헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τὸ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ συγγινώσκειν ἐπιεικέσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 17:1)
φανήσεται ταῦτα πάνθ’ οὕτωσ οὐ μόνον ἐν τοῖσ νόμοισ, ἀλλὰ καὶ ἡ φύσισ αὐτὴ τοῖσ ἀγράφοισ νομίμοισ καὶ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ ἤθεσιν διώρικεν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 392:1)
εἰ μὲν οὖν μὴ θνητὸν ἦμεν οἱ ἄνθρωποι γένοσ μηδ̓ ἔδει πολλὰ εἶναι τὰ φθείροντα ἡμᾶσ, οὐκ ἂν ἦν οὐδὲ ἐν τοῖσ ἀνθρωπίνοισ ἡ στάσισ, ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖσ θείοισ ἔνεστιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 21:5)
αὐτοὶ γὰρ δὴ πρῶτον οἱ ταῦτα καταστησάμενοι καὶ παραδόντεσ ἡμῖν θεοὶ συγγνώμονεσ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ εἰσὶν ἁμαρτήμασι καὶ εὐδιάλλακτοι, καὶ πολλοὶ ἤδη μεγάλα εἰσ αὐτοὺσ ἐξαμαρτόντεσ εὐχαῖσ καὶ θυσίαισ τὸν χόλον ἐξιλάσαντο·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 50 6:1)
τὸ δὲ συμβὰν πλὴν ἐκείνων τοὺσ ἄλλουσ πάντασ δεδίδαχε τηνικαῦτα φυγεῖν εἰσ ἐνύπνια καὶ τὴν περὶ τοῦ νόμου παραδεδομένην ὑπόνοιαν, ἡνίκα ἂν τοῖσ ἀνθρωπίνοισ λογισμοῖσ περὶ τῶν διαπορουμένων ἐξασθενήσωσιν.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ Ιοὐδαίων λόγοσ α. 233:1)
οὐ μὴν ἀλλ’ ἐπειδὰν ἀπολυθεῖσα τοῦ καθέλκοντοσ αὐτὴν βάρουσ ἐπὶ γῆν καὶ προσκρεμαμένου χῶρον ἀπολάβῃ τὸν οἰκεῖον, τότε δὴ μακαρίασ ἰσχύοσ καὶ πανταχόθεν ἀκωλύτου μετέχει δυνάμεωσ, ἀόρατοσ μένουσα τοῖσ ἀνθρωπίνοισ ὄμμασιν ὥσπερ αὐτὸσ ὁ θεόσ·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 390:1)
οἱ δὲ ἅπτονται μέν, αἰσχυνόμενοι δὲ τὰ πρῶτα καὶ δεδιότεσ εἰ φανοῦνται μετὰ τὴν τελευτὴν τῶν φιλτάτων τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πάθεσιν ἐμμένοντεσ.
(루키아노스, (no name) 22:6)
πέρα δὲ ἐδήλωσεν οὐδὲν ἔτι, ὡσ ἡ θεόσ ἐστιν αὕτη μεγίστη θεῶν ἐν τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πράγμασι καὶ ἰσχὺν παρέχεται πλείστην, ὥσπερ γε ἐν Ἰλιάδι ἐποίησεν Ἀθηνᾶν μὲν καὶ Ἐνυὼ πολεμούντων ἡγεμονίαν ἔχειν, Ἄρτεμιν δὲ γυναικῶν ὠδῖσιν εἶναι φοβερὰν, Ἀφροδίτῃ δὲ τὰ ἔργα μέλειν τῶν γάμων.
(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 30 8:1)
πρῶτον μὲν κατὰ τὸ συγγενὲσ τὸ ἀειγενὲσ ὂν τῆσ ψυχῆσ αὐτῶν μέροσ θείῳ συναρμοσαμένη δεσμῷ, μετὰ δὲ τὸ θεῖον τὸ ζῳογενὲσ αὐτῶν αὖθισ ἀνθρωπίνοισ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 315:1)
"ὥσπερ οὖν εἰ τὸν ἀέρα τισ ἀνέλοι καὶ ὑποσπάσειε τὸν μεταξὺ γῆσ καὶ σελήνησ, ἐν μέσῳ κενῆσ καὶ ἀσυνδέτου χώρασ γενομένησ τὴν ἑνότητα διαλύσει καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ παντόσ, οὕτωσ οἱ δαιμόνων γένοσ μὴ ἀπολείποντεσ, ἀνεπίμικτα τὰ τῶν θεῶν καὶ ἀνθρώπων ποιοῦσι καὶ ἀσυνάλλακτα , τὴν ἑρμηνευτικὴν , ὡσ Πλάτων ἔλεγεν, καὶ διακονικὴν ἀναιροῦντεσ φύσιν , ἢ πάντα φύρειν ἅμα καὶ ταράττειν ἀναγκάζουσιν ἡμᾶσ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πάθεσι καὶ πράγμασι τὸν, θεὸν ἐμβιβάζοντασ καὶ κατασπῶντασ ἐπὶ τὰσ χρείασ, ὥσπερ αἱ Θετταλαὶ λέγονται τὴν σελήνην.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 138)
"ὠθοῦνται γὰρ αὖθισ ἐπὶ γῆν συνειργνύμενοι σώμασιν ἀνθρωπίνοισ.
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 303)
"οὕτωσ ἡ καθ’ ἕκαστον ὧν πταίει καὶ προσπίπτει ῥαπιζομένη καὶ ἀνακρουομένη τῷ κολάζεσθαι κακία μάλιστ’ ἂν γένοιτο σύννουσ καὶ ταπεινὴ καὶ κατάφοβοσ πρὸσ τὸν θεόν, ὡσ ἐφεστῶτα τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πράγμασι καὶ πάθεσιν οὐχ ὑπερήμερον δικαιωτήν·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 33)
"ὅθεν ἡμεροῦνται καὶ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ παραδείγμασιν, ἀκούοντεσ ὡσ Πλάτων τε τὴν βακτηρίαν ἀνατεινάμενοσ τῷ παιδὶ πολὺν ἔστη χρόνον, ὡσ αὐτὸσ ἔφη, τὸν θυμὸν κολάζων καὶ Ἀρχύτασ οἰκετῶν τινα πλημμέλειαν ἐν ἀγρῷ καὶ ἀταξίαν καταμαθών, εἶθ’ ἑαυτοῦ συναισθανόμενοσ ἐμπαθέστερον ἔχοντοσ καὶ τραχύτερον πρὸσ αὐτούσ, οὐδὲν ἐποίησεν ἀλλ’ ἢ τοσοῦτον ἀπιών εὐτυχεῖτ’ εἶπεν ὅτι ὀργίζομαι ὑμῖν.
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 510)
ἔπειτα τὰ μὲν ἐν γῇ διὰ τὴν ὁμοφυλίαν καὶ τὴν συνδιαίτησιν ἁμωσγέπωσ συναναχρωννύμενα τοῖσ ἀνθρωπίνοισ ἤθεσιν ἀπολαύει καὶ τροφῆσ καὶ διδασκαλίασ καὶ μιμήσεωσ·
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 23 8:1)
δέδοικα δὲ μὴ δόξαιμι παντάπασιν ἐπαγωγὰ καὶ νεαρὰ τῷ λόγῳ περαίνειν, ψαλτήρια διεξιὼν καὶ λύρασ καὶ πηκτίδασ καὶ αὐλούσ, καὶ ὅσα μουσικῆσ προσῳδὰ καὶ προσήγορα μηχανησαμένησ ἀνθρωπίνοισ πάθεσιν ἄψυχα συνήδεται καὶ συνεπιθρηνεῖ καὶ συνᾴδει καὶ συνακολασταίνει, τὰσ κρίσεισ ἀναφέροντα καὶ τὰ πάθη καὶ τὰ ἤθη τῶν χρωμένων.
(플루타르코스, De virtute morali, section 4 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION