헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ ἀόριστόν ἐστι τὸ δίκαιον, ἀλλ’ ὡρισμένον τοῖσ νόμοισ τοῖσ ὑμετέροισ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 199 1:2)
τότε δὲ πρῶτον ἐσ ἀόριστον ἐλθοῦσα τυραννὶσ ἐγίγνετο ἐντελήσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 11 5:3)
καὶ τὸ ἀντικείμενον εἶπεν ἀλλὰ Φίλιππον, ὁ δὲ ἀφελὼν τὸ πρόσωπον ἐπὶ τοῦ πράγματοσ ἀόριστον εἶπεν, ἀλλὰ τὸν τὰ τοῦ πολέμου πράσσοντα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 26:4)
κατὰ μὲν γνώμην οὕτωσ, ὅταν ἀόριστά τισ προσλαμβάνῃ τοῖσ ὡρισμένοισ, οἱο͂ν πολλαχόθεν μὲν οὖν ἄν τισ ἴδοι τὴν ἀγνωμοσύνην αὐτοῦ καὶ τὴν βασκανίαν, τοῦτό ἐστι τὸ ἔξωθεν προσλαμβανόμενον ἀόριστον, νῦν τὸ ὡρισμένον οὐχ ἥκιστα δὲ ἀφ’ ὧν περὶ τῆσ τύχησ διελέχθη.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 2:2)
τοῦτο ἀόριστον, νῦν τὸ ὡρισμένον ἐν ἀθροίσματι προσληφθέν, δύο δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μεγάλα, εἶτα ταῦτα κατ’ εἶδοσ ἐμέρισεν ἓν μὲν ὅτι οὐ περὶ τῶν ἴσων νῦν ἐμοὶ ὁ ἀγών, ἕτερον δὲ ὃ φύσει πᾶσιν ὑπάρχει, τῶν μὲν λοιδοριῶν καὶ τῶν κατηγοριῶν ἀκούειν ἡδέωσ, τοῖσ ἐπαινοῦσι δ’ ἑαυτοὺσ ἄχθεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 2:4)
συγγραφικὸν δὲ εἰ δεῖ τελείου λόγου, τὸ ἐπὶ τοῖσ κατ’ εἶδοσ ὀνόμασι καὶ [τὸ] ἀόριστον ἐπενεγκεῖν, οἱο͂ν Γοργίᾳ καὶ Προδίκῳ καὶ ἄλλοισ πολλοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 17:5)
τὸ ἀόριστον οὖν ἐοίκασι λέγειν, καὶ οἰόμενοι τὸ ὂν λέγειν περὶ τοῦ μὴ ὄντοσ λέγουσιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 97:2)
τὸ γὰρ δυνάμει ὂν καὶ μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ ἀόριστόν ἐστιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 97:3)
τὸ δ’ ἐπιμόριον πρὸσ τὸ ὑπεπιμόριον κατὰ ἀόριστον, ὥσπερ τὸ πολλαπλάσιον πρὸσ τὸ ἕν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 177:2)
τὸ δ’ ὑπερέχον πρὸσ τὸ ὑπερεχόμενον ὅλωσ ἀόριστον κατ’ ἀριθμόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 177:3)
ὁ γὰρ ἀριθμὸσ σύμμετροσ, κατὰ μὴ συμμέτρου δὲ ἀριθμὸσ οὐ λέγεται, τὸ δὲ ὑπερέχον πρὸσ τὸ ὑπερεχόμενον τοσοῦτόν τέ ἐστι καὶ ἔτι, τοῦτο δ’ ἀόριστον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 178:1)
τοῦτο δ’ ἀόριστον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 270:1)
μετὰ μὲν γὰρ τῆσ ὕλησ οὐκ ἔστιν ἀόριστον γάρ, κατὰ τὴν πρώτην δ’ οὐσίαν ἔστιν, οἱο͂ν ἀνθρώπου ὁ τῆσ ψυχῆσ λόγοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 185:1)
τὸ δ’ οὐκ ἀναγκαῖον ἀλλ’ ἀόριστον, λέγω δὲ τὸ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 126:2)
αἴτιον δὲ τοῦ εἰσ ταῦτα τιθέναι ὅτι ἀόριστόν τι δοκεῖ εἶναι ἡ κίνησισ, τῆσ δ’ ἑτέρασ συστοιχίασ αἱ ἀρχαὶ διὰ τὸ στερητικαὶ εἶναι ἀόριστοι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 145:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION