헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Τρίτοσ δὲ ἐπὶ τοῖσδε στρατηγὸσ Ἰβήρων ὑπὸ τῆσ στρατιᾶσ ἀποδείκνυται, φιλοπόλεμοσ καὶ συνετὸσ εἶναι δοκῶν, Ἀννίβασ ὅδε, Βάρκα μὲν υἱὸσ ὤν, Ἀσδρούβου δὲ τῆσ γυναικὸσ ἀδελφόσ, νέοσ δὲ κομιδῇ, καὶ ὡσ μειράκιον ἔτι τῷ πατρὶ καὶ τῷ κηδεστῇ συνών.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 3:1)
καὶ ταῦτα, ὦ Πλάτων, ταῖσ σαῖσ ἀδαμαντίναισ ἀνάγκαισ ἀποδείκνυται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 36:13)
πλὴν ὅτι γε τὴν αὑτοῦ γνώμην ἅπασαν ἀποδείκνυται σαφῶσ, ὅτι πάντων ἄριστον οἰέται δεῖν τὸν βασιλέα εἶναι,μάλιστα δὲ ἐπὶ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ, ὅτε τὸ πρῶτον παρατάττει τὴν στρατιὰν καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ σύμπαντασ καταλέγει καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν νεῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ β. 80:2)
ὅπερ ἀποδείκνυται ἐν τῷ Περὶ ψυχῆσ διά τινοσ καθολικοῦ, ὅτι ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 54:5)
τότε δ’ οὖν ὁ Ῥωμύλοσ ἐπειδὴ τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου βέβαια προσέλαβε, συγκαλέσασ τὸν δῆμον εἰσ ἐκκλησίαν καὶ τὰ μαντεῖα δηλώσασ βασιλεὺσ ἀποδείκνυται πρὸσ αὐτῶν καὶ κατεστήσατο ἐν ἔθει τοῖσ μετ’ αὐτὸν ἅπασι μήτε βασιλείασ μήτε ἀρχὰσ λαμβάνειν, ἐὰν μὴ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτοῖσ ἐπιθεσπίσῃ, διέμεινέ τε μέχρι πολλοῦ φυλαττόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων τὸ περὶ τοὺσ οἰωνισμοὺσ νόμιμον, οὐ μόνον βασιλευομένησ τῆσ πόλεωσ, ἀλλὰ καὶ μετὰ κατάλυσιν τῶν μονάρχων ἐν ὑπάτων καὶ στρατηγῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ νόμουσ ἀρχόντων αἱρέσει.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 6 1:1)
καὶ ἐποίησάν τινεσ τοῦτο πάνυ ὀλίγαι, αἷσ ἄζηλοι συνέβησαν αἱ τελευταὶ τῶν βίων καὶ οὐ πάνυ εὐτυχεῖσ, ὥστε δι’ οἰωνοῦ λαμβάνουσαι τὰσ ἐκείνων συμφορὰσ αἱ λοιπαὶ παρθένοι μένουσι παρὰ τῇ θεῷ μέχρι θανάτου, τότε δὲ εἰσ τὸν τῆσ ἐκλιπούσησ ἀριθμὸν ἑτέρα πάλιν ὑπὸ τῶν ἱεροφαντῶν ἀποδείκνυται.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 67 3:3)
ἡ βουλὴ τῶν κοινῶν κυρία μένειν ἔγνω ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ πολιτείασ, οὐδὲ τοῦ δήμου γνώμην λαβόντοσ ἑτέραν, καὶ καθίστησιν ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοὺσ ἄρξοντασ τὴν μεσοβασίλειον ἀρχὴν εἰσ ὡρισμένον τινὰ ἡμερῶν ἀριθμόν, ὑφ’ ὧν ἀποδείκνυται βασιλεύσ, ὸν ἅπασ ὁ δῆμοσ ἠξίου, Τύλλοσ Ὁστίλιοσ γένουσ ὢν τοιοῦδε·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 1 2:2)
ἀπορουμένων δ’ αὐτῶν τελευταῖοσ ἀποδείκνυται γνώμην ὁ Τύλλοσ, ἣν ἅπαντεσ ἐπῄνεσαν, ὑπὲρ ἧσ μετὰ μικρὸν ἐρῶ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 26 9:4)
τῷ δ’ ἑξῆσ αὐτόσ τε πάλιν ἀποδείκνυται Οὐαλέριοσ τὸ δεύτερον ὕπατοσ καὶ σὺν αὐτῷ Λουκρήτιοσ, ἐφ’ ὧν ἄλλο μὲν οὐδὲν ἄξιον λόγου ἐπράχθη, τιμήσεισ δ’ ἐγένοντο τῶν βίων καὶ τάξεισ τῶν εἰσ τοὺσ πολέμουσ εἰσφορῶν, ὡσ Τύλλιοσ ὁ βασιλεὺσ ἐνομοθέτησε, πάντα τὸν ἐπὶ τῆσ Ταρκυνίου δυναστείασ χρόνον ἀφειμέναι, τότε δὲ πρῶτον ὑπὸ τούτων ἀνανεωθεῖσαι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 20 1:1)
ἁπάντων δὲ τὴν αὐτὴν γνώμην λαβόντων, ὅτι μιᾶσ δεῖ πάλιν τοῖσ πράγμασιν ἐφειμένησ ἅπαντα διοικεῖν κατὰ τὸν αὑτῆσ λογισμὸν ἀνυπευθύνου ἀρχῆσ, δικτάτωρ ἀποδείκνυται τῶν ὑπάτων ὁ νεώτεροσ Αὖλοσ Ποστόμιοσ ὑπὸ τοῦ συνάρχοντοσ Οὐεργινίου·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 2 4:1)
ἀποδείκνυται Καίσων μὲν Φάβιοσ τὸ δεύτερον ὑπὸ τῆσ βουλῆσ, ὁ τὸν Κάσσιον ἐπὶ τῇ τυραννίδι κρίνασ, Σπόριοσ δὲ Φούριοσ ὑπὸ τῶν δημοτικῶν, ἐπὶ τῆσ ἑβδομηκοστῆσ καὶ πέμπτησ ὀλυμπιάδοσ ἄρχοντοσ Ἀθήνησι Καλλιάδου, καθ’ ὃν χρόνον ἐστράτευσε Ξέρξησ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 1 3:1)
ἑλομένησ δὲ τῆσ βουλῆσ μεσοβασιλεῖσ τῶν ἀρχαιρεσίων ἕνεκα, καὶ τοῦ δευτέρου μεσοβασιλέωσ συγκαλέσαντοσ εἰσ τὸ πεδίον τοὺσ λόχουσ, ἀποδείκνυται Καίσων Φάβιοσ ὁ τὰ ἀριστεῖα λαβὼν ἐκ τῆσ μάχησ, ἀδελφὸσ δὲ τοῦ τὴν ἀρχὴν ἀποθεμένου, τὸ τρίτον ὕπατοσ καὶ σὺν αὐτῷ Τῖτοσ Οὐεργίνιοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 14 1:1)
καὶ ἀποδείκνυται πάλιν δήμαρχοσ ὑπ’ αὐτῶν καὶ δύο τῶν συναρχόντων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 42 4:1)
ἀποδείκνυταί τε πάλιν ἐν ἀρχαιρεσίαισ λοχίτισι νομοθέτησ τὸ δεύτερον·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 58 6:1)
ἀποδείκνυται δ’ ἕκαστον αὐτῶν ἔκ τε τῶν ἱστοριῶν τῶν Φιλοχόρου καὶ ἐξ ὧν αὐτὸσ περὶ αὐτοῦ ξυνέγραψεν ἐν τῷ λόγῳ τῷ κατὰ Προξένου, ὃσ εἴρηται μὲν μετὰ τὴν φυγήν, προσκειμένην δὲ ἔχει τὴν γραφὴν ταύτην·
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 34)

SEARCH

MENU NAVIGATION