헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὦ πάντασ βασιλέασ παρεληλυθὼσ, σοφίᾳ μὲν τοὺσ σοφοὺσ, ἀνδρείᾳ δὲ τοὺσ ἀνδρείουσ, εὐσεβείᾳ δὲ τοὺσ ἐπὶ ταύτῃ διαφέροντασ, εὐτυχίᾳ δὲ τοὺσ εὐτυχεστάτουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 12:7)
ὥστ’ εἰ τοὺσ ἐν τοῖσ πολέμοισ ἀνδρείουσ ἐπαινεῖν εἰκὸσ, καὶ τοὺσ ἐνταῦθα τοιούτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 71:8)
ἐμοὶ μὲν γὰρ τοὐναντίον ἐκ τούτων φαίνεται, τὸ γοῦν καθ’ αὑτὸν, πεποιηκὼσ δεξιοὺσ, ἐνεργοὺσ, ἀνδρείουσ, μεγαλοπρεπεῖσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 33:11)
οὐ γὰρ ἐνῆν, οὐκ ἐνῆν αὐθημερὸν ἄνδρασ γενέσθαι κοσμίουσ καὶ ἀνδρείουσ καὶ τῶν δεινῶν κρείττονασ, ἐν ῥαθυμίᾳ τραφέντασ ἐξ ἀρχῆσ καὶ φαύλωσ ἐν τοῖσ ὅλοισ ἠγμένουσ, ἀλλ’ ἔδει καὶ τροφῇ χρηστῇ καὶ λόγοισ ἐπιεικέσι καὶ ἔθεσι μετρίοισ καὶ δόξαισ ταῖσ βελτίσταισ πόρρωθεν κατειλῆφθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 47:7)
ἀλλὰ τὰσ ἀνδρείουσ .
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 112:4)
στρατιώτασ δ’ οὐδὲν ἴσωσ κωλύει μὴ τοὺσ τοιούτουσ κρατίστουσ εἶναι, ἀλλὰ τοὺσ ἧττον μὲν ἀνδρείουσ, ἄλλο δ’ ἀγαθὸν μηδὲν ἔχοντασ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 132:2)
ἀνάγκη δὲ μεγίστασ εἶναι ἀρετὰσ τὰσ τοῖσ ἄλλοισ χρησιμωτάτασ, εἴπερ ἐστὶν ἡ ἀρετὴ δύναμισ εὐεργετική, <καὶ> διὰ τοῦτο τοὺσ δικαίουσ καὶ ἀνδρείουσ μάλιστα τιμῶσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 6:1)
διὸ τοὺσ ἐλευθερίουσ καὶ ἀνδρείουσ τιμῶσι καὶ τοὺσ δικαίουσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 8:2)
διὰ γὰρ τὸ ἄμφω ἀνδρείουσ εἶναι, προσηγόρευσεν μετενέγκασ λέοντα τὸν Ἀχιλλέα.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 4 1:4)
τοὺσ κρατῆρασ καταθήσω καὶ τὰσ ὑδρίασ, καὶ ῥαψῳδεῖν ἔσται τοῖσ παιδαρίοισιν τοὺσ ἀνδρείουσ ἐν τῷ πολέμῳ, κεἴ τισ δειλὸσ γεγένηται, ἵνα μὴ δειπνῶσ’ αἰσχυνόμενοι.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 3:17)
χρὴ γὰρ τοὺσ ἀνδρείουσ.
(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, antepirrheme7)
γινώσκειν δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧσ καὶ ὁ εὐτελέστατοσ παρ’ ἡμῖν ἰδιώτησ προσέτι τε καὶ ἀναλφάβητοσ οὕτωσ ἐστὶ συνήθησ ὡσ τάχιστα ἐλέγχειν τὰ παρὰ τὰσ κρούσεισ ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούσ εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον τοὺσ παρθενίουσ καλουμένουσ καὶ παιδικούσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀνδρείουσ, οἵτινεσ καλοῦνται τέλειοί τε καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺσ κιθαριστηρίουσ δὲ καὶ τοὺσ δακτυλικούσ, τοὺσ γὰρ ἐλύμουσ αὐλούσ, ὧν μνημονεύει Σοφοκλῆσ ἐν Νιόβῃ τε κἀν Τυμπανισταῖσ, οὐκ ἄλλουσ τινὰσ εἶναι ἀκούομεν ἢ τοὺσ Φρυγίουσ, ὧν καὶ αὐτῶν ἐμπείρωσ ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 791)
καὶ οὕτω δὴ Διὸσ παῖδασ ἐκάλουν οἱ πρότερον τοὺσ τῆσ ἀγαθῆσ παιδείασ ἐπιτυγχάνοντασ καὶ τὰσ ψυχὰσ ἀνδρείουσ, πεπαιδευμένουσ ὡσ Ἡρακλέα ἐκεῖνον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 36:1)
ἐπεὶ τούσ γε ἄλλουσ Μακεδόνασ ἀνδρείουσ καὶ πολεμικοὺσ γενέσθαι καὶ τὸ ἦθοσ βεβαίουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 86:5)
ἀλλὰ τοὺσ μὲν σαυτῷ ὁμοίουσ, τοὺσ ἀνδρείουσ καὶ ἀνοήτουσ, ἀποκτενεῖσ ῥᾳδίωσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΧΙΛΛΕΥΣ. 11:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION