헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἅπαντα γὰρ ταῦτα περιβολῆσ ἐστιν, ἡ πρόσληψισ τοῦ ἀορίστου πολλὰ μὲν οὖν ἔγωγε ἐλαττοῦμαι, τὸ ἐν ἀθροίσματι συλλαβεῖν δύο δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μεγάλα, τὸ κατ’ εἶδοσ μερίσαι ἓν μὲν τὸ μὴ περὶ τῶν ἴσων εἶναι τὸν ἀγῶνα, ἕτερον δὲ τὸ πάντασ οὕτωσ ἔχειν, τῶν μὲν λοιδορούντων ἡδέωσ ἀκροᾶσθαι, τοῖσ ἐπαινοῦσι δὲ ἑαυτοὺσ ἄχθεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 2:5)
τοῦ ἀορίστου ἡ πρόσληψισ καὶ ἐπί τι ὡρισμένον μετάστασισ, ἐν πολλοῖσ μὲν καὶ ἄλλοισ, δῆλον δὲ καὶ ἐν οἷσ ἡ παῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ περιβολῆσ. 6:4)
ἐν δὲ τούτοισ πολλὴ ἡ τοῦ ἀορίστου φύσισ ἐνυπάρχει καὶ ἡ τοῦ ὄντοσ οὕτωσ ὥσπερ εἴπομεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 144:2)
ἡ δ’ οὐσία κατὰ τὸ ποιόν, τοῦτο δὲ τῆσ ὡρισμένησ φύσεωσ, τὸ δὲ ποσὸν τῆσ ἀορίστου.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 86:1)
ὁ γὰρ ἀριθμόσ ἐστιν ἐκ τοῦ ἑνὸσ καὶ τῆσ δυάδοσ τῆσ ἀορίστου, καὶ αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ στοιχεῖα λέγονται τοῦ ἀριθμοῦ εἶναι, τάξαι τε οὔτε προτέρασ ἐνδέχεται τῶν ἀριθμῶν αὐτὰσ οὔθ’ ὑστέρασ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 106:2)
οὐ γὰρ ἔσται ἡ δυὰσ πρώτη ἐκ τοῦ ἑνὸσ καὶ τῆσ ἀορίστου δυάδοσ, ἔπειτα οἱ ἑξῆσ ἀριθμοί, ὡσ λέγεται δυάσ, τριάσ, τετράσ ‐ ἅμα γὰρ αἱ ἐν τῇ δυάδι τῇ πρώτῃ μονάδεσ γεννῶνται, εἴτε ὥσπερ ὁ πρῶτοσ εἰπὼν ἐξ ἀνίσων ἰσασθέντων γὰρ ἐγένοντο εἴτε ἄλλωσ ‐ , ἐπεὶ εἰ ἔσται ἡ ἑτέρα μονὰσ τῆσ ἑτέρασ προτέρα, καὶ τῆσ δυάδοσ τῆσ ἐκ τούτων ἔσται προτέρα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 108:2)
ἀλλ’ ἐκ τῆσ δυάδοσ τῆσ πρώτησ καὶ τῆσ ἀορίστου δυάδοσ ἐγίγνετο ἡ τετράσ, δύο δυάδεσ παρ’ αὐτὴν τὴν δυάδα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 118:1)
διὸ καὶ τὸ ἀριθμεῖσθαι οὕτωσ, ἓν δύο, μὴ προσλαμβανομένου πρὸσ τῷ ὑπάρχοντι ἀναγκαῖον αὐτοῖσ λέγειν οὔτε γὰρ ἡ γένεσισ ἔσται ἐκ τῆσ ἀορίστου δυάδοσ, οὔτ’ ἰδέαν ἐνδέχεται εἶναι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 141:2)
ὅπωσ δ’ οὖν λέγουσι ταὐτὰ συμβαίνει δυσχερῆ ἅπερ καὶ τοῖσ ἐκ τοῦ ἑνὸσ καὶ ἐκ τῆσ δυάδοσ τῆσ ἀορίστου.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 205:1)
ἡ μὲν οὖν δύναμισ ὡσ ὕλη τοῦ καθόλου οὖσα καὶ ἀόριστοσ τοῦ καθόλου καὶ ἀορίστου ἐστίν, ἡ δ’ ἐνέργεια ὡρισμένη καὶ ὡρισμένου, τόδε τι οὖσα τοῦδέ τινοσ, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸσ ἡ ὄψισ τὸ καθόλου χρῶμα ὁρᾷ ὅτι τόδε τὸ χρῶμα ὃ ὁρᾷ χρῶμά ἐστιν, καὶ ὃ θεωρεῖ ὁ γραμματικόσ, τόδε τὸ ἄλφα ἄλφα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 238:2)
καὶ εἰ ἕν τι ἑκατέρου ἡ ἀρχή, κοινόν τι ἐπὶ τούτων ἔσται τὸ ἕν, ζητητέον τε πῶσ καὶ ταῦτα πολλὰ τὸ ἓν καὶ ἅμα τὸν ἀριθμὸν γενέσθαι ἄλλωσ ἢ ἐξ ἑνὸσ καὶ δυάδοσ ἀορίστου ἀδύνατον κατ’ ἐκεῖνον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 81:2)
τοῦ γὰρ ἀορίστου ἀόριστοσ καὶ ὁ κανών ἐστιν, ὥσπερ καὶ τῆσ Λεσβίασ οἰκοδομίασ ὁ μολίβδινοσ κανών·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 146:3)
Περὶ τοῦ ἀορίστου α’.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. b'. CENOKRATHS 5:9)
ἀόριστον δέ ἐστι τὸ συνεστὸσ ἐξ ἀορίστου μορίου ἢ ἀορίστων μορίων καὶ κατηγορήματοσ, οἱο͂ν "τὶσ περιπατεῖ," "ἐκεῖνοσ κινεῖται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 70:5)
οὔτισ δέ ἐστι λόγοσ συνακτικὸσ ἐξ ἀορίστου καὶ ὡρισμένου συνεστώσ, πρόσληψιν δὲ καὶ ἐπιφορὰν ἔχων, οἱο͂ν "εἴ τίσ ἐστιν ἐνταῦθα, οὐκ ἔστιν ἐκεῖνοσ ἐν Ῥόδῳ <ἀλλὰ μήν ἐστί τισ ἐνταῦθα·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 82:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION