν ἐξ ἄστεωσ καὶ ἐκ Πειραιῶσ αἱ συνθῆκαι ἐγένοντο καὶ οἱ ὁρ́κοι, ἐπεί τοι δεινὸν ἂν εἰή, εἰ περὶ Ἀνδοκίδου ἀποδημοῦντοσ αὐτοὶ ἐνδεεῖσ ὄντεσ ἐπεμελήθημεν, ὅπωσ ἐξαλειφθείη αὐτῷ τὰ ἁμαρτήματα.
(리시아스, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 49:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION