헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ βίον γε ἡμεῖσ ἀνθρώπινον βεβιώκαμεν, ἀλλ’ εἰσ παραδοξολογίαν τοῖσ μεθ’ ἡμᾶσ ἔφυμεν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 132 1:2)
οὐ μὴν οὐδ’ εἰδέναι μὲν φάσκειν, ἑκόντασ δὲ ὀλιγωρεῖν τῆσ σωτηρίασ ἀνθρώπινον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 2:9)
ἀνθρώπινον δὲ λέγομεν, ὅτι τάχ’ ἂν εἰή καὶ βελτίονόσ τινοσ ἄλλου τῶν ὄντων εὐδαιμονία, οἱο͂ν θεοῦ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 77:1)
εἰ δ’ οὕτω, τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆσ ἐνέργεια γίνεται κατ’ ἀρετήν, εἰ δὲ πλείουσ αἱ ἀρεταί, κατὰ τὴν ἀρίστην καὶ τελειοτάτην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 69:1)
καὶ γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 136:4)
εἰ δὴ θεῖον ὁ νοῦσ πρὸσ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ὁ κατὰ τοῦτον βίοσ θεῖοσ πρὸσ τὸν ἀνθρώπινον βίον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 99:1)
ὅσα μὲν γὰρ μὴ μόνον ἀγνοοῦντεσ ἀλλὰ καὶ δι’ ἄγνοιαν ἁμαρτάνουσι, συγγνωμονικά, ὅσα δὲ μὴ δι’ ἄγνοιαν, ἀλλ’ ἀγνοοῦντεσ μὲν διὰ πάθοσ δὲ μήτε φυσικὸν μήτ’ ἀνθρώπινον, οὐ συγγνωμονικά.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 117:3)
διὰ τοῦτ’ ἀνθρώπινόν ἐστιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 138:1)
ἀλλ’ ὡσ οὐχ ἅπανθ’ ὅσ’ ἐνῆν κατ’ ἀνθρώπινον λογισμὸν εἱλόμην, καὶ δικαίωσ ταῦτα καὶ ἐπιμελῶσ ἔπραξα καὶ φιλοπόνωσ ὑπὲρ δύναμιν, ἢ ὡσ οὐ καλὰ καὶ τῆσ πόλεωσ ἄξια πράγματ’ ἐνεστησάμην καὶ ἀναγκαῖα, ταῦτά μοι δεῖξον, καὶ τότ’ ἤδη κατηγόρει μου.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 284:3)
ὁ δὲ κρινόμενοσ τῶν μὲν εἰσ σωτηρίαν φερόντων ἀλλ’ οὐδ’ ὁτιοῦν πάρεστιν ἔχων, οὐ τοὺσ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ λόγουσ δικαίουσ, οὐ τὸν ἑαυτοῦ βίον ἀνθρώπινον, οὐκ ἄλλ’ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀγαθόν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 7:1)
ἴστε δήπου καὶ αὐτοὶ ὅσου ἀξία ἐστὶν γυνὴ ἐν ταῖσ νόσοισ, παροῦσα κάμνοντι ἀνθρώπῳ ἐπείσθη δὴ τὸ παιδίον, ὃ ἔτεκεν ἡ θυγάτηρ ἡ Νεαίρασ ταυτησὶ ὅτ’ ἐξεπέμφθη ὑπὸ τοῦ Φράστοροσ κυοῦσα, πυθομένου ὅτι οὐ Στεφάνου εἰή θυγάτηρ ἀλλὰ Νεαίρασ, καὶ ὀργισθέντοσ ἐπὶ τῇ ἀπάτῃ, πάλιν λαβεῖν καὶ ποιήσασθαι υἱὸν αὑτοῦ, λογισμὸν ἀνθρώπινον καὶ εἰκότα λογιζόμενοσ, ὅτι πονηρῶσ μὲν ἔχοι καὶ οὐ πολλὴ ἐλπὶσ εἰή αὐτὸν περιγενήσεσθαι, τοῦ δὲ μὴ λαβεῖν τοὺσ συγγενεῖσ τὰ αὑτοῦ μηδ’ ἄπαισ τετελευτηκέναι ἐποιήσατο τὸν παῖδα καὶ ἀνέλαβεν ὡσ αὑτόν·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 88:1)
τὸ δὲ ἐν ᾧ τοῦτο γιγνόμενόν ἐστιν οὐχ ὑπονοοῦντεσ, ἀλλ’ εἰδότεσ, ἐπ’ αὐτὸ καταφεύγομεν, ἀνθρώπινον σῶμα ὡσ ἀγγεῖον φρονήσεωσ καὶ λόγου θεῷ προσάπτοντεσ, ἐνδείᾳ καὶ ἀπορίᾳ παραδείγματοσ τῷ φανερῷ τε καὶ εἰκαστῷ τὸ ἀνείκαστον καὶ ἀφανὲσ ἐνδείκνυσθαι ζητοῦντεσ, συμβόλου δυνάμει χρώμενοι, κρεῖττονἤ φασι τῶν βαρβάρων τινὰσ ζῴοισ τὸ θεῖον ἀφομοιοῦν κατὰ σμικρὰσ καὶ ἀτόπουσ ἀφορμάσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 76:3)
κινδυνεύει γὰρ οὖν τὸ ἀνθρώπινον γένοσ ἁπάντων ἐνδεὲσ γενέσθαι μᾶλλον ἢ φωνῆσ καὶ λέξεωσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 84:1)
δεῖ δὴ ποιεῖσθαί τινα ἐπιμέλειαν, μὴ πάνυ τι πρᾴωσ μηδὲ ῥᾳθύμωσ φέροντασ τὴν εἰσ τὰ ἄτιμα καὶ δοῦλα σώματα ὕβριν, οὐ ταύτῃ μόνον, ᾗ κοινῇ τὸ ἀνθρώπινον γένοσ ἅπαν ἔντιμον καὶ ὁμότιμον ὑπὸ τοῦ φύσαντοσ θεοῦ ταὐτὰ σημεῖα καὶ σύμβολα ἔχον τοῦ τιμᾶσθαι δικαίωσ καὶ λόγον καὶ ἐμπειρίαν καλῶν τε καὶ αἰσχρῶν γέγονεν, ἀλλὰ κἀκεῖνο ἐνθυμουμένουσ, ὅτι χαλεπὸν ὕβρει τρεφομένῃ δι’ ἐξουσίαν ὁρ́ον τινὰ εὑρεῖν,ὃν οὐκ ἂν ἔτι τολμήσαι διὰ φόβον ὑπερβαίνειν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 167:1)
ἵνα δ̓ οὖν μὴ ἐπιλάθωμαι οὗ χάριν ἀνέστην, ἁμάρτημα ἴσωσ ἥμαρτον ἀνθρώπινον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 22:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION