헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ, ἡγοῦμαι χρῆναι νομίζειν τοὺσ τοιούτουσ κινδύνουσ ἀνθρωπίνουσ, τοὺσ δὲ κατὰ θάλατταν θείουσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 223:1)
καίτοι μικρὰ μὲν ἡ πάντασ εἰδυῖα λόγουσ ἀνθρωπίνουσ ἰατρικὴ καὶ κρείττων ὀψοποιικῆσ πρὸσ τὰσ ἐκ Δελφῶν, οἶμαι, δύναται λύσεισ, ὅσαι καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ καὶ νόσων καὶ παθημάτων ἁπάντων ἀνθρώποισ ἐφάνθησαν, μικρὰ δ’ ἡ κατ’ αὐτὴν ἑστηκυῖα δικαιοσύνη, κρίσεωσ ἕνεκα πραγμάτων καὶ συμβουλῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 9:6)
οἱ δ’ ὀνομαζόμενοι κυνοκέφαλοι τοῖσ μὲν σώμασιν ἀνθρώποισ δυσειδέσι παρεμφερεῖσ εἰσι, ταῖσ δὲ φωναῖσ μυγμοὺσ ἀνθρωπίνουσ προϊένται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 35 5:1)
καὶ εἴ τισ ἄρα τὰσ ἀνθρωπίνουσ ψυχὰσ ἀπολυθείσασ τοῦ σώματοσ ὑποδέξεται τόποσ, οὐχ ὁ καταχθόνιοσ καὶ ἀφεγγὴσ ὑποδέξεται τὴν ἐμήν, ἐν ᾧ φασι τοὺσ κακοδαίμονασ οἰκεῖν, οὐδὲ τὸ λεγόμενον τῆσ Λήθησ πεδίον, ἀλλ’ ὁ μετέωροσ καὶ καθαρὸσ αἰθήρ, ἐν ᾧ τοὺσ ἐκ θεῶν φύντασ οἰκεῖν λόγοσ εὐδαίμονα καὶ μακάριον ἔχοντασ βίον·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 52 6:1)
ἄνοιαν ἡλικίασ καταφεύγοντεσ, οἱ δ’ εἰσ πονηρῶν ἀνθρώπων ὁμιλίασ, οἱ δ’ εἰσ μέγεθοσ ἀρχῆσ, οἱ δ’ εἰσ τὴν ἅπαντασ πλανῶσαν τοὺσ ἀνθρωπίνουσ λογισμοὺσ τύχην.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 12 5:1)
τοὺσ μὴν λοιπούσ, ὄντασ ἀνθρωπίνουσ δεσμούσ, ὑπάρχοντοσ τούτου τοῦ θείου σχεδὸν οὐδὲν χαλεπὸν οὔτε ἐννοεῖν οὔτε ἐννοήσαντα ἀποτελεῖν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 319:3)
καὶ πᾶσ ἂν δέξαιτο ἑαυτῷ τοιούτουσ παῖδασ μᾶλλον γεγονέναι ἢ τοὺσ ἀνθρωπίνουσ, καὶ εἰσ Ὅμηρον ἀποβλέψασ καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺσ ἄλλουσ ποιητὰσ τοὺσ ἀγαθοὺσ ζηλῶν, οἱᾶ ἔκγονα ἑαυτῶν καταλείπουσιν, ἃ ἐκείνοισ ἀθάνατον κλέοσ καὶ μνήμην παρέχεται αὐτὰ τοιαῦτα ὄντα·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 413:2)
ὧν καὶ ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ τοὺσ τοιούτουσ παῖδασ, διὰ δὲ τοὺσ ἀνθρωπίνουσ οὐδενόσ πω.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 415:1)
τῇ δὲ πρεσβυτάτῃ Καλλιόπῃ καὶ τῇ μετ’ αὐτὴν Οὐρανίᾳ τοὺσ ἐν φιλοσοφίᾳ διάγοντάσ τε καὶ τιμῶντασ τὴν ἐκείνων μουσικὴν ἀγγέλλουσιν, αἳ δὴ μάλιστα τῶν Μουσῶν περί τε οὐρανὸν καὶ λόγουσ οὖσαι θείουσ τε καὶ ἀνθρωπίνουσ ἱᾶσιν καλλίστην φωνήν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 222:1)
ζῴων τε γὰρ πάντων βίουσ καὶ δὴ καὶ τοὺσ ἀνθρωπίνουσ ἅπαντασ.
(플라톤, Republic, book 10 456:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION