헬라어 문장 내 검색 Language

ὅθεν οὐ δεῖ παντάπασιν ἐκταπεινοῦν οὐδὲ καταβάλλειν τὴν φύσιν, ὡσ μηδὲν ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδ’ ὑπὲρ τὴν τύχην ἔχουσαν, ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότασ ὅτι μικρόν ἐστι μέροσ τοῦ ἀνθρώπου τὸ σαθρὸν καὶ ἐπίκηρον, ᾧ δέχεται τὴν τύχην, τῆσ δὲ βελτίονοσ μερίδοσ αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἱδρυθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ λόγοι τελευτῶντεσ εἰσ ἀρετήν, ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀνεκπλήκτουσ πρὸσ τὸ μέλλον εἶναι καὶ θαρραλέουσ, πρὸσ τὴν τύχην λέγοντασ, ἃ Σωκράτησ δοκῶν πρὸσ τοὺσ κατηγόρουσ λέγειν πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ἔλεγεν, ὡσ ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ δύνανται, βλάψαι δ’ οὐ δύνανται.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 2:1)
οἱ δὲ ταῖσ μὲν οἰκίαισ τῶν πολιτῶν, ὅπωσ οὐ πάρεισιν εἰσ αὐτὰσ νόμισμα, τὸν φόβον ἐπέστησαν φύλακα καὶ τὸν νόμον, αὐτὰσ δὲ τὰσ ψυχὰσ ἀνεκπλήκτουσ καὶ ἀπαθεῖσ πρὸσ ἀργύριον οὐ διετήρησαν, ἐμβαλόντεσ εἰσ ζῆλον ὡσ σεμνοῦ δή τινοσ καὶ μεγάλου τοῦ πλουτεῖν ἅπαντασ.
(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 17 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION