헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὦ τῆσ μεγάλησ ἐπιθυμήσασ σοφίασ ἄνθρωπε παρ’ ἡμῶν, ὡσ εὐδαίμων ἐν Ἀθηναίοισ καὶ τοῖσ Ἕλλησι γενήσει, εἰ μνήμων εἶ καὶ φροντιστὴσ καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ ψυχῇ, καὶ μὴ κάμνεισ μήθ’ ἑστὼσ μήτε βαδίζων, μήτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν μήτ’ ἀριστᾶν ἐπιθυμεῖσ, οἴνου τ’ ἀπέχει καὶ γυμνασίων καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων, καὶ βέλτιστον τοῦτο νομίζεισ, ὅπερ εἰκὸσ δεξιὸν ἄνδρα, νικᾶν πράττων καὶ βουλεύων καὶ τῇ γλώττῃ πολεμίζων.
(아리스토파네스, Clouds, Choral, anapests 1:17)
ἀλλὰ νομίζω τοῖσ μὲν δικαίωσ ἐγκωμίων τυγχάνουσιν περιγενέσθαι τῆσ τῶν ἐπαινούντων δυνάμεωσ προσήκειν τῇ τῆσ ἀληθείασ ὑπερβολῇ, τῆσ δὲ συμβουλῆσ οὐ διαμαρτήσεσθαι, συνειδὼσ ὅτι διὰ μὲν ἀνοήτων καὶ παντελῶσ ὑπ’ ἀκρασίασ διεφθαρμένων οὐδὲ τῶν καθ’ ὑπερβολὴν ὀρθῶσ βουλευθέντων οὐδὲν ἂν καλῶσ ἐξενεχθείη, διὰ δὲ τῶν σωφρόνωσ καὶ καθαρῶσ ζῆν αἱρουμένων οὐδὲ τὰ μετρίωσ ἐσκεμμένα διαμαρτάνεσθαι πέφυκεν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 9:2)
ἁπλῶσ δὲ εἰπεῖν, ἑκάστων τῶν μὴ σφόδρα ἀνοήτων καὶ σίτων καὶ λουτρῶν καὶ ὑγιεινῶν καὶ πάντων, ὁ ἄρχων ἁπάντων τούτων διαφέρει τῷ μὴ μάτην πονεῖν μηδὲ τὸ σῶμα μόνον αὔξειν, ἀλλ’ ἕνεκα πράξεων·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 152:2)
τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα ἐνίοτε τῶν ἀνθρώπων καταγελῶν ἔλεγεν τῶν τετυφωμένων καὶ ἀνοήτων·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ 25:1)
οὗτοσ μὲν οὖν ἴσωσ οὐ μέγασ κίνδυνοσ, εἴ τισ αὑτῷ καὶ ἑτέροισ δοκεῖ δεινὸσ εἶναι καὶ περιάξει πλῆθοσ ἀνθρώπων ἀνοήτων·
(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 12:2)
ἔστι δὲ ἄτοπον, εἴ τισ αὐτὸσ μὲν οὐ δύναται φέρειν ἐνίουσ τῶν εὐτυχούντων, ἀλλὰ μικρὸν χρόνον ὁμιλήσασ ἀφίσταται, καὶ μᾶλλον αἱρεῖται τὴν αὑτοῦ πενίαν ὅπωσ ἂν ἐνδέχηται φέρειν ἢ φορτικῶν καὶ ἀνοήτων ἀνέχεσθαι τρόπων·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 9:2)
εἰ γὰρ ἐθέλοιμι πάσασ εἰπεῖν τὰσ εἱρκτὰσ καὶ τὰ δεσμὰ τῶν ἀνοήτων τε καὶ ἀθλίων ἀνθρώπων οἷσ ἐγκλείσαντεσ αὑτοὺσ ἔχετε, μὴ σφόδρα ὑμῖν ἀπηνήσ τε καὶ φαῦλοσ δόξω ποιητήσ, ἐν οἰκείοισ τραγῳδῶν πάθεσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΤΩΝ ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑΙ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. 18:1)
καὶ οὕτω δὴ ἀποφαίνει ὁ λόγοσ οὐ τοὺσ φιλοσόφουσ μεταφέροντασ τὰ ὀνόματα, ἀλλὰ τοὺσ πολλοὺσ τῶν ἀνοήτων ἀνθρώπων διὰ τὴν ἀπειρίαν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 53:1)
τῷ δαίμονι χρηστῷ ὄντι πείθεσθαι καὶ ζῆν κατ̓ ἐκεῖνον πότερον ἡγῇ τῶν σωφρόνων εἶναι καὶ νοῦν ἐχόντων ἢ τῶν πονηρῶν καὶ ἀνοήτων;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. 19:4)
ἐπεὶ τό γε ἐπαινεῖσθαι καθ̓ ἑαυτὸ ὑπὸ ἀνθρώπων ἀνοήτων, οἱοῖ́περ εἰσὶν οἱ πολλοί, ἢ τὸ δύνασθαι ἐν τοῖσ τοιούτοισ ἢ τὸ ἡδέωσ ζῆν οὐδὲν ἂν διαφέροι πρὸσ εὐδαιμονίαν τοῦ ψέγεσθαι καὶ μηδὲν ἰσχύειν καὶ ἐπιπόνωσ ζῆν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. 6:2)
εἶ γὰρ μνήμων καὶ φροντιστήσ, καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ, κοὔτε τι κάμνεισ οὔθ’ ἑστὼσ οὔτε βαδίζων, οὔτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν, οὔτ’ ἀρίστων ἐπιθυμεῖσ, οἴνου τ’ ἀπέχει κἀδηφαγίασ καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. e'. SWKRATHS 10:9)
εἰ δ’ ἐκείνῳ ταύτην οὐ βούλονται δοῦναι τὴν χάριν, τῆσ δεομένησ ὑπὲρ αὐτοῦ πόλεωσ ἕνεκα μετριάσαι, δωρεὰν αὐτῇ διδόντασ, ἐξ ἧσ οὐδὲν αὐτοὶ βλαπτόμενοι μεγάλην δόξουσι τιμὴν κατατίθεσθαι τῇ λαμβανούσῃ, ἀνθρώπουσ δ’ ὄντασ μηδὲν ὑπὲρ τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην φρονεῖν μηδ’ ἀθανάτουσ ἔχειν τὰσ ὀργὰσ ἐν θνητοῖσ σώμασιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ γνώμην τί πράττειν ἐπιεικὲσ ὑπομεῖναι τῶν δεομένων χάριν, ἐνθυμηθέντασ, ὅτι φρονίμων μὲν ἀνθρώπων ἔργον ἐστὶ ταῖσ φιλίαισ χαρίζεσθαι τὰσ ἔχθρασ, ἀνοήτων δὲ καὶ βαρβάρων τοῖσ ἐχθροῖσ συναναιρεῖν τοὺσ φίλουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 4 4:2)
κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν ἀγαπητῶσ οἱ φρουροὶ τὴν φιλοξενίαν τῶν ἀνθρώπων ἐλάμβανον, ἔπειτα διαφθειρόμενοι τὰσ ψυχὰσ ὑπὸ τοῦ κόρου τῶν ἀγαθῶν πονηροὺσ ὑπολογισμοὺσ κατὰ μικρὸν ἐλάμβανον καὶ συνιόντεσ ἀλλήλοισ ἔλεγον, ὡσ ἀνοήτων ἀνθρώπων ποιήσουσιν ἔργον, εἰ τοσαύτην καταλιπόντεσ εὐδαιμονίαν ἐπὶ τὸν ἐν Ῥώμῃ βίον ἀνακάμψουσιν, ἔνθα λυπρὰ μὲν ἡ γῆ, πολλαὶ δὲ εἰσφοραί, πολέμων δὲ καὶ κακῶν ἀνάπαυσισ οὐδεμία, τὰ δὲ τῶν κοινῶν πόνων ἆθλα παρ’ ὀλίγοισ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 3 5:1)
καὶ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι τηλικαύτησ μεταβολῆσ ἐν τούτῳ τῷ βραχεῖ χρόνῳ γεγενημένησ, εἰ μηκέτι χωρήσει προσωτέρω μιᾶσ γενεᾶσ ὁ ζῆλοσ ἐκεῖνοσ τῶν ἀνοήτων λόγων·
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 3 1:2)
εἴ τ’ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων καὶ ἀφρόνων τίθησι τοὺσ ἀμαθεῖσ, κατὰ τί δή ποτε τούτουσ ἀγαθοὺσ καλεῖ;
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 32 1:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION