헬라어 문장 내 검색 Language

οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ ἡ Λακεδαίμων τοιαῦτα παρέχεται, τὸν Υἅκινθον καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἀντεραστὴν Ζέφυρον καὶ τὴν ὑπὸ τῷ δίσκῳ τοῦ μειρακίου σφαγὴν καὶ τὸ ἐκ τοῦ αἵματοσ ἄνθοσ καὶ τὴν ἐν αὐτῷ αἰάζουσαν ἐπιγραφήν, καὶ τὴν Τυνδάρεω ἀνάστασιν καὶ τὴν Διὸσ ἐπὶ τούτῳ κατ’ Ἀσκληπιοῦ ὀργὴν ἔτι δὲ καὶ τὸν Πάριδοσ ξενισμὸν καὶ τὴν Ἑλένησ ἁρπαγὴν μετὰ τὴν.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 45:1)
ἀμελούμενοσ οὖν ὁ Δεινίασ οὐχ ὑπὸ τῆσ Χαρικλείασ μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν κολάκων κἀκεῖνοι γὰρ ἐπὶ τὸν Κρῆτα ἤδη τὸν ἐρώμενον μετεληλύθεσαν ^ ἔρχεται παρὰ τὸν Ἀγαθοκλέα καὶ πάλαι εἰδότα ὡσ ἔχοι πονηρῶσ τὰ πράγματα αὐτῷ, καὶ αἰδούμενοσ τὸ πρῶτον ὅμωσ διηγεῖτο πάντα ‐ τὸν ἔρωτα, τὴν ἀπορίαν, τὴν ὑπεροψίαν τῆσ γυναικόσ, τὸν ἀντεραστὴν τὸν Κρῆτα, καὶ τέλοσ ὡσ οὐ βιώσεται μὴ οὐχὶ συνὼν τῇ Χαρικλείᾳ.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 16:2)
τὸ φιλοσοφεῖν αἰσχρὸν ἡγησαίμην εἶναι, οὐδ’ ἂν ἄνθρωπον νομίσαιμι ἐμαυτὸν εἶναι, οὐδ’ ἄλλον τὸν οὕτω διακείμενον, ἐνδεικνύμενοσ εἰσ τὸν ἀντεραστήν, καὶ λέγων μεγάλῃ τῇ φωνῇ, ἵν’ αὐτοῦ κατακούοι τὰ παιδικά.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἐρασταί 13:1)
ἐπιδεικνύναι τὸ φιλοκίνδυνον κἀφιλόψυχον ὡσ Θήρων ὁ Θεσσαλὸσ προσβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ τοίχῳ τὴν εὐώνυμον καὶ σπασάμενοσ τὴν μάχαιραν ἀπέκοψε τὸν ἀντίχειρα προκαλούμενοσ τὸν ἀντεραστήν.
(플루타르코스, Amatorius, section 17 14:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION