헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Πονουμένων δὲ ὧδε πάντων ὑπὲρ φύσιν ἀνθρωπίνην, ἡ μὲν στρατηγὶσ ἡ Καίσαροσ ἅπασα διεφθάρη, τῶν δὲ Ἀρείων οἱ μὲν ὑπὸ τῷ Καρσουληίῳ μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ σφᾶσ, οὐκ αἰσχρῶσ, ἀλλὰ κατ’ ὀλίγον ἐνδιδόντων, οἱ δὲ ὑπὸ τῷ Πάνσᾳ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐβαροῦντο, διεκαρτέρουν δ’ ὅμωσ ἐπ’ ἴσησ ἑκάτεροι, μέχρι Πάνσασ ὀβελῷ τὴν λαγόνα τρωθεὶσ ἐσ Βονωνίαν ἐξεφέρετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 9 6:1)
τὰ δ’ ἐσ ἀνθρωπίνην στρατηγῶν πρόνοιαν ὅτι καὶ πλέονα καὶ ἀμείνονά ἐστιν ἡμῖν ἢ τοῖσ πολεμίοισ, μάθετε οὕτωσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 11:3)
τὸ δ’ ἐν τοσούτοισ ἀριθμοῖσ καταλόγων τε καὶ γενῶν, ὧν οὐδὲ τὰ ὀνόματα ἐξευρεῖν ῥᾴδιον, ἀρξαμένουσ ἀπὸ ἑνὸσ τοῦ διὰ πάντων διεξιόντοσ τε καὶ πάντα ἐφορῶντοσ, ἔθνη, πόλεισ, στρατόπεδα, ἡγεμόνασ αὐτοὺσ τελευτᾶν εἰσ ἕνα τεττάρων καὶ δυοῖν ἄρχοντα ἀνδρῶν, τὸ δ’ ἐν μέσῳ πᾶν ἐξελίπομεν, καὶ ὥσπερ νήματοσ περιστροφὴν ἐκ τῶν πλειόνων εἰσ τοὺσ ἐλάττουσ ἀεὶ κατιέναι, καὶ οὕτω διήκειν ἄλλουσ ἐπ’ ἄλλοισ ἀεὶ ταττομένουσ μέχρι τῆσ τελευτῆσ, πῶσ οὐχ ὑπὲρ πᾶσαν ἀνθρωπίνην τάξιν ἐστίν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 26:1)
οὔτε γὰρ οἱο͂ν ἡδονὴ περιφανὴσ ἦν οὔτε κατ’ ἀνθρωπίνην σωφροσύνην ἔφησθα ἂν εἶναι αὐτὸ, ἀλλ’ ἦν τισ ἄρρητοσ εὐθυμία, πάντα δεύτερα τοῦ παρόντοσ καιροῦ τιθεμένη, ὥστε οὐδ’ ὁρῶν τὰ ἄλλα ἐδόκουν ὁρᾶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 6:2)
ἐπεὶ δ’ ἀνθρωπίνην ἀρετὴν ζητοῦμεν, ὑποκείσθω δύο μέρη ψυχῆσ τὰ λόγου μετέχοντα, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον μετέχειν λόγου ἄμφω, ἀλλὰ τὸ μὲν τῷ ἐπιτάττειν, τὸ δὲ τῷ πείθεσθαι καὶ ἀκούειν πεφυκέναι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 27:3)
καὶ γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 136:4)
ἀρετὴν δὲ λέγομεν ἀνθρωπίνην οὐ τὴν τοῦ σώματοσ ἀλλὰ τὴν τῆσ ψυχῆσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 137:1)
ἐπ’ ἐνίοισ δ’ ἔπαινοσ μὲν οὐ γίνεται, συγγνώμη δ’, ὅταν διὰ τοιαῦτα πράξῃ τισ ἃ μὴ δεῖ, ἃ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὑπερτείνει καὶ μηδεὶσ ἂν ὑπομείναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 9:4)
ὥσπερ οὖν καὶ μοχθηρίασ ἡ μὲν κατ’ ἄνθρωπον ἁπλῶσ λέγεται μοχθηρία, ἣ δὲ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι θηριώδησ ἢ νοσηματώδησ, ἁπλῶσ δ’ οὔ, τὸν αὐτὸν τρόπον δῆλον ὅτι καὶ ἀκρασία ἐστὶν ἣ μὲν θηριώδησ ἣ δὲ νοσηματώδησ, ἁπλῶσ δὲ ἡ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀκολασίαν μόνη.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 71:2)
τῷ μὲν οὖν νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν δ’ ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ’ ἔχειν πᾶσαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 260:3)
χαλεπὸν γάρ, καὶ μείζονοσ ἀρετῆσ ἢ κατ’ ἀνθρωπίνην φύσιν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 274:2)
καί που τυχὸν καὶ ἄμεινον αὐτῷ ἦν ἐν ἀκμῇ τῆσ τε ἄλλησ δόξησ καὶ τοῦ πόθου τοῦ παῤ ἀνθρώπων ἀπηλλάχθαι, πρίν τινα ξυμβῆναι αὐτῷ ξυμφορὰν ἀνθρωπίνην, ἧσ ἕνεκα καὶ Σόλωνα Κροίσῳ παραινέσαι εἰκὸσ τέλοσ ὁρᾶν μακροῦ βίου μηδὲ πρόσθεν τινὰ ἀνθρώπων ἀποφαίνειν εὐδαίμονα.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 16 7:3)
σιττακοὺσ δὲ Νέαρχοσ μὲν ὡσ δή τι θῶμα ἀπηγέεται ὅτι γίνονται ἐν τῇ Ἰνδῶν τῇ, καὶ ὁκοῖοσ ὄρνισ ἐστὶν ὁ σιττακόσ, καὶ ὅκωσ φωνὴν ἱεί ἀνθρωπίνην.
(아리아노스, Indica, chapter 15 9:1)
ἢ καὶ περὶ αὐτῶν τούτων σκεπτέον ἡμῖν ἐπιμελέστερον τῶν τε ποιημάτων καὶ ἀναθημάτων καὶ ἀτεχνῶσ εἴ τι τοιουτότροπόν ἐστι, τὴν ἀνθρωπίνην περὶ τοῦ δαιμονίου δόξαν ἁμῃγέπῃ πλάττον καὶ ἀνατυποῦν, ἅτε ἐν φιλοσόφου διατριβῇ τὰ νῦν.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 33:1)
ἆρά γε τὸν ἄνδρα τοῦτον μηδὲν παθεῖν εἰκὸσ τῇ ψυχῇ μηδ’ ὑπονοῆσαι τὰ γιγνόμενα, ὡσ μετὰ γνώμησ καὶ παρασκευῆσ πράττεται σοφωτέρασ, εἰ καὶ πάνυ τισ εἰή τῶν μακρόθεν καὶ ἀνωνύμων βαρβάρων, μηδενὸσ ἐξηγητοῦ μηδὲ ἑρμηνέωσ παρόντοσ, ἀνθρωπίνην ψυχὴν ἔχων;
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 42:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION