헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

στασιάζει γὰρ αὐτῶν ἡ ψυχή, καὶ τὸ μὲν διὰ μοχθηρίαν ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ’ ἥδεται, καὶ τὸ μὲν δεῦρο τὸ δ’ ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 53:4)
οὐδεὶσ γὰρ ἂν φαίη μακάριον τὸν μηθὲν μόριον ἔχοντα ἀνδρείασ μηδὲ σωφροσύνησ μηδὲ δικαιοσύνησ μηδὲ φρονήσεωσ, ἀλλὰ δεδιότα μὲν τὰσ παραπετομένασ μυίασ, ἀπεχόμενον δὲ μηθενόσ, ἂν ἐπιθυμήσῃ τοῦ φαγεῖν ἢ πιεῖν, τῶν ἐσχάτων, ἕνεκα δὲ τεταρτημορίου διαφθείροντα τοὺσ φιλτάτουσ φίλουσ, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν διάνοιαν οὕτωσ ἄφρονα καὶ διεψευσμένον ὥσπερ τι παιδίον ἢ μαινόμενον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 6:2)
Ἕρμιπποσ δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰσ τὸν περίπατον καθ’ ὡρ́αν λαμπρὸν καὶ ἐξησκημένον, εἶτα καθίσαντα διατίθεσθαι τὸν λόγον οὐδεμιᾶσ ἀπεχόμενον κινήσεωσ οὐδὲ σχήματοσ ἑνόσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 381)
"θέρουσ γὰρ ὡρ́ᾳ καὶ τριακονθήμερον προσεδρεύοντεσ καὶ οὐδενὸσ μὲν ὁρῶντεσ ἀπεχόμενον ἁλμυροῦ, τὴν κύστιν δ’ αὐτοῦ ἔχοντα συνεπείσθησαν ἀληθεύειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 22 2:4)
ἐπολυώρει οὖν αὐτὸν ὁ Ἀλέξανδροσ καίπερ ὄντα τῷ βίῳ φαῦλον, ἔτι δὲ βλάσφημον καὶ βάσκανον ἕνεκά τε τοῦ γελοίου μηδὲ τῶν βασιλέων ἀπεχόμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 47 2:1)
ἐὰν δέ τισ τὸν ἀνδροφόνον κτείνῃ ἢ αἴτιοσ ᾖ φόνου, ἀπεχόμενον ἀγορᾶσ ἐφορίασ καὶ ἄθλων καὶ ἱερῶν Ἀμφικτυονικῶν, ὥσπερ τὸν Ἀθηναῖον κτείναντα, ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἐνέχεσθαι, διαγιγνώσκειν δὲ τοὺσ ἐφέτασ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 48:1)
ἐάν τισ ἀποκτείνῃ τὸν ἀνδροφόνον φησὶν ἢ αἴτιοσ ᾖ φόνου, ἀπεχόμενον ἀγορᾶσ ἐφορίασ καὶ ἄθλων καὶ ἱερῶν Ἀμφικτυονικῶν, ὥσπερ τὸν Ἀθηναῖον κτείναντα, ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἐνέχεσθαι, διαγιγνώσκειν δὲ τοὺσ ἐφέτασ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 50:1)
ἵνα δὴ μὴ τοῦτ’ ᾖ μηδ’ ἀπέραντοι τῶν ἀτυχημάτων αἱ τιμωρίαι γίγνωνται, ἔγραψεν ἐάν τισ τὸν ἀνδροφόνον κτείνῃ ἀπεχόμενον φησὶν ἀγορᾶσ ἐφορίασ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 51:4)
διόπερ, ὦ Ἀθηναῖοι, δεῖ ταῦθ’ ὑμᾶσ ὁρῶντασ καὶ λογιζομένουσ μὴ μὰ Δία τὸν πλείω χρόνον τῆσ Δημοσθένουσ δωροδοκίασ καὶ ἀτυχίασ κοινωνεῖν, μηδ’ ἐν τούτῳ τὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχειν, μηδ’ οἰέσθαι ἀπορήσειν ἀνδρῶν ἀγαθῶν καὶ συμβούλων σπουδαίων, ἀλλὰ τὴν τῶν προγόνων λαβόντασ ὀργὴν τὸν ἐπ’ αὐτοφώρῳ κλέπτην εἰλημμένον καὶ προδότην, τὸν οὐκ ἀπεχόμενον τῶν εἰσ τὴν πόλιν ἀφικνουμένων χρημάτων, τὸν εἰσ τὰσ δεινοτάτασ ἀτυχίασ ἐμβεβληκότα τὴν πόλιν, τὸν τῆσ Ἑλλάδοσ ἀλιτήριον ἀποκτείναντασ ἐξόριστον ἐκ τῆσ πόλεωσ ποιῆσαι, καὶ μεταβαλέσθαι τὴν τῆσ πόλεωσ τύχην ἐᾶσαι, καὶ προσδοκῆσαι τούτων γενομένων βέλτιον πράξειν.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 92:1)
καὶ γὰρ Κάλαΐν φασι δραμεῖν, ἀπεχόμενον τοῦ πέτεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 26:2)
εἰ γὰρ ἐπ’ ἡμέασ μούνουσ ἐστρατηλάτεε ὁ Πέρσησ τίσασθαι τῆσ πρόσθε δουλοσύνησ βουλόμενοσ, χρῆν αὐτὸν πάντων τῶν ἄλλων ἀπεχόμενον ἰέναι οὕτω ἐπὶ τὴν ἡμετέρην, καὶ ἂν ἐδήλου πᾶσι ὡσ ἐπὶ Σκύθασ ἐλαύνει καὶ οὐκ ἐπὶ τοὺσ ἄλλουσ.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 118 5:2)
"οὔτε γὰρ ἐν ἡδοναῖσ μεγάλαισ μὲν ἀτόποισ δὲ καὶ βλαβεραῖσ οἱο͂́ν τε τὴν διάνοιαν ἠρεμεῖν μὴ πολλάκισ ἐν ἐξουσίᾳ τοῦ ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ καὶ πλεονεξίασ μεγάλασ εἰσ ἐφικτὸν ἡκούσασ ὑπερβῆναι ῥᾴδιον ᾧτινι μὴ πόρρωθεν ἐνδέδεται καὶ κεκόλασται τὸ φιλοκερδέσ, ἀλλ’ οἷσ ἔξεστιν ἀνέδην εἰσ τὸ κερδαίνειν ἀνατεθραμμένον σπαργᾷ πρὸσ τὰσ ἀδικίασ μάλα μόλισ καὶ χαλεπῶσ τοῦ πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον.
(플루타르코스, De genio Socratis, section 15 10:3)
οὗτοσ οὖν ὁρῶν Φιλῖνον τὸν ἡμέτερον ἐμψύχων ἀπεχόμενον, οἱο͂ν εἰκόσ, εἰσ τοὺσ Πυθαγόρου λόγουσ προήχθη·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Περὶ συμβόλων Πυθαγορικῶν, ἐν οἷσ παρεκελεύοντο χελιδόνα οἰκίᾳ μὴ δέχεσθαι καὶ τὰ στρώματα συνταράττειν εὐθὺσ ἀναστάντασ. 3:1)
καὶ παρὰ μὲν τοῖσ ἄλλοισ σπάνιόν ἐστιν εὑρεῖν ἀπεχόμενον ἄνδρα τῶν δημοσίων καὶ καθαρεύοντα περὶ ταῦτα·
(폴리비오스, Histories, book 6, chapter 56 15:1)
ἔτη δ’ ἑπτὰ καὶ τριάκοντα οὕτωσ ζήσαντα ἀναχωρεῖν εἰσ τὴν ἑαυτοῦ κτῆσιν ἕκαστον καὶ ζῆν ἀδεῶσ καὶ ἀνειμένωσ μᾶλλον, σινδονοφοροῦντα καὶ χρυσοφοροῦντα μετρίωσ ἐν τοῖσ ὠσὶ καὶ ταῖσ χερσί, προσφερόμενον σάρκασ τῶν μὴ πρὸσ τὴν χρείαν συνεργῶν ζῴων, δριμέων καὶ ἀρτυτῶν ἀπεχόμενον·
(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1 118:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION