헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀληθὴσ ἦν ὁ παρὰ τούτων λόγοσ, καὶ ἦσαν δύο κείμενοι νόμοι περὶ τῶν κηρυγμάτων, ἐξ ἀνάγκησ οἶμαι τῶν μὲν θεσμοθετῶν ἐξευρόντων, τῶν δὲ πρυτάνεων ἀποδόντων τοῖσ νομοθέταισ ἀνῄρητ’ ἂν ὁ ἕτεροσ τῶν νόμων, ἤτοι ὁ τὴν ἐξουσίαν δεδωκὼσ ἀνειπεῖν ἢ ὁ ἀπαγορεύων·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 40 1:1)
Κίννασ δ’ ἐπεὶ πολλάκισ αὐτοῖσ ἀπαγορεύων οὐκ ἔπειθε, Γαλατῶν στρατιὰν αὐτοῖσ ἔτι νυκτὸσ ἀναπαυομένοισ περιστήσασ διέφθειρε πάντασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 8 11:5)
ποτέρωσ δ’ ἂν ἦσθα καλλίων καὶ πιστεύεσθαι ἀξιώτεροσ, πότερον καθάπαξ τὰσ δωρεὰσ συνιστὰσ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ κατὰ τοῦτο ξυμβαίνων, ἢ ταύτασ ἐκ μέρουσ μὲν συνιστὰσ, ἐκ μέρουσ δὲ διαβάλλων, καὶ τοῖσ μὲν εἰσ ἅπαν ἀπαγορεύων, τοῖσ δὲ συγχωρῶν, καὶ οὐ μόνον οὐδέτερον τούτων διὰ θάτερον βεβαιῶν, ἀλλὰ καὶ τῇ κοινῇ περὶ τούτων ἐναντιούμενοσ ψήφῳ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 79:4)
τοῦ ἀνδρείου ἔργα ποιεῖν, οἱο͂ν μὴ λείπειν τὴν τάξιν μηδὲ φεύγειν μηδὲ ῥιπτεῖν τὰ ὅπλα, καὶ τὰ τοῦ σώφρονοσ, οἱο͂ν μὴ μοιχεύειν μηδ’ ὑβρίζειν, καὶ τὰ τοῦ πράου, οἱο͂ν μὴ τύπτειν μηδὲ κακηγορεῖν, ὁμοίωσ δὲ καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ καὶ μοχθηρίασ τὰ μὲν κελεύων τὰ δ’ ἀπαγορεύων, ὀρθῶσ μὲν ὁ κείμενοσ ὀρθῶσ, χεῖρον δ’ ὁ ἀπεσχεδιασμένοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 14:1)
ἐῶ γὰρ τἆλλα ὅσα μεταβαλλόμενοσ ἐν τοῖσ πράγμασι καὶ δημηγορῶν οὐδὲν ὑγιὲσ διατετέλεκε, καὶ τοτὲ μὲν γράφων καὶ ἀπαγορεύων μηδένα νομίζειν ἄλλον θεὸν ἢ τοὺσ παραδεδομένουσ, τοτὲ δὲ λέγων ὡσ οὐ δεῖ τὸν δῆμον ἀμφισβητεῖν τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ τιμῶν Ἀλεξάνδρῳ, ὅταν δὲ μέλλῃ κριθήσεσθαι παρ’ ὑμῖν, Καλλιμέδοντα εἰσαγγέλλων συνιέναι ἐν Μεγάροισ τοῖσ φυγάσιν ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου, καὶ ταύτην τὴν εἰσαγγελίαν εὐθὺσ παραχρῆμα ἀναιρούμενοσ, ἐν δὲ τῇ ἐκκλησίᾳ ταύτῃ τῇ πρώην γεγενημένῃ προσάγων καὶ κατασκευάζων ψευδῆ μηνυτὴν ὡσ ἐπιβουλευομένων τῶν νεωρίων, καὶ περὶ τούτων γράφων μὲν οὐδέν, αἰτίασ δ’ ἕνεκα τοῦ παρόντοσ ἀγῶνοσ παρασκευάζων·
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 114:1)
Ἀρτάβαζοσ δὲ ὁ Φαρνάκεοσ αὐτίκα τε οὐκ ἠρέσκετο κατ’ ἀρχὰσ λειπομένου Μαρδονίου ἀπὸ βασιλέοσ, καὶ τότε πολλὰ ἀπαγορεύων οὐδὲν ἤνυε, συμβάλλειν οὐκ ἐῶν·
(헤로도토스, The Histories, book 9, chapter 66 2:2)
χρῆν μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἱκανὴν εἶναι ταύτην τὴν κατηγορίαν, ἐπειδὴ οὗτοσ μὲν ὁμολογεῖ συμπρίασθαι, ὁ δὲ νόμοσ ἀπαγορεύων φαίνεται, ὑμεῖσ δὲ κατὰ τοὺσ νόμουσ ὀμωμόκατε ψηφιεῖσθαι·
(리시아스, Speeches, Κατὰ τῶν σιτοπωλῶν 12:1)
πότε οὖν ἀπειπὼν ὁ ἀπαγορεύων δικαίωσ παύοιτο ἄν;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 234:1)
ὃσ ἂν ἐκ προνοίασ τε καὶ ἀδίκωσ ὁντιναοῦν τῶν ἐμφυλίων αὐτόχειρ κτείνῃ, πρῶτον μὲν τῶν νομίμων εἰργέσθω, μήτε ἱερὰ μήτε ἀγορὰν μήτε λιμένασ μήτε ἄλλον κοινὸν σύλλογον μηδένα μιαίνων, ἐάντε τισ ἀπαγορεύῃ τῷ δράσαντι ταῦτα ἀνθρώπων καὶ ἐὰν μή ‐ ὁ γὰρ νόμοσ ἀπαγορεύει καὶ ἀπαγορεύων ὑπὲρ πάσησ τῆσ πόλεωσ ἀεὶ φαίνεταί τε καὶ φανεῖται ‐ ὁ δὲ μὴ ἐπεξιὼν δέον, ἢ μὴ προαγορεύων εἴργεσθαι, τῶν ἐντὸσ ἀνεψιότητοσ, πρὸσ ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν προσήκων τῷ τελευτήσαντι, πρῶτον μὲν τὸ μίασμα εἰσ αὑτὸν καὶ τὴν τῶν θεῶν ἔχθραν δέχοιτο, ὡσ ἡ τοῦ νόμου ἀρὰ τὴν φήμην προτρέπεται, τὸ δὲ δεύτερον ὑπόδικοσ τῷ ἐθέλοντι τιμωρεῖν ὑπὲρ τοῦ τελευτήσαντοσ γιγνέσθω.
(플라톤, Laws, book 9 112:1)
ὁ δὲ εὐημερῶν παρὰ τοῖσ Ἀχαιοῖσ καὶ βουλόμενοσ εἰσ τὴν Λακωνικὴν ἐμβαλεῖν ἐκάλει τὸν Ἄρατον ἐξ Ἀθηνῶν, ὁ δὲ ἔγραφε μὲν αὐτῷ τὴν στρατείαν ἀπαγορεύων καὶ τῷ Κλεομένει θράσοσ ἔχοντι καὶ παραβόλωσ αὐξανομένῳ συμπλέκεσθαι τοὺσ Ἀχαιοὺσ μὴ βουλόμενοσ, ὡρμημένου δὲ πάντωσ ὑπήκουσε καὶ παρὼν συνεστράτευεν.
(플루타르코스, Aratus, chapter 35 4:1)
Σέλευκοσ ὁ Καλλίνικοσ ἐν τῇ πρὸσ Γαλάτασ μάχῃ πᾶν ἀποβαλὼν τὸ στράτευμα καὶ τὴν δύναμιν, αὐτὸσ δὲ περισπάσασ τὸ διάδημα καὶ φυγὼν ἵππῳ μετὰ τριῶν ἢ τεττάρων ἀνοδίαισ καὶ πλάναισ πολὺν δρόμον, ἤδη δι’ ἔνδειαν ἀπαγορεύων ἐπαυλίῳ τινὶ προσῆλθε, καὶ τὸν δεσπότην αὐτὸν εὑρὼν κατὰ τύχην ἄρτον καὶ ὕδωρ ᾔτησεν.
(플루타르코스, De garrulitate, section 12 1:3)
Σέλευκοσ ὁ Καλλίνικοσ ἐν τῇ πρὸσ Γαλάτασ μάχῃ πᾶν ἀποβαλὼν τὸ στράτευμα καὶ τὴν δύναμιν, αὐτὸσ περισπάσασ τὸ διάδημα καὶ φυγὼν ἵππῳ μετὰ τριῶν ἢ τεττάρων ἀνοδίαισ καὶ πλάναισ πολὺν δρόμον, ἤδη δι’ ἔνδειαν ἀπαγορεύων ἐπαυλίῳ τινὶ προσῆλθε, καὶ τὸν δεσπότην αὐτὸν εὑρὼν κατὰ τύχην ἄρτον καὶ ὕδωρ ᾔτησεν.
(플루타르코스, De garrulitate, section 12 4:1)
εἶτα τὴν ὠφέλειαν εἰπὼν ὅτι εἰσ ἡμερότητα προὐκαλεῖτο καὶ ἐσωφρόνιζε, τοῖσ μὲν χρηστηριάζων καὶ τὰ μὲν προστάττων τὰ δ’ ἀπαγορεύων, τοὺσ δ’ οὐδ’ ὅλωσ προσιέμενοσ, ταῦτα διοικεῖν νομίζουσι, φησίν, αὐτόν, οἱ μὲν αὐτὸν τὸν θεὸν σωματοειδῆ γινόμενον, οἱ δ’ ἀνθρώποισ ἔννοιαν παραδιδόντα τῆσ ἑαυτοῦ βουλήσεωσ.
(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 3 17:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION