헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

φρονίμου μὲν γάρ ἐστιν οἶμαι καὶ σώφρονοσ γνῶναι τὴν ἀξίαν ἑκάστου τῶν πραγμάτων, δικαίου δὲ τὰ πρέποντα καὶ ἑαυτῷ καὶ ἑτέροισ ἀποδοῦναι, ἀνδρείου δὲ μὴ φοβηθῆναι τἀληθὲσ εἰπεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 7:2)
φρονίμου μὲν γὰρ, οἶμαι, καὶ σώφρονοσ γνῶναι τὴν ἀξίαν, δικαίου δὲ τὰ πρέποντα καὶ αὑτῷ καὶ ἑτέροισ ἀποδοῦναι, ἀνδρείου δὲ μὴ φοβηθῆναι τἀληθὲσ εἰπεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 35:7)
πειθαρχεῖ γοῦν τῷ λόγῳ τὸ τοῦ ἐγκρατοῦσ ‐ ἔτι δ’ ἴσωσ εὐηκοώτερόν ἐστι τὸ τοῦ σώφρονοσ καὶ ἀνδρείου·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 147:3)
τὸ δ’ ἀποθνήσκειν φεύγοντα πενίαν ἢ ἔρωτα ἤ τι λυπηρὸν οὐκ ἀνδρείου, ἀλλὰ μᾶλλον δειλοῦ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 105:2)
ἀνδρείου δ’ ἦν τὰ φοβερὰ ἀνθρώπῳ ὄντα καὶ φαινόμενα ὑπομένειν, ὅτι καλὸν καὶ αἰσχρὸν τὸ μή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 123:3)
τοῦ ἀνδρείου ἔργα ποιεῖν, οἱο͂ν μὴ λείπειν τὴν τάξιν μηδὲ φεύγειν μηδὲ ῥιπτεῖν τὰ ὅπλα, καὶ τὰ τοῦ σώφρονοσ, οἱο͂ν μὴ μοιχεύειν μηδ’ ὑβρίζειν, καὶ τὰ τοῦ πράου, οἱο͂ν μὴ τύπτειν μηδὲ κακηγορεῖν, ὁμοίωσ δὲ καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ καὶ μοχθηρίασ τὰ μὲν κελεύων τὰ δ’ ἀπαγορεύων, ὀρθῶσ μὲν ὁ κείμενοσ ὀρθῶσ, χεῖρον δ’ ὁ ἀπεσχεδιασμένοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 14:1)
τό τε γὰρ ἀνταποδιδόναι δίκαιον, τὸ δὲ δίκαιον καλόν, καὶ ἀνδρείου τὸ μὴ ἡττᾶσθαι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 24:2)
καὶ ὁ μὲν ἀσθενήσ τε καὶ ἄτολμοσ ἔνθα προσθέμενοσ τὴν τοιαύτην αἰσχύνην ὁμολογεῖ οὐδενὸσ ἀνδρείου πράγματοσ ἁπτόμενοσ, ἀλλὰ παραχωρῶν τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν τοῖσ ἄμεινον βεβιωκόσιν·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 125:2)
τῷ δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι μαινομένου τινὸσ ἀληθῶσ ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέωσ ἢ Βελλεροφόντου.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 37:4)
‐ Οὐ γὰρ μόνον ὡσ περὶ ἀνδρείου τοῦ Ἕκτοροσ ὁ ποιητὴσ διέξεισιν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ. 28:3)
τὸ δὲ μηδὲν ἐν τῇ διανοίᾳ χρηστὸν προσδοκῶντασ, ἀλλὰ προειδότασ ὡσ δεῖ θανεῖν καὶ τοῦτο παθεῖν μαχομένουσ εἶτα μὴ φοβηθῆναι μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ δεινόν, ἀλλ’ ἐπ’ αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ’ ἀνδρείου ἀληθῶσ τεκμήριον ἐγὼ κρίνω.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 440:1)
ἔχω γάρ τι ἀντὶ τοῦ ἀνδρείου.
(루키아노스, Dialogi meretricii, Κλωνάριον καὶ Λέαινα. 4:6)
καὶ τοὺσ μὲν μὴ δυναμένουσ κοινωνεῖν ἤθουσ ἀνδρείου καὶ σώφρονοσ ὅσα τε ἄλλα ἐστὶ τείνοντα πρὸσ ἀρετήν, ἀλλ’ εἰσ ἀθεότητα καὶ ὕβριν καὶ ἀδικίαν ὑπὸ κακῆσ βίᾳ φύσεωσ ἀπωθουμένουσ, θανάτοισ τε ἐκβάλλει καὶ φυγαῖσ καὶ ταῖσ μεγίσταισ κολάζουσα ἀτιμίαισ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 311:1)
τούτων δ’ αὖ γενομένων δι’ ἀνδρὸσ δικαίου τε καὶ ἀνδρείου καὶ σώφρονοσ καὶ φιλοσόφου, τὴν αὐτὴν ἀρετῆσ ἂν πέρι γενέσθαι δόξαν τοῖσ πολλοῖσ, ἥπερ ἄν, εἰ Διονύσιοσ ἐπείσθη, παρὰ πᾶσιν ἂν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἀνθρώποισ ἀπέσωσεν γενομένη.
(플라톤, Epistles, Letter 7 83:1)
τὸ δὲ τοῦ δειλοῦ τε καὶ ἀνδρείου σχῆμα ἢ μέλοσ ἔστιν τε, καὶ ὀρθῶσ προσαγορεύειν ἔχει τὰ μὲν τῶν ἀνδρείων καλά, τὰ τῶν δειλῶν δὲ αἰσχρά.
(플라톤, Laws, book 2 17:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION